Το συμπέρασμα είναι πως ούτε με επικοινωνιακά κριτήρια απέφεραν κάτι οι πρώτες κινήσεις του πρόεδρου του ΚΙΝΑΛ. Θα χρειαστεί πολλή δουλειά ακόμη. Αλλά τουλάχιστον ας κατασταλάξει στα βασικά. Πχ στον ιδεολογικό αυτοπροσδιορισμό του.
Στην πολιτική δεν μετράνε τόσο αυτά που λες όσο η ματιά σου στα πράγματα. Δείχνει τον προσανατολισμό σου και είναι πιο αποκαλυπτική από χιλιάδες λέξεις.
Ένας προσεκτικός ακροατής της πρώτης συνέντευξης του Νίκου Ανδρουλάκη με την ιδιότητα του αρχηγού του ΚΙΝΑΛ– στον Αντώνη Σρόιτερ-έδειχνε ότι απλώς δεν έχει προσανατολισμό. Προς το παρόν τουλάχιστον, αιωρείται ανάμεσα σε επιλογές. Αλλά προσπαθώντας να μην κάνει το μεγάλο λάθος, χάνει το «τάιμινγκ» ανάδειξης της ηγεσίας του ως καθοριστικού παράγοντα στην πορεία του κόμματος που τον εμπιστεύθηκε.
Ο συνδυασμός της πρώτης συνέντευξης με την πρώτη «μεγάλη» απόφαση, για τους Τομεάρχες, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το ΚΙΝΑΛ παραμένει τοπίο στην ομίχλη.
Λέγοντας, στη συνέντευξη, για τις μετεκλογικές επιλογές του «δεν θα μπω σε αυτό το παιχνίδι» ο Ανδρουλάκης έδειξε ότι δεν έχει προσανατολισμό, η δεν θέλει να τον προτάξει.
Έτσι άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο για μεταλογική συνεργασία του ΚΙΝΑΛ με το πρώτο κόμμα, όποιο και αν είναι.
Αυτό όμως παραπέμπει σε πολιτικό φορέα χωρίς αρχές, ιδεολογία και πρόγραμμα-που ενδιαφέρεται μόνο για τις καρέκλες ενός καιροσκοπικού συνεργατισμού.
Ένα κόμμα που θέλει να ανήκει στη Δημοκρατική Παράταξη, δεν μπορεί να είναι «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Η ιδεολογία του το δεσμεύει να είναι απέναντι στη Δεξιά.
Ο ισχυρισμός του προέδρου του ΚΙΝΑΛ ότι «σκοπός του είναι να υπάρξει σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση», δεν συνιστά πολιτική θέση. Αν πιστεύει ότι το κόμμα του μπορεί να αναδειχθεί πρώτο και να σχηματίσει κυβέρνηση, χάνει κάθε έννοια σοβαρότητας η συζήτηση: ξεπερνάει και τον Λοβέρδο.
Η μόνη προοπτική για σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση στη χώρα , μπορεί να προέλθει μόνο από τη σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με το ΚΙΝΑΛ, με αναλογίες που θα ορίσει το εκλογικό σώμα. Αυτό όμως αναιρεί τις ίσες αποστάσεις και ο ίδιος πρέπει να το «δείχνει» με τις τοποθετήσεις του.
Ακόμη και σε ότι αφορά βασικά χαρακτηριστικά του κόμματος, συντηρεί ασάφειες ως τώρα. Το ΚΙΝΑΛ δεν είναι «παράταξη»- όπως επιμένει , κατά τον προηγηθέντα μικρομεγαλισμό της Φώφης, να το χαρακτηρίζει. Παράταξη με 8% -ή έστω λίγο παραπάνω- δεν νοείται, αν μιλάμε για τη Δημοκρατική Παράταξη.
Ακόμη και για τον τίτλο του κόμματος θολώνει την εικόνα, λέγοντας: «Θα υπάρχει η λέξη ΠΑΣΟΚ».
Και λοιπόν; Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι «λέξη». Είναι ιδεολογία και πολιτική-όπως περιγράφονται στην 3η Σεπτέμβρη . Αλλά είναι και Ιστορία που τα αποτυπώνει.
Είναι πολιτικό υποκείμενο με νομική ταυτότητα και άρα με υποχρεώσεις σε τράπεζες και το κράτος. Γιαυτά δεν έχει-ακόμη- απαντήσεις το νέο αφεντικό της Χαρ. Τρικούπη;
Αν έχει, τότε πρέπει να εξηγήσει πως «θα αξιοποιήσει την εμπειρία» του Γ. Παπανδρέου. Εμπειρία στο πώς πρώτα χρεοκοπείς, μετά διαλύεις και στο τέλος διασπάς ένα ιστορικό κόμμα που σε τίμησε; Ή πώς οδηγείς μια χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο;
Για ποιο λόγο ο πρώην Πρωθυπουργός- αλλά και διορισμένος βουλευτής- θα παραμείνει αρχηγός κόμματος μέσα στο κόμμα- και ως τι θα εκπροσωπεί την «παράταξη» στο Συμβούλιο της Ευρώπης; Ως αυτό που ήταν στο παρελθόν, ή ως ….παράλληλος αρχηγός Εξωτερικών; Η ατολμία – δεν είναι καλός σύμβουλος σ αυτές τις περιπτώσεις.
Ο Ανδρουλάκης αξιοποιεί και την «εμπειρία» του Ανδρέα Λοβέρδου. Ποια εμπειρία; Από τη λατρεία του Μνημονίου; Η πώς βρίσκεσαι υπό ποινική δίωξη για δωροδοκία και κάνεις το κορόιδο; Αντί να τον θέσει σε διαθεσιμότητα, τον έκανε «σκιώδη υπουργό» Εξωτερικών. Ήτοι συνομιλητή πρεσβειών των άλλων χωρών εκ μέρους του ΚΙΝΑΛ. Όχι και πολύ σοφό…
Ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ στη συνέντευξή του στον «Άλφα» καταλόγισε στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ότι «χρησιμοποιεί το εργαλείο του λαϊκισμού». Αλλά δεν εξήγησε ποια από αυτά που λέει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι λαϊκισμός; Μήπως το αίτημα για άμεση προσφυγή στην κάλπη;
Αλλά και απέναντι στην κυβέρνηση η θέση του είναι ελλιπής. Τι σημαίνει «χειρίζεται τα πράγματα με ελιτίστικο τρόπο»; Χαλάει ο κόσμος από τις επιλογές και τις αποφάσεις της και αυτό μόνο έχει να της καταλογίσει ως αντιπολίτευση; Ή μήπως ότι στα τεστ ανίχνευσης του Covid19 έβαλε το πλαφόν στα 47 ευρώ και όχι στα 40 που προτείνει ο ίδιος;
Πολλοί περίμεναν ότι αν στην διαμόρφωση του νέου ιδεολογικού και πολιτικού στίγματος του ΚΙΝΑΛ ο νέος πρόεδρος θα ήταν επιφυλακτικός μέχρι το συνέδριό του, στη διάταξη δυνάμεων στη Βουλή που αποτελεί προνόμιό του θα ήταν αποφασιστικός.
Διαψεύσθηκαν από τους δισταγμούς απέναντι στα πρόσωπα και την κατανομή ρόλων χωρίς εμφανές κριτήριο. Η σκιώδης «σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση» -όπως αποδίδεται με ειρωνεία στα ΜΜΕ-είναι ένας αχταρμάς χωρίς στίγμα- με άστοχες αναθέσεις.
Ο Χάρης Καστανίδης δεν του χαρίσθηκε: «Τι είναι η ανανέωση στην πολιτική σήμερα; Είναι η προσαρμογή σε μια απολιτίκ και από- ιδεολογικοποιημένη εποχή. Η προσαρμογή στο ελαφρύ life-style. Είναι η επιβολή της πνευματικής μετριότητας, που αρέσκεται στην επικοινωνία χωρίς πολιτικό προϊόν”.
Το συμπέρασμα είναι πως ούτε με επικοινωνιακά κριτήρια απέφεραν κάτι οι πρώτες κινήσεις του πρόεδρου του ΚΙΝΑΛ. Θα χρειαστεί πολλή δουλειά ακόμη. Αλλά τουλάχιστον ας κατασταλάξει στα βασικά. Πχ στον ιδεολογικό αυτοπροσδιορισμό του.
Όταν λέει ότι «ταυτίζεται με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία», κάποιος να του εξηγήσει ότι κατά τη μεταφορά της στο εγχώριο πολιτικό περιβάλλον, παίρνει τα χαρακτηριστικά της ελληνικής Κεντροαριστεράς- που κυριαρχεί στο ευρύτερο φάσμα της Δημοκρατικής παράταξης.
Αν αρχίσει από αυτό το σημείο, θα προκύψει αυτομάτως και η πολιτική πυξίδα που χρειάζεται.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
