Γιώργος Λακόπουλος: Το σκάνδαλο Νοβάρτις και η παθογένεια τριών κομμάτων που το κουκούλωσε- ως τώρα τουλάχιστον

Οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, αντί να θέσουν αμέσως σε διαθεσιμότητα τα στελέχη τους που τελούσαν υπό έρευνα, τους προσέφεραν άσυλο, και διευκόλυναν την ασύδοτη συμπεριφορά τους κατά της Δικαιοσύνης και την ανοίκεια ρητορική τους στα ΜΜΕ.

«Θέτουμε στο αρχείο την υπόθεση κατά το άρθρο 35 παρ. 4 ΚΠΔ. Εάν συντρέξει περίπτωση εφαρμογής της διατάξεως του άρθρου 43 παρ. 6 ΚΠΔ επιφυλασσόμαστε για την ανάσυρση της υποθέσεως>
Παναγιώτης Καψιμάλης
Εισαγγελέας Εφετών
Για την ιστορία: ο υπογράφων την αρχειοθέτηση Αδωνι Γεωργιάδη».

Ο Γκέμπελς τώρα δικαιώνεται. Ο τριετής βομβαρδισμός της κοινής γνώμης ότι σκάνδαλο Νοβάρτις δεν υπήρξε, αλλά ήταν σκευωρία Τσίπρα-υπουργών του και εισαγγελέων, για να πληγούν πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ, εδραιώθηκε στη ρητορική κομμάτων, πολιτικών και ΜΜΕ και κάτι άφησε στον μέσο πολίτη.

Κανείς ωστόσο δεν έχει εξηγήσει γιατί ο Τσίπρας να «σπιλώσει» τον Σαλμά, τον Κουτρουμάνη και τον Λυκουρέτζο. Τι ζόρι τραβούσε με τελειωμένους της πολιτικής , σαν τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο ,τον Λοβέρδο- εσωκομματικούς αντιπάλους της επικεφαλής των κομμάτων τους. Ή τον Στουρνάρα που δεν κατάφερε να σταδιοδρομήσει στην πολιτική.

Για τον αντιπρόεδρο Άδωνι και τον επίτροπο Αβραμόπουλο -που είχαν ρόλους τότε-έγιναν όλα; Ειδικά τον δεύτερο αντίπαλο του Τσίπρα δεν τον έλεγες. Και για τον πρώτο, μακάρι να είχε και άλλους τέτοιους αντίπαλους ο τότε Πρωθυπουργός…

Η κοινοποίηση του σκεπτικού αρχειοθέτησης του φακέλου Γεωργιάδη, πέραν των κενών που παρουσιάζει, έδειξε και για ποιο λόγο σχηματίσθηκε το μπλοκ της μεταβάπτισης του σκανδάλου σε «σκευωρία»: για να μην ερευνηθεί ως σκάνδαλο.

Ακριβώς αυτό συνέβη. Οι συνθήκες πολιτικής και μιντιακής βαρβαρότητας εναντίον της εισαγγελέως Ελένης Τουλουπάκη και των προστατευόμενων μαρτύρων, στην ουσία ακυρώσαν την εμβάθυνση της έρευνας

Προς τιμήν της η Τουλουπάκη όταν , σ’ αυτό το κλίμα, δεν βρήκε αδιάσειστες αποδείξεις-που να επιβεβαιώνουν μαρτυρίες και ενδείξεις-ώστε η εισαγγελία να υπερασπιστεί στο δικαστήριο συγκεκριμένες κατηγορίες- έθεσε τις εφτά υποθέσεις στο αρχείο

Η μια, για την οποία άσκησε ποινική δίωξη για δωροδοκία, λιμνάζει ακόμη στο πλαίσιο της «σκευρωροποίησης» ενός ποινικού αδικήματος από πολιτικό πρόσωπο.

Ήταν η πιο μαύρη σελίδα στις σχέσεις της πολιτικής και της δημοσιογραφίας με τη Δικαιοσύνη. Η ζοφερή ατμόσφαιρα ύβρεων και απειλών που δημιουργήθηκε εναντίον μιας δικαστικής λειτουργού που απλώς έκανε τη δουλειά της-ερευνούσε καταγγελθέντα αδικήματα, ως όφειλε- δεν τιμά την ελληνική Δημοκρατία

Σ αυτό το κλίμα ήταν αδύνατο να διεξαχθεί έρευνα. Ιδίως από τη στιγμή που μεγάλα ΜΜΕ – αντί να αναζητήσουν την αλήθεια, όπως επιβάλει ο ρόλος τους- έγιναν διατεταγμένοι συνήγοροι των ερευνώμενων.

Συντάχθηκαν ομαδόν, εναντίον του –κρίσιμου πλέον διεθνώς για την απονομή δικαιοσύνης-θεσμού των «προστατευόμενων μαρτύρων». Που δεν ήταν βέβαια «κουκουλοφόροι» ,αλλά πρόσωπα που η Δικαιοσύνη γνώριζε και η Πολιτεία είχε θέσει υπό προστασία.

Πολιτικοί και δημοσιογράφοι ζητούσαν την, παράνομη , αποκάλυψH μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος για να τους «ξεσκίσουν». Ευτυχώς κάποια δικαστικά όργανα αντιστάθηκαν.

Το σκάνδαλο κουκουλώθηκε, γιατί η παθογένεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος δεν επέτρεψε την διερεύνηση του. Τα κόμματα έδρασαν συμπληρωματικά στη συσκότιση- το ένα τροφοδοτούσε το άλλο.

Πρώτα ο ΣΥΡΙΖΑ , επί των ημερών της διακυβέρνησης του οποίου άρχισε η δικαστική έρευνα. Υπουργοί – ο Κοντονής, Παπαγγελόπουλος, Τζανακόπουλος- ενεπλάκησαν δημοσίως, ως μη όφειλαν. Προκαταλαμβάνοντας την έρευνα έδωσαν άλλοθι στους ερευνώμενους να μιλούν για «πολιτική δίωξη» και να ασχημονούν εναντίον της Δικαιοσύνης.

Ότι στο τέλος ενεπλάκη και ο τότε Πρωθυπουργός, ήταν δώρο στη μεθόδευση περί «σκευωρίας» και διευκόλυνε τον Μητσοτάκη να την καλύψει πολιτικά.

Οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, αντί να θέσουν αμέσως σε διαθεσιμότητα τα στελέχη τους που τελούσαν υπό έρευνα , τους προσέφεραν άσυλο, και διευκόλυναν την ασύδοτη συμπεριφορά τους κατά της Δικαιοσύνης και την ανοίκεια ρητορική τους στα ΜΜΕ.

Η πρόσφατη θριαμβολογία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή για τη «σκευωρία», παραπέμπει σε μια περίοδο παραπληροφόρησης για τα δέκα πολιτικά πρόσωπα που ερευνήθηκαν- νομίμως. Η αξίωσή του για «συγνώμη» ήταν προσβολής τη Δικαιοσύνη, που δεν απολογείται σε κανέναν που ερευνά.

Όπως δεν απολογείται ο τροχονόμος, η εφοριακός. Και αν υπάρχει κακοπιστία εκ μέρους τους, η Δικαιοσύνη προσφέρει άμυνα σε όποιον την υφίσταται.

Κάποιοι αντιδρούσαν σαν να εξαιρούνται από τον νόμο. Σαν να όφειλε η Δικαιοσύνη να αποπέμψει τους μάρτυρες και να αγνοήσει τις ενδείξεις. Χάλασαν τον κόσμο , ως αγανακτισμένοι γιατί «διασύρθηκαν» λόγω κοινοποίησης των ονομάτων τους:

Γι αυτό όμως δεν ήταν υπεύθυνη η εισαγγελέας Τουλουπάκη, αλλά ο πανάθλιος νόμος «περί ευθύνης υπουργών», που καταργεί την εισαγγελική έρευνα για κυβερνητικά πρόσωπα και τη μεταφέρει στη Βουλή.

Αυτόν τον νόμο τον ψήφισαν οι ίδιοι και τα κόμματά τους και κάθε άλλο παρά εγγύηση Δικαιοσύνης παρέχει, όταν οι πολιτικοί ανακρίνουν τους αντίπαλους τους.

Χωρίς αυτή την επαίσχυντη νομοθεσία, η εισαγγελία θα ολοκλήρωνε την έρευνά της και δεν θα «εξέθετε» κανέναν. Πέραν όσων θα παρέπεμπε με συγκεκριμένες κατηγορίες, για συγκεκριμένα αδικήματα.

Από αυτή τη άποψη, ο νόμος ανταποκρίθηκε στην αποστολή του: να δίνει υπερασπιστικά πλεονέκτημα σε πολιτικούς υπό υποψία, πριν η Δικαιοσύνη στοιχειοθετήσει την έρευνα που τους αφορά.

Τελικά για όσους είχαν δημιουργήσει κλοιό απειλών προς την Τουλουπάκη προβλήθηκε από ΜΜΕ ότι «αθωωθήκαν», με επίκληση της …ερευνάς της. Όπως έκανε από το βήμα της Βουλής, ο πιο σκληρός υβριστής της, μαζί με τον Λοβέρδο, Αδωνις Γεωργιάδης.

Ουδείς «αθωώθηκε» για τίποτε, γιατί ουδείς είχε κατηγορηθεί για τίποτε -πλην ενός . Και πάντως ουδενός η φήμη «σπιλώθηκε» από την εισαγγελία.

Η δικαστική έρευνα δεν συνιστά σπίλωση, αλλά υποχρέωση της Πολιτείας και αφορά τους πάντες. Πρόσωπα με ακαταδίωκτο δεν υπάρχουν στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

Αν υπήρξε σπίλωση, ήταν αυτά που επιφύλαξαν κάποιοι στο έργο της επικεφαλής Εισαγγελέως Διαφθοράς – την οποία εν τέλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη απομάκρυνε. Σαν να υπήρχε και επί των ημερών της περίπτωση «σκευωρίας» – σε βάρος καθαρών ουρανών που αστραπές δεν φοβούνται.

Διαμορφώθηκε έτσι ένα κακό προηγούμενο για να αφανίζουν οι πολιτικοί, όποιον δικαστικό λειτουργό τους αγγίζει. Κάποιοι αξιώνουν συγνώμη, αλλά οι ίδιοι δεν ζήτησαν συγνώμη για όσα εκτόξευσαν κατά της Τουλουπάκη.

Το σκάνδαλο Νοβάρτις κουκουλώθηκε από την προβληματική λειτουργία του συστήματος που αφορούσε. Οι ευθύνες στη συγκάλυψη του σκανδάλου Νοβάρτις, μοιράζονται σε τρία κόμματα. Κάποιοι ενήργησαν ως θιγόμενοι, άλλοι αδιαφόρησαν για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, και συναντήθηκαν στο αποτέλεσμα. Υπάρχει γάτα, αλλά δεν υπάρχει ζημιά.

Εκτός αν- όπως λέει, από υποχρέωση και ο εισαγγελέας Καψιμάλης, του οποίου η υπογραφή στο ιδιο έγγραφο μεταμορφώνεται στα αντίτυπα-η αρχειοθέτηση αρθεί από νέα στοιχεία κα μαρτυρίες.

ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR