Του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Δεν είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται το φαινόμενο. Όμως, τώρα πλέον, είναι βαρύτερη η σημασία του – ακριβώς επειδή συνειδητοποιείται ότι η Ελλάδα και οι σχέσεις με τους Ευρωπαίους “εταίρους” της κινούνται σε φάση τελευταίας ευκαιρίας.
Παρόλες τις πολιτικές αποφάσεις να προχωρήσει το πράγμα, παρόλες τις εσωτερικές δεσμεύσεις (π.χ. στην Κυβέρνηση Τσίπρα, ή πάλι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ή ακόμη “απέναντι”, στο εσωτερικό της Κυβέρνησης Μέρκελ και στο εσωτερικό του CDU ), παρά και την επένδυση πολιτικού κεφαλαίου που έχει γίνει, ταχύτατα ανεβαίνει μια αίσθηση ότι “εκείνοι, δεν μας καταλαβαίνουν”. Συμβαίνει δε αυτό την στιγμή που… “μας καταλαβαίνουν” όλο και περισσότερο απο την άλλη πλευρά του Ατλαντικού: δείτε την συνάντηση Τσίπρα με την πυραμίδα της Διοίκησης Ομπάμα (ουσία, όχι photoshop), δείτε ακόμη περισσότερο την διάχυτη θετική διάθεση στα πλαίσια του CGI/του Ιδρύματος Κλίντον…
Aπ εδώ, όμως, η έννοια του “δεν μας καταλαβαίνουν” ανεβαίνει κατακόρυφα. Εντείνεται. Δείτε για παράδειγμα την προαναγγελία – στις Προγραμματικές, από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα – για την δημιουργία Επενδυτικής Τράπεζας. Την είχε αναφέρει και η Λούκα Κατσέλη, έχει τρέξει η ίδια πολύ και προεκλογικά. Όμως… όμως στις Βρυξέλλες η D.G.Comp, γνωρίζοντας/αναγνωρίζοντας μεν ότι υπάρχουν παρόμοιες Τράπεζες ανά την ΕΕ. (πιο ενδιαφέρον παράδειγμα, η Πορτογαλία), δεν προχωρούν και πάλι στο ενδεχόμενο μιας ανάλογης ελληνικής με διάφορα επιχειρήματα (κακή μνήμη ΕΤΒΑ και Αγροτικής, μη-διάθεση δημοσίων πόρων που.. δεν υπάρχουν, προτού καλά-καλά κλείσει η ανακεφαλαιοποίηση).
Αντίθετα, το Βερολίνο στέκεται απορημένο πως δεν προχωράει – ούτε δείχνει δείγματα να πρόκειται να προχωρήσει – η υπόθεση του IfG/του Επενδυτικού Ταμείου, που έχει ξεκινήσει σ’ εμάς με συμμετοχή της KfW όπως π.χ. και η Επενδυτική Τράπεζα των Πορτογάλων. Αλλά εδώ σούρνεται ο ένας απο τους τρεις πυλώνες του (χρηματοδότηση ΜΜΕ), δεν ξεκίνησε ο άλλος (κεφαλαιακή στήριξη), ούτε καν άνοιξε συζήτηση για τον τρίτο (υποδομές). “Λεπτομέρεια”: ανάδοχος του IfG έχει καταλήξει να είναι ο Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε…
Ένας άλλος λησμονημένος, που κι αυτός δείχνει να “μην μας καταλαβαίνει” είναι ο Χάνς-Γιόακιμ Φούχτελ. Δεν είναι μεν κεντρικός συντελεστής, όμως είναι βετεράνος της Γερμανικής Χριστιανοδημοκρατίας και… έχει ανάθεση “της Ελλάδας” από την Καγκελάριο Μέρκελ. Πάει να κάνει διάφορα με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δεν του βγαίνουν, ήδη λοιπόν αρχίζει να θεωρεί (και να το λέει στο Μπούντεσταγκ!) ότι “οι Έλληνες δεν μπορούν”.
Τελευταία στιγμή: το θετικό σχόλιο Πιέρ Μοσκοβισί, μετά το Eurogroup της Δευτέρας που διεξήχθη παράλληλα με τις Προγραμματικές, για διάθεση συνεργασίας με την Ελληνική Κυβέρνηση, κουβαλούσε από κοντά και την μόλις υποκρυπτόμενη προειδοποίηση: ναι στην συνεργασία/βοήθεια, αλλά μαζί με παρακολούθηση/έλεγχο! Αυτή δεν είναι και η διπλή φύση του Maarten Verwey, της “νέας Task Force”, άλλωστε; Θυμίζουμε ότι και ο καλός παππούς Χόρστ Ράϊχενμπαχ της παλαιάς T.F. στο τέλος κι αυτός “δεν μας καταλάβαινε”.
