Του Γ. Λακόπουλου
Η αδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη να αλλάζει δραστικά το υπουργικό συμβούλιο σηματοδοτεί την πορεία του προς την έξοδο στην πρώτη κάλπη που θα στήσει.
Όσο και αν προσπάθησαν οι συνήθεις γελωτοποιοί του βασιλέως και οι αποδέκτες των non papers να ωραιοποιήσουν το φιάσκο όλοι κατάλαβαν: δεν μπορεί.
Ούτε καν να ασκήσει τα προνόμιά του. Για να γίνει κάποιος υπουργός δεν προσκομίζει δικαιολογητικά και τίτλους. Αρκεί μια μόνη προϋπόθεση: η εμπιστοσύνη του Πρωθυπουργού. Την έχει; Πήρε το χαρτοφυλάκιο. Την έχασε; Το παραδίδει. Και τα σκυλιά δεμένα.
Εν προκειμένω είδαμε πρόσωπα, που κατά τις διαρροές από το Μέγαρο Μαξίμου το τελευταίο διάστημα έχουν χάσει την πρωθυπουργική εμπιστοσύνη, να παραμένουν ακλόνητοι. Εμφανώς γιατί έχουν κάτι άλλο: την εμπιστοσύνη κάποιου μιντιάρχη ή κάποιου οικίσκου παράγοντα. Ή του εποπτεύοντος Αντώνη Σαμαρά.
Η απομάκρυνσή τους θα οδηγούσε σε σύγκρουση. Και ο Μητσοτάκης δεν είναι ικανός για συγκρούσεις. Δεν μπορεί να κόψει το κλαδί που κάθεται.
Η εξάρτησή του από συστήματα ισχύος διαμορφώσαν και την νέα κυβέρνησή του. Ούτε κατά διάνοια οι ανάγκες της διακυβέρνησης και οι προτεραιότητας της χώρας.
Το βέτο Σαμαρά και η επιρροή μιντιαρχών
Ο ανασχηματισμός γίνεται για να ανανεωθεί μια κυβέρνηση και να απομακρυνθούν όσοι απέτυχαν, ώστε να έλθουν στη θέση τους άλλοι, καλύτεροι.
Σε καμία περίπτωση δεν συνέβη: στην οικονομία, την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό, του τουρισμό, τον αθλητισμό, την άμυνα, την εξωτερική πολιτική και πάνω από όλα στην πανδημία, η κατάσταση μένει ως έχει.
Τα χαρτοφυλάκια κρατούν όσοι αποδεδειγμένα έχουν αποτυχία- ή κάποιοι χειρότεροι.
Μόνο μια πραγματική αλλαγή επήλθε: στο κράτος. Για την ακρίβεια στην αρμοδιότητα διενέργειας των εκλογών. Και ήταν η χειρότερη δυνατή.
Στο υπουργείο Εσωτερικών η αυτοδιοίκηση παραδόθηκε σε έναν πολιτικό που απέτυχε ως «ομιλούσα κεφαλή» και η εκλογική διαδικασία σε έναν πολιτικό με ανατριχιαστικό παρελθόν και σκοτεινό μέλλον. Συν τις γνωστές σχέσεις με γνωστό μιντιακό και οικονομικό παράγοντα. Ο Θεός της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας να βάλει στο χέρι του.
Η κυβερνητική προπαγάνδα προσπάθησε να πλασάρει με θετικό τρόπο τον ανασχηματισμό, αντιστρέφοντας τα δεδομένα του. Το βέτο Σαμαρά για συγκεκριμένα υπουργεία και η επιρροή μιντιαρχών και οικονομικών παραγόντων στη διαμόρφωση της πυραμίδας σε άλλα, αλλά και η πλήρης ανεπάρκεια Μητσοτάκη να τονώσει φανερές πλευρές υπολειτουργίας της κυβέρνησης -βαπτίσθηκε «σταθερότητα» και «ισορροπίες».
Έγινε λόγος για «επιβράβευση βουλευτών» που έδειξαν ότι αξίζουν. Πώς ακριβώς το έδειξε ο βουλευτής Κώτσηρας και οι συνάδελφοί του Οικονόμου, Κατσαφάδος και Αμυράς;
Ποια σχέση έχει ο, ικανός αναλυτής διεθνών σχέσεων, Άγγελος Συρίγος με τις αρμοδιότητές που πήρε υπό την Κεραμέως;
Η υφυπουργοποίηση της «φωνακλούς» Σοφίας Βούλτεψη παραπέμπει ευθέως στον τελευταίο ανασχηματισμό Σαμαρά το 2014: ολοταχώς προς τα δεξιά. Τουλάχιστον η ίδια δίπλα στον άβουλο Μηταράκη θα βγάλει το άχτι της με τους μετανάστες.
Παρέλαβε χώρα και θα παραδώσει παράγκα
Είναι φανερό ότι όσο αποτυχημένη ήταν η προηγουμένη κυβέρνηση θα είναι και καινούργια- όσο είναι καινούργια. Ο Θεοχάρης, η Κεραμέως, ο Μηταράκης, ο Καραμανλής, η Μενδώνη, ο Αυγενάκης δεν πρόκειται να γίνουν ικανότεροι.
Οι κακές σχέσεις του Κικίλια με τον Μητσοτάκη και το σύστημα Χαρδαλιά δεν θα αλλάξουν. Απλώς το μένει η ικανοποίηση ότι ο Πρωθυπουργός δεν τόλμησε να τα βάλει μαζί του.
Ο παραγκωνισμός του συμπαθούς Σταϊκούρα από τον σκληροπυρηνικό Σκυλακάκη θα συνεχίζεται. Όπως θα συνεχίζονται και τα βασανιστήρια στον Άδωνι Γεωργιάδη που αποψιλώνεται διαρκώς, αλλά συνεχίζει να πιστεύει ότι είναι υπουργός.
Ο υπουργός Εξωτερικών θα συνεχίσει να πληροφορείται εκ των υστέρων τις επιλογές εξωτερικής πολιτικής που χαράσσουν οι «τρεις κυρίες», ερήμην του. Ο αξιοπρεπής Νίκος Παναγιωτόπουλος πάλι δεν θα έχει λόγο στα εξοπλιστικά προγράμματα και να μαθαίνει από τις εφημερίδες ότι ο Πρωθυπουργός συναντήθηκε με την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων χωρίς αυτόν.
Η νέα -ο Θεός να την κάνει- κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η χειρότερη, η πολυπληθέστερη και η δεξιότερη κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση. Μοιραία θα είναι και η πιο αποτυχημένη.
Με την προηγουμένη, πλην του σπιράλ της αποτυχίας, συνδέεται και δια του σχεδίου κατεδάφισης δικαιωμάτων και κοινωνικών κατακτήσεων, άλλως γνωστό ως σχέδιο Πισσαρίδη.
Είναι ο τρόπος που διάλεξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να γράψει τις τελευταίες άδοξες σελίδες της πρωθυπουργίας του: παρέλαβε χώρα και θα παραδώσει παράγκα.
