Του Γ. Λακόπουλου
Λίγο πριν εκπνεύσει το 2020 ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου έδωσε -ως…πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, μια φλύαρη συνέντευξη στο καλό περιοδικό “Πατρινόραμα” και τον διευθυντή του Παναγιώτη Ρηγόπουλο.
Ανάμεσα σε πολλά απίθανα είπε:
«Υπάρχει ανάγκη, πράγματι, για μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης, ριζοσπαστικής, οραματικής αλλά και ρεαλιστικής, που να συμβάλει στη συγκρότηση μιας συμμαχίας προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα λειτουργήσει ως καταλύτης για την πραγματοποίηση της μεγάλης στροφής που πρέπει να γίνει».
Κανείς δεν κατάλαβε τι εννοεί. Η ασυναρτησία δεν βγάζει νόημα. Κάποιοι όμως έσπευσαν να συμπεράνουν ότι απεικονίζει ένα είδος φλερτ του Γ. Παπανδρέου με τον Αλέξη Τσίπρα.
Ορισμένοι μάλιστα απέδωσαν στον ίδιο τον Τσίπρα αυτή την ερμηνεία -παρότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αποφεύγει από καιρό οποιαδήποτε επαφή με τον άνθρωπο που έσυρε τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο.
Ευλόγως. Τι θα μπορούσε να πει ο Πρωθυπουργός που έβγαλε τη χώρα από τον Μνημόνιο με τον πρωθυπουργό που την έβαλε; Σε ποια πολιτική -και λογική -γλώσσα θα μιλούσαν όταν ο πρώην του ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται σήμερα ότι «η αλήθεια σιγά-σιγά αναδεικνύεται και οι εξελίξεις δικαιώνουν τις επιλογές του».
Η φάβα έχει και λάκκο: η οικογένεια Παπανδρέου προσπαθεί το τελευταίο διάστημα να φέρει στο προσκήνιο την παρουσία της στο δημόσιο βίο ως…δυναστεία. Έβγαλε τρεις πρωθυπουργούς, γιατί όχι και τέταρτο; Στη διανομή έχει ένα ρόλο και ο τελευταίος που την κατέστρεψε.
Οι γνωρίζοντες λένε ότι στο ρετιρέ της Κουμουνδούρου έχουν αίσθηση της τοξικότητας που συνοδεύει τον Γ. Παπανδρέου.
Ο χειρότερος τρόπος για να χάσει ο Αλέξης Τσίπρας την προοπτική επιστροφής του στην κυβέρνηση είναι να σχετιστεί με έναν πολιτικό που έχει ένα μοναδικό ρεκόρ: έχασε την πρωθυπουργία χωρίς το κόμμα του να χάσει την πλειοψηφία στη Βουλή.
Όποιος έχει μάτια βλέπει. Αν ο Παπανδρέου πλησιάσει τον Τσίπρα, οι πρώτοι που θα φύγουν θα είναι αυτοί που έδωσαν στον Τσίπρα διαδοχικά 36% στη νίκη του και 32 % στην ήττα του: οι οπαδοί του πρώην ΠΑΣΟΚ.
Έφυγαν για να μην έχουν σχέση μαζί του και δεν θα δεχθούν να τον βρουν πάλι μπροστά τους. Αν στράφηκαν στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν γιατί αντιπροσώπευε τα αντίθετα από αυτά που έκανε ο Παπανδρέου.
Επί των ημερών του στο ΠΑΣΟΚ – που παρέλαβε με βάση συμφωνίες κάτω από το τραπέζι με τον Σημίτη,- το από-ιδεολογικοποιησε, το διέλυσε οργανωτικά, το ακύρωσε πολιτικά και το χρεοκόπησε οικονομικά.
Ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος και η Φώφη Γεννηματά δεν έδωσαν ποτέ στη δημοσιότητα – και απέκρυψαν ακόμη και από τα ανώτατα κομματικά όργανα- τα πορίσματα των πέντε ελεγκτικών εταίρων που ερευνήσαν την οικονομική διαχείριση στο ΠΑΣΟΚ επί Παπανδρέου συνιστά συνενοχή.
Σχετίζεται με την προσπάθεια αφ’ ενός να κρατήσουν μακριά τον εισαγγελέα και αφ’ ετέρου να παζαρεύουν με τον ΓΑΠ. Ότι η Φώφη τον διόρισε βουλευτή- ενώ τον είχαν αποδοκιμάσει οι πολίτες- εγγράφεται στην αλληλεγγύη των κληρονόμων.
Πέραν των μελών και των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που έφυγαν όταν ο Παπανδρέου τους πούλησε- απέναντί του βρίσκεται στο σύνολο της κοινωνίας που λεηλατήθηκε με τις μνημονιακές επιλογές του.
Ο Παπανδρέου βαρύνεται με δυο ασυγχώρητα λάθη:
Πρώτο πήρε για τη χώρα αποφάσεις για τις οποίες δεν είχε λαϊκή εντολή. Το 2009 εξελέγη για να εφαρμόσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Ο ισχυρισμός του ότι έσπευσε στο Καστελόριζο για να μας «σώσει» είναι απαράδεκτος. Ουδείς του ανέθεσε να σώνει κανέναν. Του ανατέθηκε να υλοποιήσει το πρόγραμμα με το οποίο πήρε 44% και ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Αν μετεκλογικά διαπίστωσε νέα δεδομένα, όφειλε να καταθέσει την εντολή και να ζητήσει νέα με νέο πρόγραμμα. Στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία έτσι κάνουν οι πρωθυπουργοί.
Τουλάχιστον έτσι έκαναν ο Κ. Καραμανλής και ο Αλέξης Τσίπρας, όταν έπρεπε να πάρουν αποφάσεις τις οποίες δεν κάλυπτε η λαϊκή εξουσιοδότηση που είχαν.
Το πλέον ασυγχώρητο για τον Παπανδρέου- με στοιχεία πολικής ανηθικότητας- ήταν ότι διέσπασε το κόμμα του πατέρα του, που τον έκανε αρχηγό του και πρωθυπουργό.
Προκειμένου να πλήξει τον Βενιζέλο, που υπήρξε ο νόμιμος και εκλεγμένος διάδοχος του, κατέβηκε στις εκλογές του 2015 με δικό του κόμμα. Αποδοκιμάσθηκε, αλλά ποτέ δεν ζήτησε συγνώμη, ούτε το διέλυσε, παρά τη σύμπραξη με το Κινάλ.
Σήμερα ο Γ. Παπανδρέου δικαιούνται να αερολογεί προβάλλοντας τα… κατορθώματά του. Αλλά εξοργίζει και τον τελευταίο ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ σε όλες τις εποχές του, όταν λέει:
«Η παράταξή μας, έχει χτυπηθεί άδικα από πολλούς και ποικίλους παράγοντες, χωρίς να εξαιρώ και τα πλήγματα από στελέχη μας που δεν σεβάστηκαν ότι η παράταξη τα τίμησε».
Το άγαλμα πολιτικού που δεν σεβάστηκε αυτούς που τον τίμησαν θα έχει τη μορφή του.
