Του Γ. Λακόπουλου
Υπάρχουν και χειρότεροι. Κάπως έτσι μπορεί να διαβάσει κανείς την αντίδραση του Δημήτρη Παπαδημούλη στα σχόλια για το προσθετικό περιεχόμενο του «πόθεν έσχες» του.
Ποιοι είναι οι χειρότεροι; Κατά τη λογική που αναδύει η αντίδρασή του όποιος Νεοδημοκράτης έχει περισσότερα ακίνητα από αυτόν ή λογαριασμούς στο εξωτερικό και offshore. Δηλαδή ο Μητσοτάκης και κάτι δικοί του.
Μόνο που η συζήτηση για τα περιουσιακά ενός ευρωβουλευτή της Αριστεράς δεν μπορεί να παραπέμπει στους αντίπαλους του.
Ο Παπαδημούλης έχει λεφτά και ακίνητη περιουσία. Το ξέρουμε από τις προηγούμενες δηλώσεις του. Να είναι καλά ο άνθρωπος να τα χαίρεται. Κανείς δεν τον κατηγόρησε ότι τα έκλεψε. Ούτε καν του ζήτησαν να εξηγήσει πού τα βρήκε.
Το θέμα που σχολιάσθηκε είναι ότι το 2017 αγόρασε οκτώ ακίνητα στην Αθήνα. Πάλι δεν του καταλογίσθηκε κάποια παρανομία. Ο συμβολισμός σχολιάσθηκε. Όπως ο συμβολισμός είχε σημασία με τα ξεχειλισμένα καρότσια στο σούπερ μάρκετ.
Μη αντέχοντας αυτά τα σχόλια ο ευρωβουλευτής άνοιξε για τον εαυτό του θέματα εκεί που δεν είχε. Από μια άποψη αντέδρασε σαν «γερολαδάς» που υποβλέπει όσους μιλούν για το βιος του. Και τα έκανε χειρότερα.
Θα το έπαιρνε το ποτάμι αν δεν προσπαθούσε να δικαιολογήσει τις αγορές με επιχειρήματα που τον επιβαρύνουν ως δημόσιο πρόσωπο. Όπως π.χ. η αναφορά στον προ 25ετίας γάμο του -δίκην επίκλησης προίκας(;).
Ο δικαιολογημένος πλούτος του και το αντίστοιχο επίπεδο ζωής που του εξασφαλίζει, δεν πολυδένει με τον ισχυρισμό ότι αγοράζοντας ακίνητα σε υποβαθμισμένες περιοχές αποκατέστησε τα παιδιά του, «για τα οποία είναι περήφανος». (Αυτό πάλι πού κολλάει;).
Μεταξύ μας: Δυο διαμερίσματα στην Αθήνα εμβαδού 143,12τμ και 196,80τμ με 121.500 ευρώ και άλλα έξι (70,80 τ.μ., 70τμ, 96τμ, 67τμ, 67τμ, 92τμ) με 239.500 ευρώ, δεν είναι απλώς ευκαιρίες. Είναι κοψοχρονιά. Δεν παρατάει την πολιτική να γίνει κτηματομεσίτης;
Συνιστά μάλλον κουτοπονηριά ο ισχυρισμός ότι «οι ευρωβουλευτές όλων των χωρών δεν αμειβόμαστε από τον κρατικό, αλλά από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό» .
Ιδίως όταν συνοδεύεται από την ανακρίβεια ότι είναι δέκα χρόνια ευρωβουλευτής, ενώ δεν είναι ούτε καν έξι! Και όταν πετάει στα ξεκούδουνα: «Έχω δώσει χιλιάδες ευρώ, που έγιναν δωρεές στο νοσοκομείο της Καστοριάς».
Είναι τα 120.000 ευρώ -για κλίβανο και ακτινολογικό μηχάνημα,-που ανακοίνωσε προ μηνός ο Τσίπρας ως δωρεά του κόμματος- ή άλλα;
Είναι περίεργο ότι προσπαθεί να βάλει στον ΣΥΡΙΖΑ στο κάδρο- ισχυριζόμενες ότι εκεί προσπαθεί να χτυπήσει η ΝΔ. Δεν χρέωσαν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στον Παπαδημούλη τις αγορές.
Ακόμη είναι πιο περίεργο να λέει, “Έχω δώσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για τη στήριξη κοινωνικών δράσεων, μέσω του ταμείου του ΣΥΡΙΖΑ».
Δηλαδή; Πόσες εκατοντάδες; Πότε, πώς, από πότε, σε ποιον; Τι θέμα είναι αυτό που ανοίγει και γιατί;
Ότι ο Παπαδημούλης αναγγέλλει ότι αυτή είναι η τελευταία του θητεία στην Ευρωβουλή και ότι και «δεν σκοπεύει να μείνει αιωνίως στην πολιτική», είναι ίσως η μόνη ευχάριστη πινελιά σ’ αυτή την υπόθεση.
ΥΓ: Άσχετο: ποιος έχει ακίνητα, καταθέσεις κ.λ.π. στο εξωτερικό, ποτέ δεν περιμένουμε να το μαθαίνουμε από τον ίδιο.
