Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Δεν είμαι πλέον μέλος του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, μα ούτε φίλος, πόσο μάλλον ψηφοφόρος, διατηρώ όμως το δικαίωμα κριτικής όπως άλλωστε και όλων των κομμάτων, όσο αυτά θα υπάρχουν ακόμα. Διαφυλάττοντας ωστόσο την αριστερή μου ταυτότητα.
Ένα σπουδαίος δάσκαλος πριν πολλά χρόνια, μου είχε προτείνει πως για να ψάξω για απαντήσεις και πιθανές λύσεις, πρέπει πρώτα να καταλάβω το ίδιο το πρόβλημα. Δεύτερον να ακολουθήσω την λογική που θα μου αποδώσει ασφαλή συμπεράσματα. Αποκλείοντας πάντα τον παραλογισμό, καθώς σε αυτόν δεν περιέχονται κανόνες, αλλά μάλλον παράδοξα αποτελέσματα.
Ακολουθώντας λοιπόν αυτήν την διαδικασία σκέψης, με γνώμονα πάντα την λογική, η στείρα και εκθετική συνάμα απόφαση παραμονής των “αριστερών” εντός του αόριστου πατριωτικού κόμματος, χρήζει αιτιολόγησης. Συνήθως, οι άγνωστες στο ενδιαφερόμενο πολιτικό κοινό συζητήσεις, μεταξύ του κ Φίλη με τον πρόεδρο κ. Κασσελάκη, προσπαθούν να αποκρύψουν τις υποχωρήσεις και διευθετήσεις, που έχουν ήδη συμφωνηθεί.
Και προφανώς θα έχουν μοιρασθεί οι ρόλοι της συνέχειας αυτής της “μυθοπλασίας”, με διάφορες ένθεν και ένθεν ανταποδόσεις, προκειμένου να διατηρηθεί η ενότητα δήθεν, του διαμελισμένου ήδη χώρου. Μια και οι ατομικές αποχωρήσεις, κόντρα στην συλλογική, συνεχίζεται αθρόα, φανερώνοντας την δυσαρέσκεια των άλλοτε ψηφοφόρων και υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, που σε καμία των περιπτώσεων δεν αντιπροσωπεύει πλέον.
Έχουν τόσο κουράσει και γελοιοποιήσει, οι δικαιολογίες αναβολής, το όλον θέμα σημαντικών αποφάσεων, με νέα αφορμή την διεξαγωγή τάχα των δημοτικών εκλογών, που πλέον δεν ευσταθεί η οποιαδήποτε σοβαρή κριτική. Άγνωστη η ημερομηνία διεξαγωγής συνεδρίου, ποιου και πως, που μετατίθεται ακόμα και κοντά στο Πάσχα. Οι θέσεις, το μοίρασμα και οι κάτω από το τραπέζι συνδιαλλαγές, για την περιβόητη εκ των έσω μάχη υπεράσπισης των αριστερών θέσεων, ηχούν αστεία και παράταιρα, ως κλαυσίγελος σε φαρσοκωμωδία τραγικών ηρώων ανόητων πρωταγωνιστών. Κρίμα καπεταναίοι πλαστικής σχεδίας ναυαγίου αύτανδρης βύθισης, σε ρηχή πισίνα σκοπιμότητας.