Του Ανδρέα Δεληγιάννη.
Κάποτε το ερώτημα ήταν <ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;> . Σήμερα είναι <ποιος διορίζει σ αυτόν τον τόπο;>. Και για την ακρίβεια: ποιον διορίζει;
Η τοποθέτηση της Έλενας Παναρίτη ως εκπροσώπου της χώρας στο ΔΝΤ συνιστά επιτυχία για την ίδια . Αλλά συνιστά εξευτελισμό για την κυβέρνηση.
Το μόνο που δεν μπορεί να προσάψει στην αυτοαποκαλούμενη <θεσμική οικονομολόγο> , ειναι ότι δεν ξέρει να φτάνει στο στόχο της.
Δια της οικογένειας Παπανδρέου βρέθηκε βουλευτής επικρατείας του ΠΑΣΟΚ με το οποίο δεν είχε καμία σχέση- το αντίθετο. Για όσο καιρό έμεινε στα βουλευτικά έδρανα δεν επέδειξε κάτι ιδιαίτερο – το αντίθετο. Ο τότε Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου δεν έδειχνε να την υπολογίζει – το αντίθετο. Η ίδια εκ παραλλήλου έστρεψε την προσοχή της σε κάποιες απροσδιόριστες μπίζνες στα Βαλκάνια, όπου δεν πήγε και πολύ καλά – το αντίθετο. Και ως ευκαιριακή πολιτικός, αντί για τους Πασόκους προτιμούσε να συζητάει με τον Βορίδη με τον οποίο δεν είχε διαφορές – το αντίθετο.
Με μια αριστερή κυβέρνηση στα πράγματα η Παναρίτη δεν είχε ελπίδα επαφής με την εξουσία. Συνέβη το αντίθετο. Χωρίς να είναι ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε δια του Βαρουφάκη να συμβουλεύει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ , στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές . Μέχρι να τους αποσύρει ο Τσίπρας όλους μαζί κακήν κακώς από τις Βρυξέλλες.
Όταν ακούστηκε ότι μπορεί να οριστεί από αυτή την κυβέρνηση εκπρόσωπος της χώρας στο ΔΝΤ σε πολλών τα κεφάλια έπεσε ο ουρανός. Φαινόταν απίστευτο. Όχι γιατί δεν της πάει η θέση. Αλλά γιατί δεν πάει σε μια αριστερή κυβέρνηση.
Αν πρέπει να σημειώσουμε μια ανακοίνωση για το διορισμό της Παναρίτη είναι αυτή του ΠΑΣΟΚ, στα βουλευτικά έδρανα του οποίου βρέθηκε, κατ’ απονομήν. Μόνο που αυτή η ανακοίνωση χρειάζεται μια διόρθωση: εκεί που γράφει <Παναρίτη>, πρέπει να μπει η λέξη <Βαρουφάκης> . Οι διατυπώσεις για <πολιτικό τυχοδιωκτισμό> και < πολιτικό ήθος > ανήκουν στο υπουργείο Οικονομικών.
Η Παναρίτη δεν έκρυψε πότε τις θέσεις της υπέρ του Μνημονίου, δεν προσποιήθηκε ποτέ ότι ήταν αφισσοκολλήτρια του ΠΑΣΟΚ, ούτε διακήρυξε την πίστη της στις αρχές και τις ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ. Κάθε άλλο . Κάθε φορά και οπουδήποτε έπαιρνε το λόγο κατέθετε την ιδεολογική της ταυτότητα και τις πολιτικές προτιμήσεις της, που δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με το ΠΑΣΟΚ, ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματα.
Πώς έγινε και σταδιοδρόμησε στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια υπόθεση που θα κάνει πολλούς να σπάσουν τα μολύβια τους. Αλλά προς Θεού: το ανάθεμα δεν βαρύνει την ίδια.
Αν υπάρχει κάποιος που πρέπει να απολογηθεί σ’ αυτήν την περίπτωση είναι ο ιδιος ο Αλέξης Τσίπρας.
Η τουλάχιστον να απολογηθούν στον Αλέξη Τσίπρα εκείνοι που κατά αρχήν ανέθεσαν συμβουλευτικά καθήκοντα στη διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους σε μια αντιευρωπαία . Και όταν απέτυχε τη φιλοδώρησαν με διεθνές αξίωμα εκ μέρους της ελληνικής Αριστεράς.
Είπαμε να θαυμάζει ο Πρωθυπουργός τον Βαρουφάκη – ακόμη και τώρα που του έχουν κρεμάσει κουδούνια διεθνώς και υποχρεώθηκε να του αφαιρέσει τη δυνατότητα να εκπροσωπεί στη χώρα στις διαπραγματεύσεις- αλλά όχι και να του εκχωρεί τις αρμοδιότητές του.
Εκτός αν δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει στην πλατειά Συντάγματος.