Του Γιώργου Λακόπουλου
Υπό κανονικές συνθήκες αρκετοί υπουργοί του Αλέξη Τσίπρα δεν θα έπρεπε να έχουν δει ποτέ το οβάλ γραφείο του Υπουργικού Συμβουλίου. Δεν νοείται μέλος της κυβέρνησης με διαφορετική γραμμή από τον Πρωθυπουργό -και ήταν κάμποσοι οι λάτρεις του σπορ.
Υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και ανεξάρτητα από την τελική κατάληξη της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους, τέσσερις από αυτούς τους υπουργούς έπρεπε να βρίσκονται ήδη εκτός του Υπουργικού Συμβουλίου μετά τη συμπεριφορά τους τα ξημερώματα του Σαββάτου: Λαφαζάνης, Στρατούλης, Ήσυχος, Χουντής αγνόησαν τον Πρωθυπουργό στην ψηφοφορία του Σαββάτου. (Ο τελευταίος είναι και υπουργός ευρωπαϊκών υποθέσεων, τρομάρα του και μαζί με τον τρίτο ψηφισαν μέν, αλλά δεν θα εφαρμόσουν οτι ψήφισαν!).
Ο Αλέξης Τσίπρας, ανεξάρτητα από τα λάθη του ως τώρα -τα οποία παραδέχθηκε ο ίδιος από το βήμα της Βουλής- την κρίσιμη ώρα στάθηκε στο ύψος των ευθυνών του και αυτό διευκόλυνε και το κοινοβούλιο να παίξει τον εθνικό ρόλο του. Σ’ αυτό συνέβαλαν όλοι –πλην Λακεδαιμονίων.
“Έθεσαν εαυτούς εκτός”
Κατά παράδοση σ’ αυτές τις περιπτώσεις το θέμα λήγει κατά την έξοδο του εκάστου Πρωθυπουργού από την αίθουσα της Ολομέλειας με μια απλή δήλωσή του. Για τον Ανδρέα Παπανδρέου η συνήθης διατύπωση ήταν «έθεσαν εαυτούς εκτός…».
Ο Αλέξης Τσίπρας προτίμησε να το αφήσει για αργότερα. Δικαιολογημένα εν μέρει. Αν και δεν είχε τίποτε να χάσει αν τους ξήλωνε επί τόπου από την κυβέρνησή του, προτίμησε να λήξει πρώτα το θέμα της συμφωνίας και να ασχοληθεί στη συνέχεια.
Με την έννοια, προφανώς, να ανακοινώσει αργότερα την απόφαση της αποπομπής τους. Θα ήταν τραγική εξέλιξη για την κυβέρνησή του οτιδήποτε άλλο. Και αυτό είναι το λιγότερο.
Αναισθησία και ανευθυνότητα
Θα δούμε πως και πότε θα κλείσει ο Αλέξης Τσίπρας αυτή την εκκρεμότητα. Μέχρι τότε η κοινή γνώμη θα παρακολουθεί με απορία το φαινόμενο πολιτικής αναισθησίας και ανευθυνότητας τεσσάρων πολιτικών που γράφουν αρνητική ιστορία στο Κοινοβούλιο.
Αναισθησία γιατί δεν έχουν το σθένος να υποβάλουν την παραίτησή τους, αφού διαφωνούν με την κυβερνητική πολιτική. Και ανευθυνότητας γιατί επί έξι μήνες ουσιαστικά υπομονεύουν τις προσπάθειες της χώρας να παραμείνει στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Αλλά και τις προσπάθειες της κυβέρνησης να εξασφαλίσει μια συμφωνία βάσει της πολιτικής που ορίζει ο Πρωθυπουργός.
Είναι αμέτρητα τα παραδείγματα της συμπεριφοράς τους που δεν συνάδει με την κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις
Αλλά οι εκκρεμότητες του Αλέξη Τσίπρα δεν σταματούν στους υπουργούς. Αυτό είναι η κορυφή του παγόβουνου. Υπάρχει και η εκκρεμότητα με τους βουλευτές που αγνόησαν τις αποφάσεις του. Θα τεθούν εκτός της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ -αυτό συμπεριλαμβάνει και τους υπουργούς- ακόμη και αν αυτό σημαίνει απώλεια της δεδηλωμένης. Είναι μια δύσκολη εξίσωση με πολλές παραμέτρους.
Πάντως, καθώς οι περισσότεροι καθηγούνται από το «σύστημα Λαφαζάνη» ή τις ακραίες κομματικές συνιστώσες, εμπόδιο θα είναι στο εξής για την κυβέρνηση που θα προσπαθεί να εφαρμόσει μια δύσκολη πολιτική. Όσοι δεν ψήφισαν την συμφωνία γιατί να ψηφίζουν και τα μέτρα της;
Από αυτή την άποψη βρισκόμαστε μπροστά σε πολιτικές εξελίξεις που θα πυροδοτηθούν, ίσως, και την προσεχή εβδομάδα. Στην ψηφοφορία για τη συμφωνία η κυβέρνηση δεν έχασε τη δεδηλωμένη-αντίθετα ενισχύθηκε. Είναι προφανές όμως ότι στις ψηφοφορίες για τα νομοσχέδια που θα επακολουθήσουν θα τη χάσει, αν δεν τα ψηφίσουν βουλευτές από άλλα κόμματα.
Συνεπώς αλλάζει η σύνθεση της κοινοβουλευτικής στήριξης της κυβέρνησης – άρα και η διακομματική σύνθεση της κυβέρνησης. Bαδίζουμε για πρόωρες εκλογές. Αν τις αποφύγουμε μέσα το καλοκαίρι θα είναι ευχής έργον.
Ευκαιρία απαλλαγής από τα βαρίδια
Ακόμη και αν διαγραφή των απείθαρχων βουλευτών οδηγεί σε πρόωρες εκλογές και ο Πρωθυπουργός βρεθεί αντιμέτωπος με αυτή την πρόκληση, σε κάθε περίπτωση κερδισμένος θα βγει αν απαλλάξει την κυβέρνησή του από αυτά τα βαρίδια.
Στην Κουμουνδούρου μπορεί να έχει ο καθένας όποια γνώμη θέλει. Η κοινοβουλευτική ομάδα ενός κόμματος όμως πρέπει να είναι ενιαία στη στήριξή της προς την κυβέρνηση. Και στην κυβέρνηση τις αποφάσεις τις παίρνει ο πρωθυπουργός. Χωρίς καμία δέσμευση από τους κομματικούς συσχετισμούς. Ο καθένας στον ρόλο του.
Αν οι αντιευρωπαϊστές και οι σαλεμένοι νομίζουν ότι οι θεωρίες τους βρίσκουν απήχηση, ας δημιουργήσουν κόμμα και ας κατέβουν στον εκλογικό στίβο να μετρηθούν. Σε κάθε περίπτωση, αν ο διχαστικός λόγος τους και οι παρακμιακές ιδεοληψίες τους σταματήσουν να εκπέμπονται με την κάλυψη του ΣΥΡΙΖΑ, όφελος θα έχει Τσίπρας.
Όφελος θα έχει ο Πρωθυπουργός, αλλά και η έννοια της Αριστεράς αν η κυβέρνηση απαλλαγεί από τον εναγκαλισμό του Καμμένου. Αυτή η ετερόκλητη συμμαχία ράγισε τις ιδέες της Αριστεράς και προσέβαλλε τους ανθρώπους που έχουν στρατευτεί διαχρονικά στα ιδανικά της. Για όποιον λόγο και αν έγινε είναι καιρός να τελειώνει γιατί μόνο επιβαρύνσεις προκάλεσε στην κυβέρνηση και στη χώρα. Το τέλος της σχέσης με τους ΑΝΕΛ θα είναι λυτρωτικό
Όνειδος του Κοινοβουλευτισμού
Εν πάση περιπτώσει ό,τι και αν αποφασίσει ο Πρωθυπουργός για τους βουλευτές του δεν μπορεί να αποφεύγει τις άμεσες αποφάσεις για δυο συγκεκριμένα πρόσωπα – βουλευτές και οι δύο.
Ο ένας είναι ο απίστευτος Βαρουφάκης. Ο μοιραίος άνθρωπος που διέσυρε τη χώρα μετά καμώματά του. Που κατέστρεψε τη διαπραγμάτευση με τις περίεργες συμπεριφορές του. Που έφερε την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Ολοκλήρωσε τον άθλιο κύκλο της δημόσιας παρουσίας του με την προκλητική απουσία του από την ψηφοφορία -για να μην χάσει την εκδρομή του!
Πρόκειται για πράξη -όνειδος του κοινοβουλευτισμού. Ο άνθρωπος που φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη από κάθε άλλο γιατί έφτασαν ως εδώ τα πράγματα, που ήταν ως προχθές υπεύθυνος για την Οικονομία, γράφει τους πάντες στα παλαιά του υποδήματα. Ήταν αποσυνάγωγος στην Ευρώπη έγινε και ανάγωγος στην Ελλάδα.
Φτύνει τη Βουλή και τον Πρωθυπουργό και παρ’ όλα αυτά είναι ακόμη βουλευτής και μέλος της ΚΟ του μειοψηφούντος κόμματος. Απίστευτο.
Η άλλη είναι η απερίγραπτη πρόεδρος της Βουλής. Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την επιστήμη στις αρμοδιότητες της οποίας εμπίπτει η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αλλά ως πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων πήγε τον ευτελισμό του σώματος ως το τέλος.
Οι παρανοϊκές ιδέες της για τις ΙΧ επιτροπές των σούργελων, η μετατροπή της Βουλής σε φέουδο της παλαβομάρας, η άθλια συμπεριφορά της από τη έδρα απέναντι σε βουλευτές και αρχηγούς κομμάτων, ολοκληρώθηκε με την αυτονόμηση της από την πολιτική του κυβερνώντος κόμματος που την ανέδειξε στο αξίωμα.
Θα συνιστά πράξη εξυγίανσης του Κοινοβουλίου και αποκατάστασης του ορθολογισμού και της αξιοπρέπειας η απομάκρυνσή της από τη θέση που τίμησαν λαμπροί πολιτικοί.
Εκεί που κρεμούσαν οι Κλέφτες τα άρματα, κρεμούν οι Γύφτοι τα νταούλια! Ως επικεφαλής της πλειοψηφίας ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει να διορθώσει το κοινοβουλευτικό ανοσιούργημα, που ο ίδιος δημιούργησε.
