Του Μελέτη Ρεντούμη
Η νέα κυβέρνηση πήρε την πρωτοβουλία να ετοιμάσει και να ψηφίσει ένα νέο νομοσχέδιο που αφορά την δημόσια διοίκηση, την κεντρική κυβέρνηση καθώς και την οριοθέτηση συγκεκριμένων αρμοδιοτήτων, ώστε να μπορεί το κράτος, να έχει συνέχεια και να μην αποτελεί έρμαιο των κομματικών επιδιώξεων του εκάστοτε πρωθυπουργού ή και υπουργού ακόμα, που τελικά αποτελούν ανάχωμα σε κάθε σημαντική απόφαση που δεσμεύει το κράτος, όπως οι στρατηγικές επενδύσεις.
Παρά την δημόσια διαβούλευση στην Βουλή και την εξήγηση των προθέσεων του νομοσχεδίου, ο ΣΎΡΙΖΑ όχι μόνο το καταψήφισε, αλλά ζήτησε για συγκεκριμένα άρθρα ονομαστική ψηφοφορία. Ανάλογη τακτική ακολούθησε το Κίνημα Αλλαγής παρόλο που τελικά δέχθηκε κάποια από αυτά.
Είναι γεγονός, πως όποιες νομικές ή τεχνικές αντιρρήσεις μπορεί να προβάλλει κάποιος για το νομοσχέδιο, πρόκειται για σημαντική μεταρρύθμιση, καθώς επιχειρεί να αλλάξει μία κουλτούρα δεκαετιών περί κομματικού κράτους.
Πλέον ο ορισμός υπηρεσιακών Γενικών Γραμματέων στο να τρέχουν όλες τις υποθέσεις που απαιτούν δύσκολες αποφάσεις, αλλά και η ισχυροποίηση των Γενικών Διευθυντών, πρακτικά αναβαθμίζει τον ρόλο των δημόσιων λειτουργών και κατευθύνει την κεντρική διοίκηση στην αποκομματικοποίηση
Επίσης, η δημιουργία ενός συμβουλίου Εθνικής Διαφάνειας με κεντρικό συντονισμό όλων των ανεξάρτητων αρχών και φορέων, μπορεί να προσδώσει την επιτελικότητα αλλά και την προσβασιμότητα εκεί που απαιτείται στην πολιτική ηγεσία ώστε να λαμβάνει τις σωστές αποφάσεις.
Βάσει των παραπάνω επιχειρημάτων, ο Σύριζα και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, μίλησαν για νέο κομματικό κράτος, για μόνιμους συνεργάτες της ΝΔ και για κυβέρνηση ΑΕ επειδή χρησιμοποιεί στελέχη εγνωσμένου κύρους από την κοινωνία.
Αντί δηλαδή η αντιπολίτευση, να αναγνωρίσει το πρόβλημα και να προτείνει λύσεις, προτιμά την στείρα αντιπαράθεση χωρίς ιδιαίτερα επιχειρήματα, χωρίς άποψη και με λόγο καταγγελτικό για μία κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή.
Απαντά ουσιαστικά αφ’υψηλού στην κυβέρνηση, περνώντας το μήνυμα ότι αφού δεν ελέγχει εκείνη την εξουσία, δεν υπάρχει λόγος για σύνθεση και εξεύρεση λύσεων.
Σε κάθε περίπτωση, ο πολίτης είναι αυτός που θα κρίνει με την στάση του, τόσο την εφικτότητα όσο και την αποτελεσματικότητα των λύσεων, καθώς και την συμβολή της αντιπολίτευσης, όπως αρμόζει στον θεσμικό της ρόλο.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός