Η ήττα της Αριστεράς και η νίκη της Ακροδεξιάς στην Ιταλία: όταν το μέλλον είναι πίσω

Του Νίκου Λακόπουλου

Η Ιταλία θα αποχτ΄ήσει μια ακροδεξιά εθνικιστική κυβέρνηση για τον ευρωπαϊκό τύπο που επισημαίνει την ιστορικά χαμηλή συμμετοχή των ψηφοφόρων στις εκλογές. Το κόμμα της αποχής αναδείχθηκε η ισχυρότερη πολιτική δύναμη.

Μια βουλευτής της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) γράφει στο Twitter: «Πανηγυρίζουμε με την Ιταλία. Η Σουηδία στον Βορρά, η Ιταλία στον Νότο – οι αριστερές κυβερνήσεις ανήκουν στο χθες».

Μια ανάλυση διαπιστώνει πως τα Αδέλφια της Ιταλίας οφείλουν την επιτυχία τους στις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις των αντιπάλων τους, στον άνεμο της απόρριψης της πολιτικής τάξης που πνέει στη χερσόνησο και στο χάρισμα της επικεφαλής τους.

Η παλιά θαυμάστρια του Μπενίτο Μουσολίνι έδωσε μια εικόνα μιας κεντροδεξιάς συντηρητικής πολιτικού με το κλασσικό πια σύνθημα “Πρώτα η Ιταλία” που θα κάνει κυβέρνηση για όλους τους Ιταλούς όπως είπε.

Θα ήθελε μια κυβέρνηση με διάρκεια σε μια χώρα με κυβερνητική αστάθεια καθώς πολλοί δίνουν βραχύ προσδόκιμο ζωής στη συμμαχία που κέρδισε τις εκλογές.

Η επόμενη ιταλική κυβέρνηση θα κληθεί να αντιμετωπίσει όχι την Αριστερά, αλλά τον πληθωρισμό την ώρα που η Ιταλία έχει δημόσιο χρέος που φθάνει το 150% του ΑΕΠ της. Τα ίδια προβλήματα που την ανέδειξαν μπορεί γρήγορα να την γκρεμίσουν.

«Μα φυσικά ο Μουσολίνι έκανε κακό στην Ιταλία. Θέλει και ερώτημα;» δήλωσε πρόσφατα η Μελόνι, την ώρα που οι αντίπαλοί της παίζουν ένα βίντεο του 1996 -όταν ήταν ακόμα μπαργούμαν και επαναστάτριαπου δήλωνε πως “ο Μουσολίνι ήταν ένας καλός πολιτικός. Αυτό σημαίνει πως ό,τι έκανε, το έκανε για την Ιταλία. Αυτό δεν το βρίσκουμε στους πολιτικούς που είχαμε τα τελευταία 50 χρόνια».

Τότε η Μελόνι ζητούσε η Ιταλία να φύγει από την ΕΕ, αλλά τώρα δηλώνει έτοιμη να συνεργαστεί με τις Βρυξέλλες, αν και οραματίζεται μία άλλη Ευρώπη. Σε μια ομιλία της το 2019 απλοποίησε τα πράγματα: «Είμαι η Τζόρτζια. Είμαι γυναίκα, είμαι μητέρα, είμαι Ιταλίδα, είμαι χριστιανή».

Η νέα ηγέτης της Ιταλίας δηλώνει πεισμένη υποστηρίκτρια της ατλαντικής συμμαχίας και τάσσεται υπέρ των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία με θέσεις για τήρηση των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του NATO και υποστήριξη της Ουκρανίας.

Ακόμα περισσότερο δηλώνει προσήλωση στη διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης γιαα μια Ευρώπη πολιτική και λιγότερο γραφειοκρατική και φυσικά πλήρη αξιοποίηση των πόρων του ευρωπαϊκού σχεδίου ανάκαμψης.

Στο πρόγραμμά της οι ψηφοφόροι είδαν τον αγώνα εναντίον της παράτυπης μετανάστευσης και διαχείριση των ροών των νόμιμων μεταναστών, αλλά και την προώθηση της κοινωνικής ένταξης και της ένταξης στην αγορά εργασίας των νόμιμων μεταναστών.

Βέβαια παραμένει η υπεράσπιση των εθνικών και ευρωπαϊκών συνόρων και ο αποκλεισμός των πλεούμενων για να εμποδίζεται η εμπορία ανθρώπων και η διακίνηση παράτυπων μεταναστών μαζί με ένα περίπου οικολογικό πρόγραμμα για βιώσιμη ενεργειακή μετάβαση και αύξηση της παραγωγής ηλεκτρισμού από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας συν πυρηνική ενέργεια.

Η Μέλονι και ο Μουσολίνι

Οι πιο προσεκτικοί αναγνώστες της Ιστορίας β΄έβαια γνωρίζουν πως τόσο ο Χίτλερ όσο και ο Μουσολίνι ανέβηκαν στην εξουσία με κοινωνικά προγράμματα που έβλεπαν ακόμα και εθνικοποίησης της βιομηχανίας. Το θέμα δεν είναι το παρελθόν της Μελόνι, αλλά το μέλλον της.

Το τρίχρωμο έμβλημα του κόμματος παραπέμπει στον Μουσο΄λίνι και το σύνθημα «Το αύριο μας ανήκει» μπορεί να συσχετισθεί με το ύμνο των SΑ -“Εκεί που είμαστε εμείς, εκεί είναι το μέλλον- και την διδασκαλία του Γκέμπελς:

– Εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές δεν είμαστε οπισθοδρομικοί. Είμαστε φορείς ενός νέου μοντερνισμού, όχι μόνο στην πολιτική και τα κοινωνικά ζητήματα, αλλά και στην τέχνη και τα διανοητικά ζητήματα”.

Διάφορες πληροφορίες λένε πως ένας από τους ηγέτες του κόμματος χαιρέτισε φασιστικά πριν τις εκλογές και κάποια στελέχη θυμήθηκαν την πορεία του Μουσολίνι στην Ρώμη.

Η Ρακέλε Μουσολίνι πάντως, δημοτική σύμβουλος της Ρώμης με τα «Αδέλφια της Ιταλίας» και μία από τις εγγονές του Ντούτσε, δήλωσε τον περασμένο Αύγουστο ότι δεν θα είναι υποψήφια για να μην φέρει σε δύσκολη θέση το «μεταφασιστικό» κόμμα της Τζόρτζια Μελόνι!

Ήταν μια δική της απόφαση κι όχι του κόμματος που φαίνεται να παίζει διπλό παιχνίδι προσπαθώντας να δείξει ότι δεν αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία με την ίδια τέχνη που ο Χίτλερ κοίμισε τον κοινοβουλευτισμό μέχρι να τον καταργήσει.

Όταν το μέλλον είναι πίσω

Η Μελόνι αποκηρύσσει τον φασισμό -που “ανήκει στην Ιστορία”- καθώς στελέχη του κόμματος χαιρετούν φασιστικά. Το νεοφασιστικό κόμμα MSI είναι ο πρόδρομος των «Αδελφών της Ιταλίας» με ενδιάμεσο το κόμμα Εθνική Συμμαχία που το 1995, διατηρώντας την τρίχρωμη φλόγα ως σύμβολό του- εμφανίστηκε ως νεοφιλελεύθερο συντηρητικό.

Ο Μπερλουσκόνι κατά τη διάρκεια μιας πολιτικής συγκέντρωσης το 2019 τους “έδωσε” στεγνά: «Τα κόμματα που κυβέρνησαν την Ιταλία από την αρχή της Πρώτης Δημοκρατίας δεν επέτρεψαν ποτέ στους φασίστες να μπουν στην κυβέρνηση. Τους αφήσαμε να μπουν για πρώτη φορά. Τους νομιμοποιήσαμε» είπε.

Ήταν αυτός που έδωσε το υπουργείο Νεολαίας στην Μελόνι που ανέλαβε την ηγεσία της φοιτητικής οργάνωσης της Εθνικής Συμμαχίας -ενώ εργαζόταν ως μπαργούμαν στο Piper Club- γνωρίζοντας προφανώς πως προερχόταν απ΄΄ο το MSI που ίδρυσαν οι νοσταλγοί του Μουσολίνι μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1946.

Τώρα μπορεί να δώσει η 45 χρονη νέα πρωθυπουργός ΄ένα υπουργείο στον Μπερλουσκόνι, αλλά θα πρέπει να γεφυρώσει το παρελθόν με το μέλλον της. Οι Ιταλοί δεν έγιναν φασίστες και η Μέλονι πήρε ένα ποσοστό πολύ μεγάλο για ένα κόμμα που έπαιρνε 2-4% ή ΄έμενε εκτός Βουλής, αλλά όχι πολύ μεγάλο για να κάνει κυβέρνηση χωρίς τους συμμάχους της.

Η νίκη της Κεντροδεξιάς είναι η ΄ήττα του Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς σε μια χώρα που κάποτε ήταν κυρίαρχη. Η Ιταλία θα αποχτ΄ήσει μια κυβέρνηση που πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι εθνικιστική και ακροδεξιά και το βασικό μήνυμα των εκλογών είναι πως το κόμμα της αποχής αναδείχθηκε η ισχυρότερη πολιτική δύναμη.

Για την Ιστορία πάντως το -εργατικό- κόμμα του Χίτλερ που έπαιρνε 2,6 % εκτινάχτηκε όταν το κράτος δεν έχει να πληρώσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και τα επιδόματα ανεργίας κι έβγαλε έναν υπουργό στην Θουριγγία.

Το κόμμα αρνείται ένα μνημόνιο της εποχής και οι σοσιαλδημοκράτες δεν μπορούν να τα καταφέρουν και παραιτούνται. Μια κεντροδεξιά κυβέρνηση σχηματίζεται η οποία δεν μπορεί να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό. Οι άνεργοι έχουν φτάσει τα 8,2 εκατομμύρια. Ο υπουργός Οικονομικών επεξεργάζεται ένα σχέδιο εξυγίανσης και παραιτείται.

Μοιάζει με ένα σενάριο που ανήκει στο παρελθόν, αλλά μπορεί να ανήκει στο μέλλον που εκφράζει η Μελόνι με το σύνθημα «Το αύριο μας ανήκει». Όπως οι ναζί κάποτε υπόσχονταν το αύριο με ένα τραγούδι που έλεγε “Ψηλά η σημαία! Πυκνώστε τις γραμμές! /Τα Ες-Α περνούν με βήμα αργό, σταθερό. / Εκατομμύρια πολίτες εμπιστεύονται τον αγκυλωτό σταυρό. / Η μέρα για ελευθερία και ψωμί χαράζει”.

Η Μελόνι λέει πως ο Μουσολίνι ανήκει στην Ιστορία, αλλά και ο ίδιος -αν ζούσε- το ίδιο θα έλεγε.