Του Μελέτη Ρεντούμη
Η διάσκεψη του Βερολίνου για την Λιβύη μπορεί να τελείωσε με την συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων μερών, όμως τα συμπεράσματα που βγήκαν σίγουρα χρήζουν σημαντικής ανάλυσης αν όχι προβληματισμού, όχι μόνο για τους μεγάλους παίκτες στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, αλλά και για τον ρόλο της ίδιας της Γερμανίας ως κορυφαία οικονομική δύναμη της ΕΕ.
Πρέπει να τονιστεί, πως η Γερμανία εδώ και αρκετό καιρό και με την Άνγκελα Μέρκελ να βρίσκεται ουσιαστικά στην δύση της παραμονής της στην καγκελαρία, έχει λάβει αρκετά αντικρουόμενες θέσεις όσον αφορά την εξωτερική της πολιτική αλλά και την συμπεριφορά της προς την Ελλάδα.
Ενώ για παράδειγμα η Ένωση έχει μία ξεκάθαρη στάση απέναντι στην Ρωσία όσον αφορά τις κυρώσεις και την απόσταση που θέλει να κρατήσει κυρίως στα γεωπολιτικά ζητήματα, η Γερμανία δείχνει να μην συμμερίζεται αυτή την πολιτική και προσεγγίζει την Ρωσία, τόσο με το ενεργειακό παιχνίδι των αγωγών, ώστε να εξασφαλίσει φθηνό φυσικό αέριο, όσο και μέσω διμερών συμφωνιών σε θέματα εισαγωγών και εξαγωγών.
Μέσω όμως της Ρωσίας, γίνεται και η έτερη προσέγγιση με την Τουρκία, καθώς η ρωσοτουρκική συμφωνία στα εξοπλιστικά, αλλά και η εγκαινίαση του αγωγού Turkstream, κάνουν την Γερμανία, να είναι φιλικά διακείμενη σε πολλές περιπτώσεις και προς τις δύο χώρες.
Βέβαια η Γερμανία, έχει ένα πρόσθετο λόγο να μην επιδιώκει σύγκρουση με την Τουρκία. Αφενός η μάστιγα του μεταναστευτικού και η απειλή της Τουρκίας ότι δεν θα τηρήσει την συμφωνία επαναπροώθησης προσφύγων αλλά θα ανοίξει τις στρόφιγγες προς την Ευρώπη και αφετέρου, τα εκατομμύρια των Τούρκων στην καταγωγή, που διαμένουν νόμιμα στην Γερμανία και στηρίζουν τόσο με την εργασία τους όσο και με την κατανάλωσή τους την γερμανική οικονομία.
Παρά λοιπόν το γεγονός, ότι η Ελλάδα είναι ισότιμο μέλος της ΕΕ και τόσο στα χρόνια των Μνημονίων όσο και μέχρι πρόσφατα, τήρησε στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της, όσον αφορά τα δημοσιονομικά μέτρα και πλεονάσματα κυρίως κατ’απαίτηση της Γερμανίας,για να μην υπάρχει το ρίσκο χρέωσης του Γερμανού φορολογούμενου, προτίμησε να κρατήσει αποστάσεις στην διένεξη Ελλάδος Τουρκίας σε Αιγαίο και Κύπρο, καθώς και στην περίπτωση της Λιβύης.
Ενώ λοιπόν η Γερμανία γνώριζε και γνωρίζει ότι η συμφωνία που έχει συνάψει η Τουρκία με την Λιβύη για την χάραξη θαλασσίων ζωνών είναι παράνομη και παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, εντούτοις δεν προσκάλεσε την χώρα μας στην διάσκεψη του Βερολίνου, αγνοώντας επιδεικτικά μάλιστα την αντίδραση του Έλληνα πρωθυπουργού.
Με λίγα λόγια, η Γερμανία διακατέχεται από ένα φοβικό σύνδρομο στην εξωτερική της πολιτική, προσπαθώντας με κάθε κόστος να προασπίσει την οικονομική της ευημερία, αδιαφορώντας προφανώς τόσο για την οικονομική ανάπτυξη της ίδιας της Ένωσης, όσο και μεμονωμένων κρατών μελών όπως είναι η Ελλάδα.
Τέλος, είναι προφανές, πως η αντιευρωπαϊκή πολιτική Τραμπ, σε συνδυασμό με τον εμπορικό πόλεμο με την Κίνα, καθώς και την επιβολή δασμών σε μία σειρά από ευρωπαϊκές εξαγωγές, έχουν θορυβήσει την Γερμανία όσον αφορά το εξωτερικό της ισοζύγιο, με αποτέλεσμα να στρέφεται τελικά σε άλλες δυνάμεις και αγορές, που όμως ενδέχεται μέσω της απρόβλεπτης πολιτικής τους, να πλήξουν στο τέλος και τα συμφέροντα της υπό αμφισβήτηση ηγεμονούσας Γερμανίας.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός