Του Γ. Λακόπουλου
Ο Μητσοτάκης αγοράζει όπλα από τη Γαλλία, ανοίγοντάς το χάσμα με τη Γερμανία, και προσφέροντας για αντάλλαγμα περισσότερη υποταγή στις ΗΠΑ. Με τη σιωπηλή συγκατάθεση του Τσίπρα.
Προφανώς η αμυντική θωράκιση της χωρας είναι προτεραιότητα για κάθε κυβέρνηση και ορθά τη στηρίζει αντιπολίτευση.
Αλλά εδώ υπάρχουν κάποια ερωτήματα που αποφεύγει να θέσει η αντιπολιτευτική συναίνεση και η κυβερνητική μιντιακή κυριαρχία
Το πρώτο είναι η αδιαφάνεια. Για τα εξοπλιστικά προγράμματα αποφασίζει προσωπικά ο Πρωθυπουργός.
Μέχρι να ανακοινώσει τις επιλογές του δεν έχουν ιδέα ούτε καν τα Επιτελεία και οι υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών -που ενημερώνονται εκ των υστέρων και χρησιμοποιούνται ως γλάστρες στις τελετές.
Ίσως δεν θέλουν και οι ίδιοι να ξέρουν. Η αδιαφάνεια γεννάει σκάνδαλα. Και στον εξοπλιστικό τομέα στέλνουν κόσμο στη φυλακή.
Το δεύτερο είναι ο χαρακτήρας της αμυντικής θωράκισης με την προτίμηση της Γαλλίας. Προσπαθεί να ενισχύσει τη θέση του το Παρίσι στην Ανατολική Μεσόγειο, ή ανασχεδιάζει την άμυνά της η Ελλάδα;
Είναι ελληνικός σχεδιασμός, ή απλώς αποτέλεσμα εμπορικής πολιτικής και γεωπολιτικής παρέμβασης του Μακρόν; Ποιος ελέγχει το ρυθμό; Ο πελάτης ή ο πωλητής;
Η ελληνογαλλική οπλική συναλλαγή είναι επιχειρησιακά ωφέλιμη για την Ελλάδα. Αλλά είναι και φάρμακο για τα προβλήματα που έχει η Γαλλία, ως ξεπεσμένη ιμπεριαλιστική δύναμη του παρελθόντος στην περιοχή. Αυτό το βάλαμε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης;
Το τρίτο είναι το όριο των εξοπλισμών. Οι μεταπολιτευτικές ηγεσίες γνώριζαν ότι στην κούρσα των εξοπλισμών η Ελλάδα δεν μπορεί να πάει πέρα από ένα σημείο.
Για αυτό πίεζαν του Αμερικάνους για την περίφημη αναλογία “εφτά προς δέκα”, που αργότερα εγκαταλείφθηκε.
Σήμερα όσα όπλα και αν αγοράζει ο Μητσοτάκης, ο Ερντογάν θα αγοράζει περισσότερα. Και επιπλέον η Τουρκία παράγει και όπλα. Η φιλοξενεί συμπαραγωγές με προστιθέμενη αξία.
Στην Ελλάδα ο Πρωθυπουργός θριαμβολογεί με τον Μακρόν, για εξοπλισμούς που θα κατασκευαστούν εξ ολοκλήρου στη Γαλλία. Υπάρχει εξήγηση; Η υπερχρεωμένη Ελλ΄αδα επιβαρύνεται κι άλλο, χωρίς κάποιο οικονομικό αντισταθμισμα;
Τέταρτο ερώτημα είναι τι θα γίνει αν τα συμφέροντα της Γαλλίας αλλάξουν και αρχίσει να πουλάει τα ίδια όπλα στους Τούρκους, αλλά σε μεγαλύτερες ποσότητες; Υπάρχουν ρήτρες; Τι ακριβώς είναι αυτό που διασφαλίζει ότι μόνο η Ελλάδα θα έχει γαλλικά αεροσκάφη και υποβρύχια στο Αιγαίο;
Εδώ έρχεται το πέμπτο ερώτημα το οποίο προβάλλεται ως… απάντηση: η ελληνογαλλική < αμυντική συμφωνία>.
Κάποιοι μας κοροϊδεύουν. Δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία.. Γιατί απλούστατα δεν μπορεί να υπάρχει- τουλάχιστον με τον τρόπο που το προβάλει η Κυβέρνηση: εναντίον Τουρκίας.
Δεν είναι δυνατό ένα κράτος του ΝΑΤΟ να συνάπτει αμυντική συμφωνία με ένα άλλο κράτος του ΝΑΤΟ εναντίον ενός τρίτου κράτους του ΝΑΤΟ.
Η κοροϊδία επεκτείνεται και στη διαβεβαίωση οτι η Γαλία θα προστατεύσει την Ελλ΄άδα – με τις δικές της ένοπλες Δυνάμεις , αν δεχθεί επίθεση απο την Τουρκία.
Το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, το λαμβάνουν υπόψη; Ξέχασαν οτι τον Αύγουστο του 1974, το ΝΑΤΟ αποφάσισε ότι αυτό το άρθρο αφορά μόνον επιθέσεις που ένα μέλος θα δεχθεί από μη μέλος; Ποιους παραπλανούν;
Τα περί “αμυντικής συμφωνίας” Ελλάδας-Γαλλίας κατά της Τουρκίας είναι ευφημισμός. Υπάρχει ισχυρή ελληνογαλλικη συμμαχία . Οπως υπα΄ρχει εδω και δεκαετίες. Δεν προσθέτει κάτι η σημερινή κυβέρνηση. Ολες οι προηγούμενες είχαν καλές σχέσεις με τους Γάλλους. Δεν έχουμε αντιτουρκικό <αμυντικό σύμφωνο> και δεν υπάρχει καμία ιστορικότητα. Συνέχεια υπάρχει. Οπως δεν υπάρχει και καμια ακυρότητα του Τουρκολυβικου Συμφώνου, οπως επιμένει ο Πρωθυπουργός για να κρύψει την ελληνική ήττα σ αυτό το θέμα.
Οι<συμβαλλόμενοι> Μητσοτάκης και Μακρόν, απλώς εξωραΐζουν μια μεγάλη εξοπλιστική αγοραπωλησία και διευκολύνουν την ελληνική κυβέρνηση να την περάσει χωρίς πολλές ερωτήσεις, για τους όρους και για την οικονομική πλευρά της και τις συνέπειες στην οικονομία. Καλή η <αμυντική συμφωνία> , αλλά οι συμβάσεις τι ακριβώς λένε;τ
Σε μια υπερχρεωμένη χώρα όπως είναι η Ελλάδα δεν νοούνται δαπάνες χωρίς έλεγχο, για όποιο σκοπό και αν γίνονται. Εν προκειμένω δεν ξέρουμε ούτε κάν ποιος ακριβώς έκανε τις διαπραγματεύσεις. Ούτε αν θα υπάρχουν μεσάζοντες. Διακρατική συμφωνία, αλλά τα όπλα τα πουλάνε εταιρίες με αντιπροσώπους
Θα τα θέσει αυτά η αντιπολίτευση στη Βουλή κατά την ενημέρωση της 5ης Οκτωβρίου; Η <καλύφθηκε > απο όσα έγιναν ω τώρα;. Ορθώς, δεν έχει αντίρρηση για τις αγορές. Αλλά δεν νοείται να αποσυρθεί και από τον έλεγχό των συμβάσεων.
Ήδη η Φώφη Γεννηματά υπαινίχθηκε ότι αλλιώς τους τα έλεγε ο Μητσοτάκης προ έτους , όταν τους ενημέρωσε για τις προθέσεις του και χρειάζονται διευκρινίσεις..
Η επιστράτευση του “Ελλάς- Γαλλία -Συμμαχία”της εποχής Καραμανλή και Ντ’ Εστέν είναι παραπλανητική. Διαμορφώθηκε σε περίοδο που η Ελλάδα και η Γαλλία ήταν εκτός του στρατιωτικού σκέλους του ΝΑΤΟ και στον απόηχο της τουρκικής επέμβαση στην Κύπρο.
Οι σχέσεις του νεότερου Καραμανλή με τον Σαρκοζί επίσης δεν προβλήθηκαν ως “αμυντικός συνασπισμός”- είχαν πολιτικό χαρακτήρα και οι αγορές οπλισμού ακολουθούσαν.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη λοιπόν αγοράζει αβέρτα όπλα από τον Μακρόν. Καλώς ,αν ενισχύουν την άμυνα της χώρας- όπως πράγματι μπορούν τα προϊόντα της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας- με την επιφύλαξη οτι δεν έχει τα ίδια και περισσότερα ο αντίπαλος..
Αλλά αυτό δεν την απαλλάσσει από την υποχρέωση λογοδοσίας για τις λεπτομέρειες και κυρίως για τις οικονομικές συναλλαγές. Η διαφάνεια και ο έλεγχος δεν εξοβελίζονται στις “αμυντικές” συμφωνίες.
Ειδικά οταν συνάπτονται απο δυο πολιτικούς που οδεύουν προς την έξοδο και… βιάζονται.