Η ανασφάλεια φωλιάζει στις ψυχές των Ελλήνων

Toυ Χρόνη Πολυχρονίου

Μέρα με την μέρα όλο και γιγαντώνεται στις ψυχές των Ελλήνων πολιτών ένα πρωτόγνωρο βαθύ αίσθημα  ανασφάλειας. Πολιτικής ανασφάλειας. Που σημαίνει πως ξαπλώνεται ραγδαία παντού. Από τα εσωτερικά έως τα εξωτερικά θέματα. Από τα μικρά έως τα μεγάλα και από τα καθημερινά έως τα μελλούμενα. Ανασφάλεια παντού για όλους και για όλα. Ως να μην υπάρχουν πλέον σε αυτόν τον τόπο δεδομένα και σταθερές.

Ανασφάλεια στην ασφάλεια. Το δόγμα ‘νόμος και τάξη’ δυστυχώς δεν απέδωσε όπως ήταν αναμενόμενο. Το καθημερινό αστυνομικό δελτίο καταγράφει τώρα περισσότερα φαινόμενα ανυπακοής, δολιοφθορών και εγκληματικότητας. Εδώ λειτούργησε ο αέναος νόμος που διέπει το φυσικό φαινόμενο της δράσης που προκαλεί αυτόματα αντίδραση. Με συγκεχυμένο μάλιστα τι ρόλο της Αστυνομίας.

Μεγάλη ανασφάλεια στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Το διεθνές κύρος της Χώρας που είχε κατακτηθεί, εξανεμίστηκε. Δεν είναι η αφωνία υποταγής στον Λευκό Οίκο. Ούτε η πόρτα που φάγαμε στο Βερολίνο. Δεν πρόκειται επίσης για το Τουρκικό ερευνητικό σκάφος και για την υποχώρηση που κάναμε στα Ίμια. (Αλήθεια, που είναι τώρα όλοι αυτοί οι φανατικοί πατριδοκάπηλοι?).  Είναι όλες εκείνες οι ενέργειες ή οι παραλήψεις του Κυριάκου Μητσοτάκη που μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μοναχικά και επικίνδυνα μονοπάτια διεθνούς απαξίωσης, διπλωματικής απομόνωσης και εθνικής ήττας. Η Γαλλία από μόνη της δεν αρκεί. Τις φρεγάτες όμως μας τις πούλησαν. Και ας ήτανε και λίγο τσιμπημένες.

Τρομερή ανασφάλεια με την γειτονική Τουρκία. Ο Ερντογάν συνεχίζει να μας δοκιμάζει και να προκαλεί. Το κάνει μάλιστα από θέση ισχύος και αρκετά απαξιωτικά. Κερδισμένος απέναντί  μας σε όλα τα σημεία. Έτσι στην συνείδηση του κόσμου έχει εδραιωθεί η πεποίθηση ότι ο Μητσοτάκης δεν είναι ο άνθρωπος που μπορεί να χειριστεί ένα τέτοιο θέμα, μία πιθανή κρίση, μια σύρραξη.  Απλά δεν το έχει. Και αυτό κάνει μπαμ. Κάθε ημέρα που περνάει αυτό γίνεται όλο και ποιο ορατό. Σκέψου να είχαμε ανοιχτό και μέτωπο να αντιμετωπίσουμε και στα Βόρεια σύνορά μας.

Η ανασφάλεια επεκτείνεται στην υγεία. Δεν πρόκειται μόνο για τις εποχιακές ιώσεις ή τον κοροναιό που μας χτυπάει την πόρτα. Πρόκειται για την κατάσταση που περιήλθαν ξαφνικά τα Νοσοκομεία της Χώρας και την έλλειψη  σε βασικά φάρμακα και εμβόλια που παρατηρείται. Κανείς δεν εμπιστεύεται τον Κικίλια.

Ανασφάλεια στην Παιδεία. Σαν την Κεραμέως κυκλοφορούν στον δρόμο χιλιάδες νέες κοπέλες. Δεν κουβαλάει τίποτα, μα τίποτα που να μπορεί να εμπνεύσει τους νέους. Αντίθετα κλείνει πανεπιστημιακές σχολές, αλλάζει, για άλλη μία φορά, το εξεταστικό σύστημα, αγχώνοντας ακόμη περισσότερο την ήδη κουρασμένη νεολαία μας. Θα την θυμόμαστε κάποτε επειδή κατήργησε την αργία των Τριών Ιεραρχών.

Ανασφάλεια για το νέο ασφαλιστικό, για το οποίο, οι ειδικοί λένε πως, πληρώνεις πολλά και παίρνεις σύνταξη στα γεράματα τίποτα, ψίχουλα. Είναι τελείως ασύμφορο. Σπρώχνουν έτσι τον κόσμο, συνεπείς ομολογουμένως στις προεκλογικές τους δηλώσεις, στην ιδιωτική ασφάλιση. Ανασφάλεια με τις αυξήσεις των συντάξεων που κάθε πρωί μας βομβαρδίζουν τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ. Στο τέλος του περασμένου μήνα μπήκαν στον λογαριασμό ορισμένων συνταξιούχων μόνο ένα και μισό Ευρώ. Φυσικά και βρίζουν οι άνθρωποι. Ανασφάλεια για τον κατώτατο μισθό, την 13Η  σύνταξη, τις ομαδικές απολύσεις, τα εργασιακά δικαιώματα και την ατιμώρητη ασυδοσία της εργοδοσίας. Ανασφάλεια στην εργασία και συνθήκες γαλέρας. Ανασφάλεια στην πρώτη κατοικία, ανασφάλεια παντού.

Κάποτε η Ελλάδα εισέπραττε τον παγκόσμιο θαυμασμό για τον χειρισμό του μεταναστευτικού ζητήματος. Ο Πάπας προσκύνησε τα χώματα της Μυτιλήνης. Η Ελληνική εκκλησία βοηθούσε από κοντά. Οι τρείς γιαγιάδες που τάιζαν το μωρό στην αγκαλιά τους, γίνανε viral. Σήμερα τον γύρο του κόσμου κάνουν οι σκηνές όπου οι πρόσφυγες στην Μόρια κυνηγούνε τα ΜΑΤ και τα ΜΑΤ τους 25.000 πρόσφυγες. Η πρόσφατη επίταξη περιουσιών προκειμένου να κατασκευαστούν ‘φυλακές’ για τους πρόσφυγες, είναι ένα τρανταχτό δείγμα Κυβερνητικής αποτυχίας. Η ανασφάλεια εδώ στα νησιά, μαζί μεγάλη δόση Κυβερνητικής υποκρισίας και ανικανότητας, έσπασε όλα τα ρεκόρ.

Εκεί όμως που τα πράγματα εκπέμπουν  ιδιαίτερα ανησυχητικά μηνύματα είναι στο μεγάλο ατού της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, στην Οικονομία. Στην Οικονομία που θα αναπτυσσόταν με ρυθμό 4%. Λοιπόν έπεσαν σε σημαντικό ποσοστό, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία, ο τζίρος στην Βιομηχανία και το Εμπόριο, η Βιομηχανική παραγωγή, οι εξαγωγές, το χονδρεμπόριο και η οικοδομική δραστηριότητα, ενώ ανέβηκε όπως ήταν αναμενόμενο η ανεργία. Η γκρίνια της αγοράς για την ’ανάπτυξη’, τις …’επενδύσεις’ και τις ‘καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας’ που ποτέ δεν ήλθαν, ξεκίνησε. Η ανασφάλεια όμως εδώ έγκειται στο γεγονός ότι η πρόβλεψη των ειδικών αναφέρει ότι τα πράγματα θα πάνε στο μέλλον από το κακό στο χειρότερο.

Δεν υπάρχει τομέας στην δημόσια σφαίρα για τον οποίο ο πολίτης να αισθάνεται λίγο ποιο ασφαλής τώρα από πριν. Και το ερώτημα που προκύπτει αυθόρμητα είναι, επί Τσίπρα ήταν καλλίτερα τα πράγματα; Ή για το ακριβέστερο, ο Μητσοτάκης φταίει για όλα αυτά;

Η απάντηση είναι απλή. Κατά την περίοδο της Κρίσης, όλα χωνεύονταν πιο εύκολα. Ήταν και καλλίτερα. Ο Μητσοτάκης όμως έταξε πολλά και δεν είναι ικανός να κάνει σχεδόν τίποτα. Είναι και επικίνδυνος. Αντί να λύνει δημιουργεί προβλήματα. Αυτό αποδείχτηκε πλέον στην πράξη. Γι’ αυτό και η μεγάλη ανασφάλεια του κόσμου.