Του Γ. Λακόπουλου
Μόνο τυφλοί δεν βλέπουν πλέον ότι το σύστημα Μητσοτάκη βρίσκεται σε αποδρομή. Ο «καλύτερα προετοιμασμένος Πρωθυπουργός», αποδεικνύεται μόλις σε δυο χρόνια αποτυχημένος επικεφαλής της πιο αποτυχημένης κυβέρνησης από τη Μεταπολίτευση.
Δεν υπάρχει ένας -αριθμός: 1-
υπουργός που να μην βαρύνεται
με αποτυχίες, με σκανδαλώδεις αποφάσεις, με στίγματα κακοδιαχείρισης.
Κυρίως δεν υπάρχει υπουργός που να κυβερνάει με θεσμική και προσωπική αυτονομία που του δίνει το Σύνταγμα. Όλοι υπακούουν δουλικά σε μια σκληρή ομάδα υπαλλήλων του Μεγάρου Μαξίμου.
Κατ’ αντίστοιχο τρόπο δεν υπάρχει ένας τομέας -αριθμός: 1- στο οποίο η κυβέρνηση να πήγε καλά- και δεν είναι λόγω της πανδημίας.
Στην ανικανότητα και ανεπάρκεια
των προσώπων προστίθεται πολιτική σκοπιμότητα που οδηγεί διαρκώς σε αποφάσεις υπέρ των ολίγων
και σε βάρος
των πολλών, σε φαυλότητα, αλαζονεία
και αυταρχισμό.
Στο κέντρο της
κυβερνητικής ιλαροτραγωδίας βρίσκεται η φιγούρα
του Κυριάκου Μητσοτάκη, που αποδέχθηκε λιγότερος και από όσο
περίμεναν οι πιο σκληροί επικριτές
του.
Καμιά ηγετικότητα καμία έμπνευση, καμιά πρωτοβουλία, καμιά ουσιαστική αλλαγή αλλά συνεχής επίδειξη βουλιμίας για επικράτηση- με σκηνοθετημένη παρουσία παντού και σε όλα.
Η κυβέρνηση πάει καλά μόνο στην επικοινωνία, στην ίντριγκα και στη ταύτιση με μιντιάρχες και οικονομικούς παράγοντες. Δημιουργούν προστατευτικό κουκούλι για τον πρωθυπουργό και διεκπεραιώνουν για λογαριασμό την πολιτική αντιπαράθεση με την αντιπολίτευση με έμφαση στην αποδόμηση του Αλέξη Τσίπρα-με αθέμιτα μέσα.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης λόγω της αρχικής περίοδου ταλαντεύσεων και αναβλητικότητας δεν κατάφερε να δώσει φτερά στην ανανέωση, τη διεύρυνση και τον μετασχηματισμό του κόμματός του. Να πάει την αυτοκριτική σε βάθος και να βάλει σε καραντίνα τις φράξιες της κομματικής γραφειοκρατίας. Μέχρι που η υγειονομική καραντίνα της πανδημίας δημιούργησε φυσικά εμπόδια.
Με καθυστέρηση είναι αλήθεια, το τελευταίο διάστημα Ο Αλέξης Τσίπρας πήρε το παιχνίδι επάνω του και τα πράγματα αλλάζουν. Υπερέβη την εσωστρέφεια και τους ιδεοληπτικούς ρεβανσισμούς για «δεύτερη φορά Αριστερά».
Κυρίως έθεσε καθαρούς στόχους: πολιτικός αγώνας με σκληρή, αλλά αξιόπιστη αντιπολίτευση απέναντι στην κυβερνητική λαίλαπα.
Αλλά ταυτόχρονα προσπάθεια για τη διαμόρφωση κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας και την εκλογική νίκη. Ο σχηματισμός Προοδευτικής Κυβέρνησης, ισοδυναμεί με επιστροφή της Δημοκρατικής Παράταξης στην εξουσία.
Η κοινωνία απελευθερώνεται από την πανδημία
Σ’ αυτό το πλαίσιο οι πολιτικές πρωτοβουλίες του πρώην πρωθυπουργού αποδίδουν. Παρά την ελλιπή επικοινωνιακή στήριξη τον φέρνουν το κέντρο των πολιτικών εξελίξεων.
Σε πλεονεκτική θέση στο «ένας εναντίον ενός» με τον Μητσοτάκη, που αδυνατεί να κρύψει τις προσωπικές αδυναμίες του στο δημόσιο χώρο- πέρα από τη μεροληπτική πολιτική του.
Καθώς η κοινωνία απελευθερώνεται σταδιακά από τους περιορισμούς της Πανδημίας, οι συνθήκες ωριμάζουν για να αναδειχθεί αυτό που μέχρι τώρα δεν είναι ορατό, παρά την απογοήτευση από τον Μητσοτάκη και την κυβέρνηση του: οι εκλογικές μετακινήσεις προς τον Τσίπρα και τον ΣΎΡΙΖΑ -ΠΣ.
Αυτές οι συνθήκες έχουν ένα κωδικό όνομα: αλλαγή σα πρόσωπα. Ο Τσίπρας κερδίζει πλέον στην πολιτική, αλλά το κόμμα του υστερεί στο πολιτικό προσωπικό και στα στελέχη με κυβερνητικό προφίλ.
Κακά τα ψέματα. Όσο ο κόσμος βλέπει στο προσκήνιο ως εκπρόσωπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσους έχει καταδικάσει στη συνείδηση του, για τα πεπραγμένα τους στη προηγούμενη κυβέρνηση Τσίπρα διστάζει να κάνει την κίνηση προς τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Οι ιδεοληπτικοί, με την εμφανή πολιτική υστέρηση και την ιστορική αφασία, οι αποτυχημένοι σε κυβερνητικά και κομματικά αξιώματα, όσοι προκαλούν με τη συμπεριφορά τους και με τις ανάρμοστες σχέσεις τους, όσοι δεν ανέλαβαν τις ευθύνες τους στις κρίσιμες στιγμές, όσοι επιδίωξαν το προσωπικό τους συμφέρον και όσοι απλώς «δεν μπορούν», ή «δεν αρέσουν», απωθούν τους πολίτες.
Κατά κανόνα ευλόγως. Πάντα η πολιτική έχει και μια αξιολογική πλευρά. Αν δεν σε θέλουν, δεν μπορεί να σε επιβάλλει κανείς και πρέπει να κάνεις στην άκρη.
Ειδικά για μια μικρή, ευτυχώς για τον Τσίπρα, ομάδα προσώπων –το ΑΠ τους έχει κατονομάσει και θα το ξανακάνει αν χρειαστεί– η εντύπωση, καθώς θα πλησιάζουμε σε εκλογές, ότι μπορεί να γίνουν υπουργοί- καταδικάζει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε μειοψηφία.
Κανείς δεν ψηφίζει κόμμα που δεν αυτοδιορθώνεται, ούτε ανανεώνεται και κρατάει στη μαρκίζα ακατάλληλους και προβληματικούς.
Καινούργια πρόσωπα άφθαρτα
Το κλειδί για να αποδεσμευτούν οι πολίτες από τους δισταγμούς τους είναι να δουν δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα τη νέα ομάδα με την οποία θα κυβερνήσει, αν του δώσουν την πλειοψηφία.
Η σύνθεση αυτής της ομάδας είναι στο χέρι του και η προέλευση των μελών της ορατή: στελέχη που αναδείχθηκαν από τον ίδιο, ακέραια πρόσωπα από το ΠΑΣΟΚ, προσωπικότητες από την ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη και νέοι.
Καινούργια πρόσωπα, άφθαρτα με επαρκή δημόσια παρουσία και προσωπικό εξοπλισμό: επιτυχημένοι επαγγελματίες, διακεκριμένοι επιστήμονες, μαχητικοί πολίτες, καταξιωμένοι άνθρωποι στο χώρο τους, στη δουλειά τους και την περιοχή τους.
Άνθρωποι με καθαρό πρόσωπο, καθαρό βιογραφικό, καθαρή σκέψη, καθαρές προθέσεις.
Αυτή η ομάδα σε συνδυασμό με την πολιτική που διακηρύσσει ο Τσίπρας υπέρ της κοινωνίας και τη χώρας και όχι υπέρ των ολίγων και ισχυρών που εκπροσωπεί ακόμη και πρόσωπα ο Μητσοτάκης είναι η εναλλακτική λύση.
Οι πολίτες θα την αναγνωρίσουν και θα τη στηρίξουν όταν τη δουν.
ΥΓ. Καιρός να σταματήσει η μειοψηφική επιμονή «να ξανάρθει ο ΣΥΡΙΖΑ» και η πολάκεια γελοιότητα «θα ξανάρθουμε και θα είναι αλλιώς».
Ουδείς -πέραν της Κουμουνδούρου- ενδιαφέρεται να ξανάρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά 5-6 στελέχη του. Το ζητούμενο για τη Δημοκρατική Παράταξη που εκφράζει ο Τσίπρας, είναι να ξανάρθει κυβέρνηση που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση.
