Η απώλεια της ευπρέπειας στον πολιτικό λόγο

Του Μενέλαου Ρεντούμη

Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα στην πολιτική ζωή ενός τόπου, πέρα από την κυβερνητική σταθερότητα και την εφαρμογή μίας οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, είναι η εκφορά του πολιτικού λόγου όχι μόνο από το κυβερνών κόμμα ή τα κόμματα που συγκυβερνούν αλλά από όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος.

Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια με τις διαδοχικές κυβερνήσεις των Μνημονίων όποια πολιτική ή κυβερνητική αλλαγή και αν είχαμε, η σύνθεση της εκάστοτε Βουλής γινόταν διαρκώς χειρότερη σε επίπεδο πολιτικού λόγου, επιχειρημάτων, επικοινωνίας και διαλόγου.

Η ίδια η δημοκρατία αλλά και το Σύνταγμα της χώρας, επιτάσσουν τον διάλογο, τον σεβασμό της άλλης άποψης απ’ όπου και αν προέρχεται, καθώς και τη σύνθεση των πολιτικών θέσεων ώστε να δημιουργούνται επαρκή νομοσχέδια ως νόμοι του κράτους που θα εκφράζουν την εκάστοτε κοινωνική ανάγκη.

Τίποτα όμως από τα παραπάνω τελικά δεν συμβαίνει, καθώς η επιχειρηματολογία του κάθε βουλευτή αλλά και πολιτευτή εκτός μικρών εξαιρέσεων, βρίθει από λαϊκίστικες εκφράσεις που καταλήγουν να χάνουν το νόημά τους, καθώς οι αναφορές γίνονται επί προσωπικού ώστε να θιχτεί ο συνομιλητής ή ο έχων τον λόγο από το βήμα της Βουλής, με στόχο να δημιουργηθούν εντυπώσεις στο εκλογικό σώμα.

Η περίπτωση Ζουράρι για παράδειγμα, είναι μία έκφανση του πολιτικού λόγου που θέλει να περάσει το σημερινό πολιτικό σύστημα

Επίσης είναι σύνηθες το φαινόμενο να χρησιμοποιούνται εκφράσεις πεζοδρομίου που αγγίζουν τα όρια της χυδαιότητας είτε μέσα στη Βουλή, είτε σε συζητήσεις στα ΜΜΕ, ώστε να μην υπάρχει συμπέρασμα και αιτιολόγηση αλλά να μείνει η ρετσινιά ότι κάποιος είναι για παράδειγμα απατεώνας, έχει κλέψει, ψεύδεται, είναι προδότης και άλλες παρόμοιες εκφράσεις που τελικά διχάζουν τον ελληνικό λαό, σε αριστερούς και δεξιούς, σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, σε προνομιούχους και αδύναμους.

Η περίπτωση Ζουράρι για παράδειγμα, είναι μία έκφανση του πολιτικού λόγου που θέλει να περάσει το σημερινό πολιτικό σύστημα και πολύ περισσότερο η παρούσα κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Το επιχείρημα έχει αντικατασταθεί από τη χυδαιότητα, η αντίθεση με τη λασπολογία και ο συμβιβασμός με την ηττοπάθεια αν όχι με την προδοσία.

Υπό αυτές τις κοινωνικές συνθήκες και με δεδομένη τη δύσκολη οικονομική συγκυρία της μείωσης μισθών, συντάξεων και της υπερβολικής ανεργίας, οι εκφράσεις των δημαγωγών και των λασπολόγων βρίσκουν ευήκοα ώτα στο εκλογικό σώμα, προσπαθώντας να χτίσουν μεθοδικά το νέο τους αφήγημα για τη μεταμνημονιακή εποχή στην Ελλάδα που έρχεται.

Το δυστύχημα σε όλη αυτή την κατάσταση, είναι ότι ενώ μετά από ακραίες δηλώσεις συγκεκριμένων πολιτικών στελεχών, υπάρχει μία μερική ή συνολική καταδίκη, επί της ουσίας το πνεύμα του «πολιτεύεσθαι» δεν έχει μεταβληθεί και παραμένει στον σκληρό του πυρήνα, βαθιά διχαστικό, αντιφατικό και εχθρικό προς πάσα κατεύθυνση κοινωνικής συνοχής.

Το επιχείρημα έχει αντικατασταθεί από τη χυδαιότητα, η αντίθεση με τη λασπολογία και ο συμβιβασμός με την ηττοπάθεια αν όχι με την προδοσία

Αν η ίδια η κυβέρνηση που έχει την ευθύνη της πορείας αυτής της χώρας και δευτερευόντως η αντιπολίτευση και το σύνολο των κομμάτων, δεν ανανεωθούν ώστε να προωθηθούν καλύτερα και ποιοτικότερα στελέχη στη Βουλή και στην εξουσία γενικότερα, τότε η κατηφόρα του λαϊκισμού και της χυδαιότητας θα γίνει ακόμα πιο έντονη τα επόμενα χρόνια προς τέρψιν εκλογικών ακροατηρίων ανεξάρτητα αν η χώρα θα έχει βρει τον δημοσιονομικό της βηματισμό.

Είναι απόλυτη ανάγκη το πολιτικό σύστημα να μεταλλαχθεί με λόγο μετριοπαθέστερο στα πλαίσια ευρύτερων πλειοψηφιών και συνεργασιών για να αντιμετωπιστούν οι ριζωμένες παθογένειες της χώρας, διαφορετικά χαρακτήρες τύπου Ζουράρι θα βρίσκουν πάντα χώρο και τρόπο να αποκτούν δημοσιότητα και να ωραιοποιούνται στα μάτια των ψηφοφόρων.

Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός