Του Γ. Λακόπουλου
Ένα ερώτημα: Τελικά γιατί πρέπει να αλλάξει η κυβέρνηση στην Ελλάδα: επειδή είναι κακή η κυβέρνηση η επειδή είναι καλή η αντιπολίτευση;
Να το εξειδικεύσουμε: Όσοι προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι ο Μητσοτάκης είναι ο “επόμενος Πρωθυπουργός” γιατί δεν προβάλλουν τα προσόντα και τις ικανότητες του , αλλά βάζουν όλα τα λεφτά στη προσπάθεια αρνητικής φόρτισης του ονόματος του Αλέξη Τσίπρα ;
Τα ερωτήματα και οι απαντήσεις τους αποτελούν μάθημα- κλειδί στις σχολές Πολιτικής Επιστήμης και Επικοινωνίας, για τη λειτουργία της μαύρης προπαγάνδας και τις αντοχές των συστημάτων σήψης και διαφθοράς στην πολιτική και την ενημέρωση.
Από τη μια ένας Πρωθυπουργός με διεθνή αναγνώριση που πέτυχε όλους τους μεγάλους στόχους της θητείας του, χωρίς κανέναν ψεγάδι ηθικής σε βάρος του και κυρίαρχος στο δημόσιο χώρο και στο κόμμα του παρουσιάζεται από ΜΜΕ σαν κάποιος του σκοινιού του και του παλουκιού, ως απειλή για τη… Δημοκρατία και χαμένος από χέρι στις εκλογές.
Από την άλλη ένας πολιτικός αρχηγός σε ευρωπαϊκή απομόνωση, με προφανή ηγετικά ελλείμματα και χωρίς συγκροτημένη δημόσια παρουσία, χωρίς επιχειρήματα και πρόγραμμα, με αλλεπάλληλα λάθη και ακραίες επιλογές, χειραγωγούμενος από μιντιάρχες και εσωκομματικούς βαρόνους, με σκελετούς στις ντουλάπες του, παρουσιάζεται ως νυμφίος που προκύπτει εν τω μέσω της νυκτός.
Θαύμα; Όχι! Έργο ενός συγκεκριμένου είδους φαιού πολιτικού πολιτικού μάρκετινγκ που σκηνοθετεί αρνητικά τον Πρωθυπουργό και παραβλέπει τις εμφανείς αδυναμίες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με τη σύμπραξη μιντιαρχών και οικονομικών παραγόντων, αναξιόπιστων δημοσκόπων, ασύδοτων της διατεταγμένης δημοσιογραφίας. Διαπλεκόμενοι, τυχοδιώκτες διεφθαρμένοι, μωροφιλόδοξοι, σούργελα, υπόλογοι και συνένοχοι συντονίζονται στη πιο σκοτεινή επιχείρησης επικοινωνιακής εξαπάτησης των τελευταίων δεκαετιών. Όλα για όλα και χωρίς φραγμούς… .
Μαγική εικόνα
Αυτό που συμβαίνει είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποστηρίζεται από ένα πανίσχυρο και πανάκριβο σύστημα επικοινωνίας που κατασκευάζει μια εικονική πραγματικότητα, διογκώνοντας τα στραβοπατήματα των Συριζαίων -και αν δεν υπάρχουν τα κατασκευάζουν.
Γύρω από τον αδέξιο και δεξιό επικεφαλής της ΝΔ δημιουργείται ένα προστατευτικό κλουβί που εξαφανίζει τα πολιτικά λάθη, τις στρατηγικές αποτυχίες και τις προσωπικές αδυναμίες, για να διαμορφωθεί η εικόνα του “πρωθυπουργήσιμου”, παρότι δεν μπορεί να την υπηρετήσει ο ίδιος στο δημόσιο χώρο με επάρκεια.
Από την άλλη ο Αλέξης Τσίπρας , εντελώς ακάλυπτος επικοινωνιακά ακόμη και από τα φιλικά του ΜΜΕ και το κόμμα του, γίνεται στόχος της πιο ανήθικης πολιτικής εκστρατείας -πολύ πιο οργανωμένης από το “βρόμικο 89” κατά του Α. Παπανδρέου και τις αθλιότητες κατά του Κ. Καραμανλή το 2009.
Συκοφαντείται συστηματικά, καθυβρίζεται , αποκρύβονται τα αποτελέσματα της πολιτικής του αλλοιώνεται με κυνισμό η δημόσια παρουσία του. Ακόμη και επί των κυμάτων να περπατήσει θα του πουν ότι δεν ξέρει να κολυμπάει.
Ενώ ο Μητσοτάκης που δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε σαν πρόεδρος πρωτοβάθμιου σωματείου φωτίζεται ως λύση, ο πρώτος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης που δεν προέρχεται από τζάκι συσκοτίζεται.
Το αποτέλεσμα είναι μια μαζική εικόνα. Ο Τσίπρας που έλυσε προβλήματα που παρέλαβε στοχοποιείται – με τη μεγέθυνση λαθών και προβλημάτων της κυβέρνησης του. Ο Μητσοτάκης που είναι μέρος του προβλήματος, ως εκπρόσωπος όσων το προκάλεσαν, αγιογραφείται.
Ποιο σύστημα ενημέρωσης και ποια πολιτική αντιπαράθεση; Αυτός που τα καταφέρνει στη ΄δυσχέρεια της πράξης βάλλεται με αθέμιτα μέσα. Αυτός που δεν τα καταφέρνει ούτε στην ευχέρεια των λόγων προστατεύεται-επίσης με αθέμιτα μέσα.
Ας μιλήσουμε με τα ολοφάνερα και με αυτονόητα για να δούμε από τη μια τα πραγματικά περιστατικά και από την άλλη τι συνιστούν οι… 29 κατασκευαστές πλυντηρίων:
Η ζυγαριά του Τσίπρα
Να πάρουμε την εικόνα του Αλέξη Τσίπρα. Μόνο πολιτικό του σωρού δεν τον λες. Έχει πολιτικά προσόντα, περιεκτικό και ευπρεπή λόγο, χαρισματική σκηνική παρουσία, αγωνιστική διαδρομή και πρωτίστως, ικανότητα να διορθώνει την πορεία του. Παρέλαβε τη χώρα σε χρεοκοπία από τους προηγουμένους, με την κοινωνία της καθημαγμένη και το πολιτικό σύστημα σαπισμένο και υποταγμένο στη διαπλοκή, και άλλαξε τη φορά των πραγμάτων. Ή μήπως όχι;
Παρά τα λάθη, τις αντινομίες, τις υστερήσεις , ο απολογισμός του είναι θετικός. Έκλεισε τα Μνημόνια αφού διέσωσε την κοινωνία από τα χειρότερα και αρχίζει να την ανακουφίζει σταδιακά. Πέτυχε τις καλύτερες επιδόσεις της δεκαετίας σε όλα τα μέτωπα της οικονομίας. Έχει την καλύτερη δυνατή σχέση με τους εταίρους της χώρας στην Ευρώπη.
Έκλεισε την πληγή της τηλεοπτική αυθαιρεσίας. Κράτησε τη συντριπτική πλειοψηφία, αν όχι το σύνολο, των στελεχών του μακριά από τον εκμαυλισμό των μιντιαρχών και οικονομικών παραγόντων και τους πειρασμούς για εύκολο πλουτισμό.
Έκλεισε μια διακρατική διαφορά χωρίς πόλεμο, έχει διεθνή αναγνώριση και ότι θα επιθυμούσε κάθε πολιτικός: μια επίσημη υποψηφιότητα για Νόμπελ: Αυτή δεν είναι η πραγματικότητα;
Ή μήπως οι γραφικότητες του Πολάκη και η -κλεισμένη πλέον- δυσάρεστη αναγκαστική σύμπραξη με τον ανερμάτιστο Καμμένο είναι σημαντικότερα; Αν βάλουμε στη ζυγαριά τα θετικά και τα αρνητικά του Τσίπρα ποια θα βαραίνουν περισσότερο- για την πολιτική, τη χώρα και τη Δημοκρατία;
Παρόλα αυτά ένα συγκεκριμένο σύστημα δείχνει τον Αλέξη Τσίπρα σαν… υπεύθυνο για τη χρεοκοπία, υπόλογο… σκανδάλων και ως …απειλή για τη Δημοκρατία. Αντιμετωπίζεται με ύβρεις από ελεεινούς πολιτικούς της Δεξιάς και μιντιακούς βόθρους με λεξιλόγιο καταγωγίων. Με κανέναν άλλον πρωθυπουργό δεν συνέβη αυτό.
Πρόσωπα της πολιτικής και δημοσιογραφικής παρακμής του επιτίθενται με συνοικιακές ατάκες, χυδαιολογίες, κατασκευές “ειδήσεων”, εμφυλιοπολεμικές κραυγές, ανήθικους υπαινιγμούς και στρατολόγηση ξοφλημένων της παραδημοσιογραφίας και της παραπολιτικής, με λυσσαλέα επιθετικότητα.
Είναι δημοσιογραφική κριτική και πολιτική αντιπαράθεση αυτά; Ή μήπως είναι διατεταγμένη υπηρεσία διεφθαρμένων και δακτυλοδεικτούμενων του παρελθόντος;
Επιλογές από το καλάθι
Ας πάμε τώρα στον Κυριάκο Μητσοτάκη: Μόνο πολιτικό αστέρι δεν τον λες. Ένας ακόμη γόνος που διεκδικεί την κυβέρνηση ως κληρονομικό δικαίωμα. Από πλευράς πολιτικών προσόντων και συμπεριφοράς είναι ο χειρότερος αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης από τη Μεταπολίτευση. Με όλες τις αδυναμίες που θα μπορούσε να έχει ένας πολιτικός και κανένα από τα προσόντα που χρειάζεται ένας αρχηγός. Ή όχι;
Δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στον βασικό αντίπαλό του. Στο κόμμα του κανείς δεν τον θεωρεί ηγέτη και οι εκτός κόμματος διασκεδάζουν με τις γκάφες και το στυλ του. Σε ό,τι προέβλεψε απέτυχε και σε όλα τα πολικά μέτωπα ηττήθηκε . Στην Ευρώπη βρίσκεται σε καραντίνα, ως εν δυνάμει προέκταση του Ορμπάν και του Σαλβίνι στα Βαλκάνια. Είναι άλλωστε ο μόνος στην Ευρώπη που πιστεύει ότι ότι ο Βέμπερ θα γίνει… πρόεδρος της Κομισιόν.
Πολιτεύεται ως παρακολούθημα του Σαμαρά και του Άδωνι με ρηχό πολιτικό λόγο που αρχίζει από τον… Μαδούρο και καταλήγει σε στις καταγγελίες ότι ο Τσίπρας δεν είχε διαβάσει. .. Πηνελόπη Δέλτα. Αντικαθιστά την πολιτική με την επικοινωνία και το πρόγραμμα με παλαιοκομματισμούς του τύπου “θα μειώσω τους φόρους σε ένα μήνα”.
Η ποιότητα της πολιτικής του αποτυπώνεται σε ευτελή ρητορική και τις χειρότερες επιλογές προσώπων στα ψηφοδέλτιά του. Ψωνίζει από το καλάθι υποψηφίους, όπως ψωνίζει ατάκες καφενείου. Στην πραγματικότητα βρίσκεται σε δεινή θέση και παίζει τα ρέστα του, καθώς όλα δείχνουν ότι στις Ευρωεκλογές θα κρεμαστεί με το σκοινί που πέρασε μόνο τους στο λαιμό του. Κλείνει τα μάτια και επιτίθεται στα τυφλά και με αθέμιτα μέσα.
Ούτε καν δον Κιχώτης δεν είναι… Θυμίζει εκείνον τον δυστυχή υπουργό Τύπου του Σαντάμ, που ανήγγειλε “νίκες” τη ώρα που οι Αμερικανοί είχαν καταλάβει και το προεδρικό μέγαρο στη Βαγδάτη. Ή τους βασιλιάδες του Μεσαίωνα που έδιναν εντολή για δεξίωση στην κεντρική σάλα, επειδή ο διάδοχος έβγαλε δόντι, ενώ οι εχθροί είχαν γκρεμίσει τα τείχη.
Κι όμως αυτός ο πολιτικός εμφανίζεται ως “μεταρρυθμιστής”, ως “κεντροδεξιός” και θριαμβευτής απέναντι σε έναν αντίπαλο που του τα έχει πάρει όλα. Προβάλλεται ως ικανός να πάρει στις εκλογές με 42,5% και 170 έδρες -που γίνονται 200 με τις 30 που θα πάρει το Κινάλ που διαλύεται. Ο εκπρόσωπος της πιο κακόφημης πολιτικής οικογένειας της χώρα παρουσιάζεται ως… λυτρωτής.
Τι θα πάθει η ΝΔ
Προφανώς οι εκλογές δεν γίνονται με γκάλοπ, εκπομπές χυδαιολογίας, δηλώσεις ανερμάτιστων της πολιτικής και τους σπόνσορές τους. Γίνονται με ψήφους που διαμορφώνονται με πολιτικά, ιδεολογικά , οικονομικά ιστορικά και αισθητικά κριτήρια. Το αποτέλεσμά τους προκύπτει με βάση τα συμφραζόμενα της συγκυρίας διεξαγωγής τους και τις απαντήσει στο κεντρικό δίλημμα που τίθεται στους ψηφοφόρους.
Από αυτή την άποψη το σκηνικό που στήνουν μιντιάρχες και έτεροι Καππαδόκες δεν έχει εφαρμογή στην κάλπη. Έχει όμως σημασία ότι διαμορφώνει πολιτική όξυνση και συνθήκες πολιτικής εκτροπής. Καλλιεργεί τον εκφασισμό της κοινωνίας και την καταρράκωση της πολιτικής.
Η κυβέρνηση πρέπει να ξυπνήσει και να αναδείξει αυτόν τον κίνδυνο, αλλά προσοχή: Όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά και η -πραγματική -ΝΔ. Προτού πάθει ό,τι και το ΠΑΣΟΚ.
