Του Νίκου Λακόπουλου
Με τον Νίκο Ανδρουλάκη -να ζητά εκλογές για να μην διαχειριστεί αυτή η κυβέρνηση το Ταμείο Ανάκαμψης- φαίνεται πως η ακρίβεια και ο πληθωρισμ΄ός και κυρίως οι εξοντωτικοί λογαριασμοί του ρεύματος οδηγούν στο τέλος την κυβέρνηση Μητσοτάκη και σε προοδευτική κυβέρνηση.
Τι άλλο μπορεί να σημαίνει το αίτημα για εκλογές για να μην διαχειριστεί αυτή η κυβέρνηση τo Ταμείο Ανάκαμψης; Oι μυστικές δημοσκοπήσεις δείχνουν -όπως γράφει Αυγή- την διαφορά των δύο κομμάτων να πέφτει κάτω από 4% -που σημαίνει ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί να είναι δεύτερο κόμμα.
Βέβαια η κυβέρνηση -πανικόβλητη ή σε περιδίνηση, όπως γράφεται- επισπεύδει νέα μέτρα με παρέμβαση στην χονδρική αγορά της ενέργειας που θα μειώνει το κόστος της κιλοβατώρας, αλλά είναι μάλλον αργά: η δημοτικότητα του Μητσοτάκη δεν ανεβαίνει ξανά και η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει συμφιλιωθεί με την ιδέα της πτώσης της στις εκλογές -κάτω από 30%.
“Με ρωτούν γιατί δεν ζητάω εκλογές. Δεν έχει νόημα στο σύνταγμά μας. Αλλά στο σημείο που έχουμε φτάσει μ’ αυτήν την κυβέρνηση πρέπει να γίνουν εκλογές¨” ΄δήλωσε ο πρόεδρος του Κινάλ.
“Θεωρώ αδιανόητο να διαχειριστεί η παρούσα κυβέρνηση τα 72 δισ. του ταμείου ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ. Οσο γρηγορότερα αλλάξουν τα πράγματα και εκλεγεί μία σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, τόσο καλύτερα για τον τόπο και τον ελληνικό λαό»
Μπορεί να υπάρξει “σοσιαλδημοκρατική” κυβέρνηση;
Προφανώς η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση δεν μπορεί να γίνει με τη Νέα Δημοκρατία -που άλλωστε δεν πρέπει να διαχειριστεί τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης και η δήλωση είναι μια -νέα- μεταστροφή της στάσης του Νίκου Ανδρουλάκη.
Από πολλούς ερμηνεύεται ως θετική απάντηση στην πρόσκληση που του απηύθυνε ο Αλέξης Τσίπρας να συνταχθεί στο αίτημα «να φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη».
Θα μπορούσε να εκληφθεί και ως πρ΄όταση συγκρότησης ενός δημοκρατικού μετώπου – με όρους όμως που θέλει να ορίσει ο πρόεδρος του Κινάλ- ΠΑΣΟΚ που ως τώρα έχει θέσεις ως όρους μια “σοσιαλδημοκρατική” κυβέρνηση -χωρίς την συμμετοχή του Αλέξη Τσίπρα και με “νέο πολιτικό προσωπικό”.
Πιθανόν ο πρόεδρος του Κινάλ -που εξαρτά την στάση του από τα εκλογικά ποσοστά του κόμματος- να θεωρεί πως τα κόμμα του θα είναι… δεύτερο με τρίτο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να έχει τέτοιες αξιώσεις, αλλά αν το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα είναι δεύτερο -κι ακόμα περισσότερο πρώτο- δεν μπορεί να επιμένει σοβαρά σε μια λύση που θα αποτελεί πολιτική ανωμαλία.
Η ιδέα πως ο λαός θα ψηφίσει, αλλά ο πρωθυπουργός θα προκύψει μετά από το παράθυρο και δεν θα έχει κατέβει στις εκλογές αποτελεί μια “λύση” που οδηγεί από ένα αδιέξοδο σε ένα άλλο μεγαλύτερο.
Πόσο μπορεί να διαρκέσει μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό κάποιον που δεν έχει λαϊκή νομιμοποίηση και τι θα συμβεί μετά; To πιθανότερο είναι οι ψηφοφόροι να “κόψουν δρόμο” για τι μετά παρακάμπτοντας μαζί με τέτοια λύση και το κόμμα που την προτείνει.
Η δημοκρατική κυβέρνηση και η Ακροδεξιά
Η “δημοκρατική κυβέρνηση” -με τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ και Μέρα 25- ιδιαίτερα αν είναι μια ισχυρή κυβέρνηση είναι η μόνη λύση και για το ίδιο το κόμμα του Ανδρουλάκη. Αλλιώς η λύση είναι η αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία -μετά από δεύτερες ή και τρίτες εκλογές- και το κόμμα Ανδρουλάκη θα συνθλιβεί.
Στις εκλογές που έρχονται δεν θα κριθεί μόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη -με το δίλημμα να φύγει ή να μείνει ως συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ – με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Θα κριθεί η ενότητα της “δημοκρατικής παράταξης” -που αν δεν μπορεί να επιτευχθεί ως συνεργασία δύο ή τριών κομμάτων, θα επιτευχθεί μέσα σε ένα κόμμα -αν ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία γίνει λιγότερο ΣΥΡΙΖΑ και περισσότερο Προοδευτική Συμμαχία.
Η φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας δεν στρέφει τον κόσμο προς την αντιπολίτευση, αλλά δημιουργεί το έδαφος για αποχή και συντηρητική στροφή με απογοήτευση και θυμό που είναι η πρώτη ύλη για ακροδεξιά μορφώματα που αναζητούν πολιτική έκφραση.
Μακροπρόθεσμα αυτή η κατάσταση φαίνεται να ωφελεί τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στο άμεσο μέλλον θα αντιμετωπίσουμε μια πολιτική κρίση που δεν απειλεί μόνο την Νέα Δημοκρατία, αλλά όλο το πολιτικό σύστημα.
Αν η δημιουργία ενός δημοκρατικού μετώπου δεν επιτευχθεί με προγραμματική σύγκλιση και το Κινάλ-ΠΑΣΟΚ στριφογυρίζει δεξιά ή αριστερά, με την αίσθηση πως ο εχθρός του δεν είναι η ΝΔ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ, το πρώτο που θα χάσει από την στροφή της κοινωνίας προς την Ακροδεξιά είναι το κόμμα του Ανδρουλάκη -ως μέρος του προβλήματος αντί για μέρος της λύσης.
Το ίδιο ισχύει και για το κόμμα Βαρουφάκη με το μικρό του ποσοστό. Στις κρίσιμες εκλογές που έρχονται -μάλλον γρήγορα και θα ιδρύσουν ένα νέο πολιτικό συσχετισμό, όποιος δεν είναι μέρος της λύσης θα είναι μέρος του προβλήματος.
