Του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Οι Ιταλοί θα λειτουργήσουν ως αμφιτρύωνες όχι απλώς των εορτασμών για τα 60χρονα της ΕΕ στις 25 Μαρτίου – που ακόμη και οι Άγγλοι τους σεβάστηκαν, με την εγνωσμένη τους πείρα σε τελετουργίες, κι άφησαν την οριστική δρομολόγηση του Brexit για την άλλη βδομάδα! – αλλά και της διαδικασίας γέννησης της Διακήρυξης για το Μέλλον της Ευρώπης. Οπου, υποτίθεται, θα χαραχθεί ένας δρόμος – βασιλική οδός ή μονοπάτι, άλλη ιστορία αυτή – που να επιτρέπει στην “Ευρώπη” να μην παραμείνει βαλτωμένη, αλλά να τραβήξει εμπρός.
Επειδή, μεταξύ άλλων, οι Ιταλοί έχουν και μιαν ιδιαίτερη αίσθηση/αντίληψη της κουζίνας, έχει ενδιαφέρον να καταγράψει κανείς την άποψη που ακούστηκε από εκεί για την τωρινή – τρεις μέρες πριν το τελετουργικό ταρατατζουμ στο Κυρινάλιο – κατάσταση του κειμένου, που τραβολογάνε οι sherpas των “27” για την Διακήρυξη. Παραβρασμένο κολοκυθάκι/zucchini το είδαν, έτσι όπως ήδη (προτού βάλουν το χεράκι τους οι ηγέτες…) έχει γίνει ρινγκ συμβιβασμών. Και περίπτωση – άλλη παρομοίωση αυτή, γαλλική – “πνιξίματος του ψαριού μέσα στο νερό”/”noyer le poisson dans l’ eau”.
Εμείς, αυτήν την διεργασία την ζούμε με την ευρηματική διαρροή ότι η Ελλάδα έως και βέτο θα βάλει στην Διακήρυξη, αν δεν προσλάβει αρκετό κοινωνικό περιεχόμενο. Δεν το πολυβλέπουμε: η σκιά Ανδρέα Παπανδρέου είναι βαριά – όχι όμως και τόσο! Πιο σημαντικό είναι το άλλο: η Διακήρυξη της Ρώμης νόημα/χρηστικότητα θα έχει – άμα κατορθώσει να “φιλοξενήσει” λειτουργικά το αίτημα (αίτημα λογικής και αποτελεσματικότητας) για “Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων”.
Πρόκειται για την μια από τις εκδοχές – πέντε, για να δείχνουν ελκυστικά πολύμορφες – της “Λευκής Βίβλου για το Μέλλον της Ευρώπης” που είχε παρουσιάσει , χωρίς να κινήσει κύμα ενθουσιασμού, προ εβδομάδων η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πλην όμως, ανέβηκε κύμα φόβου στις ηγεσίες μπροστά στο ενδεχόμενο να θεωρηθεί ότι αφήνεται πίσω η “όλο και στενότερη Ένωση” των λαών της Ευρώπης, το ομοσπονδιακό όραμα κλπ. Κι άρχισε, αντί για στήσιμο ενός αληθινού συστήματος λειτουργικών στενότερων συνεργασιών των willing and able, με σεβασμό και με προοπτική, να χτίζεται μια “Ευρωπαϊκή” θολούρα.
