Του Γ. Λακόπουλου
Η δημοσκοπική παραφροσύνη συνεχίζεται: όσοι δηλώνουν απογοητευμένοι και δυσαρεστημένοι από την κατάσταση-,που δημιούργησαν η κυβερνηση και ο Μητσοτάκης ανυπομονούν να τους ξαναψηφίσουν. Και το ΚΙΝΑΛ χωρίς ηγεσία, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς καν ταυτότητα, με τον έναν να το τραβάει από εδώ και τον άλλον από κεί… ανεβαίνει.
Αλλά στις 22 Νοεμβρίου ο Αλέξης Τσίπρας έσυρε τον Πρωθυπουργό στη Βουλή και τον έκανε να παραμιλάει: κατήγγειλε ότι ο Τσίπρας έβαλε τη χώρα στο Μνημόνιο. Πέντε χρόνια πριν την εκλογή του στην πρωθυπουργία. Και άλλα ευτράπελα, ψευδή, αθέμιτα και… εξωγήινα.
Ήταν μια από ακόμη καλή στιγμή για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Νικηφόρα κοινοβουλευτική αναμέτρηση και εύστοχη αντιπολίτευση, με συγκροτημένες προτάσεις και ηγετική εμφάνιση του εν δυνάμει Πρωθυπουργού.
Έτσι συμβαίνει με κάθε εμφάνιση του Τσίπρα. Κι ύστερα έρχονται οι μέλισσες.
Πρώτο: Στις 21 Νοεμβρίου ο Νίκος Παππάς,-εκ των, αρνητικών, πρωταγωνιστών των κυβερνήσεων Τσίπρα στην περίοδο 2015-19 , έδωσε συνέντευξη στο έγκυρο site ieidiseis.gr και είπε όσα δεν έπρεπε να ειπωθούν, με γλώσσα που δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθεί, από κάποιον που δεν έπρεπε να εμφανίζεται με τη φιλοδοξία της επιστροφής.
Δεύτερο: Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε ευθύβολη δήλωση για την πανδημία, αμέσως μετά το ” διάγγελμα” Μητσοτάκη, ανέδειξε ότι έχει αποτύχει στη διαχείριση και τον κάλεσε: “Αν δεν μπορείτε ή δεν θέλετε, φύγετε να αναλάβουμε εμείς”.
Την επόμενη ο σύμβουλος του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Γρ. Γεροτζιάφας δήλωσε ότι τα μέτρα που εξήγγειλε στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός “είναι στη σωστή κατεύθυνση”- για να ανακόψουν το πέμπτο κύμα της πανδημίας, το οποίο υπολογίζεται να έρθει το Φλεβάρη. Πάρτι στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ.
Τρίτο: Την ημέρα που η χώρα ξεπερνούσε τους 90 νεκρούς και στο σύνολο πλησίασε τους 17.200 ο εξολοθρευτής -της εικόνας του ΣΥΡΙΖΑ -Παύλος Πολάκης έριξε πάλι το σωσίβιο του στην κυβέρνηση:
“Τριακόσια διαγγέλματα να κάνεις Μητσοτάκη επιμένοντας στις ίδιες μπούρδες της ατομικής ευθύνης και «του μοναδικού όπλου του εμβολίου… Η πανδημία αφορά και εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Την μετάλλαξη δεν την πιάνουν πλήρως τα εμβόλια”.
Ανάσανε ο Οικονόμου και βγήκε από τη γωνία του: “Ο Πολάκης “στηρίζει τους αντιεμβολιαστές, να τον αποδοκιμάσει ο Τσίπρας”.
Τέταρτο: Δεν υπάρχει μέρα που η πρώην περιφερειάρχης Ρένα Δούρου να μην εμφανισθεί στα ΜΜΕ με διάφορες απόψεις – που ενδεχομένως είναι και ενδιαφέρουσες- με τον τίτλο ” Τομεάρχισσα Κλιματικής Αλλαγής, Περιβάλλοντος και Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία “.
Σε ένα θέμα αιχμής το κόμμα της χάνεται κάτω από τις στάχτες στο Μάτι, όχι για ό,τι εγινε, αλλά για τον τρόπο που το αντιμετώπισε η ίδια και έγινε παράδειγμα προς αποφυγή “ως στραβή στη βάρδια της”.
Πέμπτο: Την ώρα που ο Παπανδρέου αντιδικεί με παλιούς φίλους και υπουργούς του για την προστασία της διαπλοκής -επιδιώκοντας να υφαρπάξει το κόμμα που διέλυσε “δικαίωση” για την ανατίναξη της χώρας και να ροκανίσει τον ΣΥΡΙΖΑ- που έχει δώσει εντολή πλήρους αποχής των στελεχών του από τα ΚΙΝΑΛικά- πετάγεται ο Νίκος Μπίστης και καταγγέλλει “δολοφονία χαρακτήρα” σε βάρος του Παπανδρέου, από όποιον του κάνει κριτική. Για τον Τσίπρα έπρεπε να το κάνει κάθε μέρα…
Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα. Την ώρα που ηχούν οι σειρήνες του συναγερμού της εθνικής και κοινωνικής αποδιάρθρωσης από τον Μητσοτάκη και οι πολίτες στρέφουν το βλέμμα στον Τσίπρα, πετάγεται κάποιος Συριζαίος και θολώνει το μήνυμά του.
“Η πολιτική θέλει πρόσωπο”
Ο συνειρμός ανάμεσα στον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ορισμένα πρόσωπα που παραμένουν στο ρετιρέ της Κουμουνδούρου και αυτοπροβάλλονται ως ” ανατροπείς” του Μητσοτάκη και μέλλοντες υπουργοί καταστρέφει τις κυβερνητικές προοπτικές του πρώην Πρωθυπουργού.
Αν είναι να κυβερνήσει, οι πολίτες θέλουν να ξέρουν με ποιους θα κυβερνήσει. Δεν κάνει διόλου θελκτική την ενδεχομένη επιστροφή του στο Μέγαρο Μαξίμου αν πρόκειται να περιβάλλεται από τα πρόσωπα που κουβαλούν πάντα το αρνητικό φορτίο της προηγουμένης διακυβέρνησης- ή έχουν καεί από τη συμπεριφορά τους και απωθούν.
Ποιος θα ήθελε να παραδώσει την τύχη του, σε πολιτικούς αυτής της κατηγορίας; Ειδικά όταν υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στελέχη που μπορούν να επωμιστούν τις ευθύνες της προοδευτικής διακυβέρνησης.
Θα γίνουν μια πολύ καλή κυβερνητική ομάδα, αν προστεθούν άλλοι τόσοι με πραγματική πολιτική διεύρυνση και άνοιγμα στην κοινωνία για νέα πρόσωπα που να αρέσουν: ισχυρά βιογραφικά, άψογη δημόσια παρουσία και δημοκρατική κουλτούρα.
Αν οι καινούργιοι που θα μπορούν να ενταχθούν στη “στρατηγική της προοδευτικής κυβέρνησης” – και όχι στο ηλίθιο σλόγκαν “δεύτερη φορά Αριστερά”- είναι πολλοί και εν πολλοίς άγνωστοι, οι παλιότεροι είναι εδώ.
Να πούμε μερικά παραδείγματα στην τύχη. Γιατί ο Μόσιαλος δεν είναι ο βασικός σύμβουλος του Τσίπρα για την πανδημία -ίσως τώρα που είναι και εκπρόσωπος της χώρας σε διεθνείς οργανισμούς- , ο Χριστοδουλάκης κεντρικός οικονομικός συνομιλητής του και ο Σωτηρέλης επόμενος υπουργός Δικαιοσύνης;
Από τους 30 συμβούλους που ανακοίνωσε ο Τσίπρας κάποιοι ενδεχομένως θα γίνουν καλοί πολιτικοί η διαχειριστές σε πιθανή κυβέρνηση του.
Η ονοματολογία μπερδεύει κάπως τα πράγματα αλλά είναι αναγκαία για να καταστεί σαφές ότι η πολιτική γίνεται με πρόσωπα, που εξελίσσονται σε φορείς της ιδεολογίας και του προγράμματος, με τρόπο αποδεκτό από την κοινωνία. Αλλιώς μιλάμε για μειοψηφίες, γκρουπούσκουλα και χαμηλές πτήσεις.
Αν η επόμενη εκλογική μάχη ήταν να κριθεί αποκλειστικά ανάμεσα στον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη τα πράγματα θα είναι σχετικά εύκολα για τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που θα συνεχίσει να υπερέχει στο “πεδίο” του αντίπαλου του, όσο και αν τον ψιμυθιώνουν οι επικοινωνιολόγοι του και τον στηρίζουν τα μιντιακά και οικονομικά κέντρα που χειραγωγούν το δημόσιο βίο.
Αλλά θα κριθούν κυρίως από τις ομάδες που τους περιβάλλουν. “Η πολιτική θέλει πρόσωπο” έλεγε ο πολύπειρος Αντώνης Λιβάνης.
Φωτιά στο Γενικό Επιτελείο….
Ο Μητσοτάκης δεν έχει πολλά περιθώρια να κρύψει την αποτυχία και το πραγματικό του -βουλημικό σε όλα- πρόσωπο. Τον δεσμεύουν οι αποτυχημένοι υπουργοί του, οι ακροδεξιοί και οι “ντίλερς”, τα σούργελα και τα ανεμομαζώματα, οι κακοί σύμβουλοι και οι χειρότεροι συνομιλητές και χορηγοί. Με αυτούς πορεύεται ως κυβέρνηση και δεν μπορεί να τους κρύψει στις εκλογές.
Δεν έχει αλλους. Είναι δεμένος με όσους η κυβέρνηση του κανει business as usual, με τη διαπλοκή, τους τυχοδιώκτες και την παρασιτική κάστα που απομυζά το δημόσιο χρήμα.
Ο Τσίπρας έχει το πεδίο ελεύθερο να εμφανίσει την καλύτερη ομάδα της χώρας για την προοδευτική κυβέρνηση. Με πρωταγωνιστές νέα στελέχη και ποιοτικά καλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα. Αρχής γενομένης από το ψηφοδέλτιο Επικράτειας- μακριά από το οικτρό παράδειγμα του 2019.
Αρκεί να σπάσει αυγά. Να κόψει γόρδιους δεσμούς- με πρόσωπα και καταστάσεις- να αντικαταστησει τις φράξεις με πολιτικά προσωπα, να φέρει στο προσκήνιο δίπλα του τον αφρό της ελληνικής κοινωνίας.
Να τεθεί επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης – όχι του παρηκμασμένου κομματικού 3%- να κάνει περίπατο στις εκλογές και να γράψει την Ιστορία με τα χέρια χωρίς μνημονιακές αλυσίδες.
Αλλιώς ας μην έχει αυταπάτες: οι δημοκρατικοί πολίτες θα του χρεώσουν ότι εγκατέστησε την οικογένεια Μητσοτάκη. Και στο κόμμα του θα του δείχνουν ο Φίλης, ο Σκουρλέτης και ο Βούτσης την έξοδο…
Όλα θα γίνουν εύκολα και λυτρωτικά -και προπαντός φυσιολογικά- για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ … αν αποφασίσει να βάλει φωτιά στο Γενικό Επιτελείο….
