Η Ελληνική Εταιρεία Δικαίου του Περιβάλλοντος σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Σάκκουλα εξέδωσε τον τόμο με τίτλο «Το βιώσιμο Κράτος» και τον αφιέρωσε στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία παρέστη ως ομιλήτρια στην παρουσίαση.
Μίλησαν πολλοί για την προσωπικότητα της Προέδρου. Μπορεί κανείς να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με όσα ακουστήκαν. Ουδείς ψόγος. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι ομιλητές είναι γενναιόδωροι.
Η ομιλία της κυρίας Σακελλαροπούλου όμως υπήρξε μνημείο φιλαυτίας. Κανένα δημόσιο πρόσωπο ως τώρα δεν είπε τόσα πολλά υπέρ του εαυτού του- χωρίς ψήγμα αυτοκριτικής.
Ειδικά για αμφιλεγόμενες αποφάσεις της ειδικά σε θέματα περιβάλλοντος, όπου εμφανίζεται με ιδιαίτερες ευαισθησίες, αλλά και στην πολύκροτη δίκη Παπακωνσταντίνου για την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ, τον ΧΥΤΑ Κερατέας, την Ελντοράντο Γκολντ στη Χαλκιδική, και την περικοπή του 13ου κ αι 14ου μισθού.
(Όποιος ενδιαφέρεται ας ανατρέξει στην ιστοσελίδα της Προεδρίας).
Το κείμενό της διαπερνούσαν διατυπώσεις αυτοπαρουσίασης της αναγνώρισή της.
Όπως “περπατώ στη Θεσσαλονίκη και μου φωνάζουν “γεια σου Κατερίνα”, στη Θράκη που μου έλεγαν “είσαι δικό μας κορίτσι εσύ” και “νεαροί δικηγόροι και σπουδαστές στη Σχολή Δικαστών αναφέρονταν σε σκέψεις που είχα διατυπώσει σε υποθέσεις ως εισηγήτρια ή ως μέλος που μειοψήφησε” και η φράση “Κυρία Σύμβουλε σας γνωρίζω / σας θαυμάζω από τις μειοψηφίες σας” ηχούσε συγκινητικά στ’ αυτιά μου”.
Μόνο για σεμνοτυφία δεν μπορεί να την κατηγορήσει κανείς. Ειδικά αν ληφθεί υπόψη το μάλλον φτωχό επιστημονικό βιογραφικό της.
