Του Γ. Λακόπουλου
Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις ανήκουν στη σφαίρα των απαραβίαστων δικαιωμάτων. Αλλά όταν χρησιμοποιούνται επιτηδείως για αντιουμανιστικά κηρύγματά προκαλούν. Δεν υπάρχει ασυλία για κανέναν, με όποιο «σχήμα» και αν εμφανίζεται.
Ασυλία, που δεν είχε εξασφαλίσει ούτε ο πολυμήχανος Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης, τον οποίο π.χ. ο Νίκος Σηφουνάκης θεωρούσε θεομπαίχτη και δεν τον άφηνε σε χλωρό κλαρί.
Ωστόσο ο παλιός ανταγωνιστής του που τον διαδέχθηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο μετά το θάνατο του μένει συχνά στο απυρόβλητο. Ίσως επειδή δεν επενδύει τόσο στην επικοινωνία όσο στις παρασκηνιακές διευθετήσεις.
Ο Aρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος – κατά κόσμον Ιωάννης Λιάπης, αρβανίτικης καταγωγής- είναι πρωτίστως συνδικαλιστής της Εκκλησίας: ήπιος, οπαδός της καταλαγής και των καλών σχέσεων με όσους κυβερνούν κάθε φορά. Κάνει τη δουλειά του, είτε με τον Φίλη έχει να κάνει είτε με την Κεραμέως απέναντί του.
Σχεδόν καταφέρνει να περνάει απαρατήρητο ότι προτιμάει τη δεύτερη. Όπως είχε περάσει ότι συζητούσε με τον Καμμένο αν επιθυμεί να ανατρέψει για χάρη του την κυβέρνηση ο ανερμάτιστoς υπουργός του Τσίπρα.
Ο Ιερώνυμος -που ως διάκονος πήρε αυτό το όνομα προς τιμήν του αρχιεπισκόπου της χούντας- υπηρετεί να δόγμα που επιβάλλεται εύκολα στους ανθρώπους παρά τις αντινομίες και τις παραβιάσεις της λογικής που περικλείει.
Ακριβώς γιατί βασίζεται στην παραβίαση της λογικής και την άρνηση της επιστήμης. Π.χ. ο γνωστός και μη εξαιρετέος Θεσσαλονίκης διαβεβαίωσε το ποίμνιο του ότι κατάφερε να εξομολογήσει «φίλο του επιστήμονα» που του αποκάλυψε ότι δεν υπάρχουν άλλοι πλανήτες της Γης και το ταξίδι στο φεγγάρι ήταν σκηνοθετημένο. Ό,τι πεις, δέσποτα.
Αυτό είναι πλεονέκτημα για ένα κήρυκα από άμβωνος. Όταν δυο δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη πιστεύουν ότι μια νεαρή παρθένα μύρισε ένα λουλούδι και τεκνοποίησε μπορεί να τους λες ό,τι θέλεις. Σε όποια φάση και αν βρίσκεται η ανθρωπότητα.
Ο πρώην επίσκοπος Θηβών και Λειβαδείας -επιστήμονας κατά τα λοιπά, αφού σπούδασε και αρχαιολογία- παρασύρθηκε σε μια μισογυνική διακήρυξη, συνηθισμένη στους εκκλησιαστικούς αξιωματούχους.
Σε ένα μήνυμά του για τη Θεοτόκο την αντιπαρέβαλε με την Εύα του Παραδείσου, που τα είχε όλα μια φορά κι ήθελε παραπάνω. «Επαναστάτησε» κόντρα στον Δημιουργό και την πάτησε, ενώ η Μαρία από τη Ναζαρέτ επελέγη ως Θεομήτωρ.
Σεβαστά όλα αυτά. Αλλά όχι χωρίς σχολιασμό. Ο αρχηγός της ελλαδικής Εκκλησίας κηρύττει στο ακροατήριο του ότι ο καθένας έχει δυο μητέρες και διαλέγει: «Κάθε φορά που απομακρυνόμαστε από την κοινωνία με τον Θεό και πατέρα, θεωρούμαστε παιδιά της Εύας, ενώ κάθε φορά που είμαστε κοντά στον Θεό θεωρούμαστε παιδιά της Θεοτόκου».
Πιο απλοϊκό δεν γίνεται. Ούτε πιο αυθαίρετο: «Οι γενεές των ανθρώπων κάθε φορά που θα ακούν την ιστορία της Εύας θα λένε «ουαί τη αθλία». Και μετά ο Ραγκούσης του ζητάει χειροτονία γυναικών. Ύπαγε οπίσω μου Σατανά…
Προφανώς ο Ιερώνυμος δεν θεωρεί ότι ανήκουν στην κατηγορία των «ανθρώπων» όσοι δεν έχουν ιδέα ποια είναι η Εύα γιατί πιστεύουν στους δικούς τους μύθους καταγωγής του είδους.
Ο Μιχ. Μητσός μετέφερε στη στήλη του στα ΝΕΑ μια φράση του διάσημου Τζων Λε Καρέ:
«Κάποιος να μου εξηγήσει γιατί σε μια εποχή που η επιστήμη δεν ήταν ποτε΄ πιο ευφυής, η αλήθεια πιο γυμνή και η γνώση πιο διαθέσιμη, υπάρχει τέτοια ζήτηση για λαϊκιστές και ψεύτες».
Και για σκοταδιστές ιεροκήρυκες επίσης.
