Κάτι δεν καταλαβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πολιτική δεν υπάρχει αυτοματισμός: αν δεν αλλάξουν, δεν θα ξανακυβερνήσουν….

ΦΩΤΟ: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Του Γ. Λακόπουλου

Η εκλογική επίδοση του 31,5% στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένδειξη εμπιστοσύνης των δημοκρατικών πολιτών στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα -και μια εντολή ταυτόχρονα. Αλλά φαίνεται να έχει παρενέργειες στο κόμμα του.

Κάποιοι νομίζουν ότι πλέον, ό,τι και να συμβεί, «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλο  κόμμα» και νομοτελειακά θα ξανακυβερνήσει. Μερικοί βιάζονται κιόλας. Ο Παπαδημούλης, ο Φλαμπουράρης, η Δούρου ζήτησαν «μέτωπο ανατροπής» για να ξαναέλθουν στα πράγματα.

Ο υπεράνω κριτικής Σκουρλέτης ανακάλυψε ότι δεν υπάρχει θέμα πασοκοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ γιατί… συριζοποιείται η παλιά εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ. Είναι μακρυά νυχτωμένοι.

Δυο παρατηρήσεις κατά αρχήν:  Αυτά τα περί «μετώπων» είναι για το μύλο, που λένε στα χωριά. Στις εκλογές κατεβαίνουν κόμματα με ηγεσίες, προγράμματα και δομές, δεν κατεβαίνουν «μέτωπα» με καταφερτζήδες.

Κάποιοι νομίζουν ότι είναι έξυπνοι και θα διατηρήσουν τον γραφειοκρατικό ιστό που δημιούργησαν στη Κουμουνδούρου, συν κάτι μερεμέτια και με κράχτη τον Τσίπρα θα καλέσουν τους υπολοίπους να τους ψηφίσουν για να κυβερνούν αυτοί κατά πώς νομίζουν.

Κούνια που τους κούναγε, αν νομίζουν ότι θα ανεχθούν οι δημοκρατικοί ψηφοφόροι τα φαινόμενα που είδαν στη «πρώτη φορά αριστερά».

Δεύτερο, αυτά τα περί «ανατροπής» ακούγονται κάπως περίεργα. Ποιος θα ανατρέψει ποιόν; Αυτή τη στιγμή υπάρχει στη Βουλή κυβερνητική πλειοψηφία 158 εδρών, που ίσως αυξηθεί ακόμη και αν κινηθεί εναντίον της ο Σαμαράς, ή ακριβώς για αυτό το λόγο.

Άρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κάθε λόγο να εξαντλήσει την τετραετία. Εκτός αν ο ίδιος αποφασίσει να πάει σε εκλογές, κάτι για το οποίο δεν έχει κανένα λόγο. Για ποια ανατροπή μιλάμε;

Η κυβερνητική αλλαγή θα γίνει, αν γίνει, σε τέσσερα χρόνια. Και για να γίνει υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ -που είναι ο πιθανότερος διάδοχος της ΝΔ- πρέπει να αναδειχθεί σε κόμμα με συγκριτικά πλεονεκτήματα από αυτούς που κυβερνάνε σήμερα. Να πείσει δηλαδή ότι είναι η εναλλακτική λύση.

Όσο άσχημα και αν πάει η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θα χάσει τις εκλογές, αν δεν υπάρχει ένα κόμμα που θα πείθει ότι μπορεί να τη διαδεχθεί. Και πολλοί Συριζαίοι κάνουν ό,τι μπορούν για να μην υπάρχει αυτό το κόμμα. Να υπάρχει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως είναι. Αλλά δεν θα πείθει, αν δεν αλλάξει.

Πριν από όλα πρέπει να σταματήσει αυτή η καραμέλα “εμείς είμαστε Αριστερά”, η εντύπωση ότι γι’ αυτό τους ψηφίζει ο κόσμος είτε για κυβέρνηση, είτε για αξιωματική αντιπολίτευση.  Δεν έχουν ιδέα όσοι το προβάλλουν.

Μπορεί να είναι Αριστερά,  ξε-Αριστερά ή ό,τι άλλο νομίζουν. Ο κόσμος δεν τους ψήφισε γι’ αυτό, ούτε δίνει δεκάρα. Και φυσικά η Αριστερά στην Ελλάδα δεν έχει εκλογική δύναμη 35%, ως ΣΥΡΙΖΑ συν το ΚΚΕ.

Τους ψήφισε η Κεντροαριστερά. Και ας λέει ο πρώην Πρωθυπουργός ότι ο όρος δεν έχει περιεχόμενο και υπάρχει μόνο εδώ και στην Ιταλία.  Υπάρχει, έτσι όμως σχηματοποίησε τη Δημοκρατική Παράταξη μετά το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου, συγχωνεύοντας στον ίδιο πολιτικό φορέα από μαρξιστές μέχρι κεντρώους.

Αυτός ο φορέας, λοιπόν, θα ήταν ακόμη ρωμαλέος ως ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ένα περιθωριακό κόμμα, αν δεν τον πουλούσαν από μέσα οι ηγέτες του.

Μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κ. Σημίτη, το ΠΑΣΟΚ έπαψε να είναι αυτό που ήταν- παρά τα λάθη, τα σκάνδαλα, τις αντινομίες και τις διολισθήσεις επί των ημερών και των δυο.

Ο Γ. Παπανδρέου το μετέτρεψε σε ένα ΙΧ κόμμα αλαλούμ, χωρίς ιδεολογία και ταυτότητα για να το ακυρώσει πλήρως ως σοσιαλιστικό φορέα με το ΔΝΤ και τις λοιπές αμερικανιές.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος το έκανε ουρά της Δεξιάς του Σαμαρά και το έστρεψε εναντίον της Αριστεράς, με την οποία από την ίδρυσή του είχε τακτικές, αλλά και στρατηγικές συμπράξεις στην αυτοδιοίκηση, το συνδικαλισμό και τις κοινωνικές οργανώσεις.

Η Γεννηματά στο ίδιο μέτρο απλώς ακολούθησε τις υποδείξεις τρίτων στην ίδια γραμμή. Πρακτικά το ΠΑΣΟΚ εδώ και μερικά χρόνια -και πριν καν καταργηθεί και τυπικά- πέρασε απέναντι. Δεν ανήκει στη δημοκρατική παράταξη, στην οποία όμως παραμένουν ακόμη οι εναπομείναντες ψηφοφόροι του.

Οι υπόλοιποι στράφηκαν από το 2012 σε ό,τι υπήρξε κοντινότερα και αυτό ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και στην αρχή η ΔΗΜΑΡ. Και στράφηκαν όχι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ «είναι Αριστερά», αλλά λόγω των μνημονιακών συνθήκων και της χαρισματικής προσωπικότητας του Αλέξη Τσιπρα. Που ευτύχησε να έχει και καλούς χορηγούς: τον Σαμαρά, τον Πάγκαλο και το μιντιακό σύστημα που προσπάθησε και συνεχίζει να φορτίζει αρνητικά το όνομά του. Οι πολίτες τον αγαπούν περισσότερο για τους εχθρούς που έκανε.

Ψηφίσθηκε και θα ψηφίζεται ως φυσικός ηγέτης της ελληνικής κεντροαριστεράς και στρατηγικός εταίρος της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Όποιος δεν τον καταλαβαίνει δεν βλέπει γύρω του.

Συνεπώς αυτό το κόμμα- το κόμμα του Τσίπρα- για να επιστρέψει στην κυβέρνηση πρέπει να αλλάξει. Σ’ αυτή τη κατεύθυνση, όχι στην αντίθετη που υποδείκνυαν διάφοροι… Μπαλτάδες, που βρίσκουν ότι ο Τσίπρας δεν υπάρχει χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ ή διάφοροι που βιάζονται να τον διαδεχθούν. Τι δεν καταλαβαίνουν;

Για παράδειγμα συνιστά φάρσα για έναν πρώην Πρωθυπουργό και αρχηγό κόμματος του 32% να παραμένουν οι εκπρόσωποι του στο Ευρωκοινοβούλιο στην ομάδα των Ευρωκομμουνιστών, με τους 41 μόλις ευρωβουλευτές  στην οποία στεγάζονται, πλην των Podemoς, που έχουν αξιόλογη παρουσία, σούργελα, αντιευρωπαίοι και περιθωριακοί παράγοντες.

Και μάλλον θα είναι αστείο αυτό που γράφτηκε: ότι ο Τσίπρας θέλει να αναδειχθεί επικεφαλής αυτής τη παρακμιακής Βαβυλωνίας.  Χαιρέτα μας τον πλάτανο, αν πάει για διάδοχος του Γκρίζι…

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει και θα εδραιωθεί στις νέες συνθήκες ως εναλλακτική λυση όταν ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά αναλάβει τολμηρές πρωτοβουλίες που θα σηματοδοτήσουν την πορεία του και θα εδραιώνουν ένα νέο ριζοσπαστικό, σύγχρονο κόμμα Κεντροαριστεράς- Αριστεράς -Οικολογίας με ευρωπαϊκή ταυτότητα.    

Όταν θα οργανώσει συνέδριο όχι του ΣΥΡΙΖΑ αλλά της Δημοκρατικής Παράταξης, με ανοιχτές διαδικασίες συμμετοχής, από το οποίο θα προκύψουν ιδεολογικό πλαίσιο, πολιτική γραμμή και όργανα.

Όταν το πολιτικό του προσωπικό θα ανανεωθεί. Θα περάσουν μπροστά τα νέα πρόσωπα και θα ανανεωθούν και θα πάνε στην πίσω γραμμή όσοι απέτυχαν ή προκαλούν με την ιδεολογική τους υστέρηση, και πολύ περισσοτερο όσοι έχουν εκτεθεί με τη συμπεριφορά τους.

Όσοι αφήσαν τον Τσίπρα χωρίς μιντιακή κάλυψη και επικοινωνιακή υποστήριξη. Και όσοι πέντε χρόνια δεν κατάφεραν να στείλουν στη Δικαιοσύνη ένα στοχειοθετημένο σκάνδαλο και τώρα κινδυνεύουν να βρεθούν και υπόλογοι. Αφού είχαν γίνει χλεύη των ηττημένων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξανακυβερνήσει αν μετεξελιχθεί και πρωτίστως αν τα στελέχη του, αντί να λένε ότι θέλουν να ξανακυβερνήσουν, θα λένε ότι έχουν πρόγραμμα και λύσεις για τη χώρα. Μόνο έτσι θα αποκτήσουν επαφή  με την κοινωνία.

Χωρίς αυτά όσοι νομίζουν ότι έτσι κι αλλιώς θα ξαναγίνουν υπουργοί, είναι καλύτερα να αλλάξουν πλευρό. Με αυτά τα μυαλά, όπως έκαναν νοικοκύρη τον Μητσοτάκη, θα τον κάνουν και κυρίαρχο στο τέλος.