Του Αντώνη Σρόιτερ*
…Σας παρέθεσα αναλυτικά στοιχεία και παραδείγματα για τη νέα πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί στα Μέσα Ενημέρωσης τα τελευταία χρόνια, με τις χορηγίες, τις διαφημίσεις, τους δημοσιογράφους εκφωνητές διαφημίσεων στο ραδιόφωνο και την σύνδεση του δημοσιογραφικού προϊόντος με τα διαφημιστικά μπερέ στο διαδίκτυο.
Το ΠΠΣ, στο σκεπτικό του, αναγνωρίζει την νέα αυτή πραγματικότητα, ομολογεί στην ουσία ότι σήμερα δημοσιογράφοι διαφημίζουν συστηματικά προϊόντα και υπηρεσίες, δηλώνει ότι γνωρίζει αυτό που συμβαίνει και καταλήγει ότι αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση με ανεκτικότητα. Σπεύδει δε να συμπληρώσει, ότι ανεξάρτητα από το αν κάποιοι από τους κανόνες έχουν ξεπεραστεί από την ίδια την πραγματικότητα, «αυτοί είναι οι κανόνες και όποιος θέλει να είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ πρέπει να τους ακολουθεί. Αν δεν θέλει ας φύγει».
Από την ανάλυση αυτή, δυσκολεύομαι να καταλάβω με ποια κριτήρια, ποιο σκεπτικό και με ποια εξουσιοδότηση, ένα πειθαρχικό όργανο αποφαίνεται ότι:
– Για την συστηματική έμμεση και «μαύρη» διαφήμιση από δημοσιογράφους σε ραδιόφωνο και διαδίκτυο, επιδεικνύεται ανεκτικότητα και δεν ασκείται πειθαρχικός έλεγχος.
– Για τους δημοσιογράφους που ανοικτά διαφημίζουν στο ραδιόφωνο, εκφωνώντας μάλιστα μηνύματα των εταιριών, επιδεικνύεται ανεκτικότητα και δεν ασκείται πειθαρχικός έλεγχος.
– Για τους δημοσιογράφους που πληρώνονται από χορηγούς για να κάνουν ραδιοφωνικές και άλλες εκπομπές επιδεικνύεται ανεκτικότητα και δεν ασκείται πειθαρχικός έλεγχος.
– Αλλά για δημοσιογράφο, ο οποίος εκφωνεί ένα διαφημιστικό μήνυμα στην τηλεόραση, ΔΕΝ επιδεικνύεται ανεκτικότητα και αντιμετωπίζει ποινή διαγραφής.
Επειδή στους κανόνες της Ένωσης Συντακτών που επικαλείται το ΠΠΣ, ξεχωρίζει όπως καλύτερα γνωρίζετε, και η αρχή της ΙΣΗΣ αντιμετώπισης όλων των μελών.
Επειδή η ανεκτικότητα δεν μπορεί να προσφέρεται «αλά καρτ», εκεί που κάποιος επιλέγει.
Επειδή η ανεκτικότητα πρέπει, φαντάζομαι, να συνδέεται και με την γενικότερη πορεία ενός δημοσιογράφου, μέσα και έξω από το συνδικαλιστικό του Όργανο, εδώ και 21 χρόνια, σε ότι με αφορά.
Προσφεύγω και στο δικό σας Όργανο, ζητώντας με βάση το σκεπτικό του ΠΠΣ, ανάλογη ανεκτικότητα, με βάση το Καταστατικό, που δεν προβλέπει τη συμμετοχή ή εκφώνηση διαφημιστικών μηνυμάτων από μέλη της ΕΣΗΕΑ, αλλά επίσης ΔΕΝ προβλέπει τη διαφορετική αντιμετώπιση των μελών, για το ίδιο παράπτωμα.
* Σημείωση: Τα παραπάνω προέρχονται από το απολογητικό υπόμνημα προς το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ που του επέβαλε ποινή επίπληξης με ανάρτηση στους χώρους εργασίας, για τη συμμετοχή του σε διαφήμιση, κατά παράβαση του άρθρο 5, παρ. γ’ του Κώδικα Αρχών Δεοντολογίας. Το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο του είχε επιβάλει ποινή διαγραφής 6 μηνών από τα μητρώα της Ένωσης.
Προφανώς ο δημοσιογράφος είναι πειθαρχικά ελεγκτέος κατά τον Κώδικα Αρχών Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ. Αλλά όσα είπε για τους δημοσιογράφους διαφημιστές, είναι ακόμη πιο βαριές και κραυγαλέες πειθαρχικές παραβάσεις. Η Ένωση τις παραβλέπει και ας αποτελούν ντροπή για τη δημοσιογραφία…
