Του Δημήτρη Πεπελάση
Σε λίγες εβδομάδες θ αρχίσουν οι ανακοινώσεις για τα οικονομικά αποτελέσματα του πρώτου τριμήνου του 2017. Την ώρα που κάποιοι αρμόδιοι για την οικονομική μας πολιτική θα καμώνονται ότι ξεπεράσαμε τους δημοσιονομικούς στόχους, εμείς θα ξέρουμε την πραγματικότητα. Θα χρωστάμε περισσότερα, θα εισπράττουμε λιγότερα, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι θ απελπίζονται. Τα χρέη των ιδιωτών προς το δημόσιο θα έχουν αυξηθεί, τα χρέη του δημοσίου προς τους ιδιώτες επίσης. Και τα κόκκινα δάνεια, στη θέση τους.
Μάλλον δε θα έχει κλείσει η τρέχουσα -δηλαδή η περσινή αξιολόγηση. Και κάποιον ιδεολογικό αγώνα θα προβάλλουν, αν όχι και “πατριωτικό” για να μην ασχολούμαστε με αυτό που βιώνουμε. Αν είναι δυνατόν; Κι όμως είναι. Λέγεται “καταστατική τύφλωση”, ο όρος που χρησιμοποιούν οι κοινωνιο-ψυχολόγοι για να περιγράψουν την απόλυτη και εμμονική επικέντρωση της προσοχής μας σε κάτι ενώ ταυτοχρόνως μας διαφεύγουν άλλα, ίσως και σημαντικότερα πράγματα. Κάτι σα να χάνουμε την περιφερειακή μας όραση.
Σύντομα λοιπόν, θα διαπιστώσουμε ότι, ο μεγάλος πήδος της ανάπτυξης για το 2017 ήταν επιτόπου πήδος, αν όχι προς τα πίσω. Ούτε μεγέθυνση, ούτε ανάπτυξη προφανώς. Βέβαια, θα μας πουν για δήθεν βελτίωση του εξωτερικού εμπορίου αφού θα έχουν περιορισθεί οι εισαγωγές ειδών πρώτης ανάγκες καθώς και βιομηχανικού εξοπλισμού. Ίσως ακόμη να έχουν βελτιωθεί κάποια έσοδα π.χ. από ειδικές εξαγωγές όπως είναι τα πετρελαιοειδή, κάποια αγροτικά προϊόντα, ο τουρισμός και λίγα ακόμη. Για πόσο όμως θα συντηρείται η, μέσω της επιλεκτικής στατιστικής, ψευδαίσθηση;
Ο χρόνος περνά κι όμως μπορούσαν να γίνουν πράγματα επωφελή για την οικονομία, τις επενδύσεις και την ευημερία. Τι μας εμποδίζει να προχωρήσουμε στην απλοποίηση και την κωδικοποίηση της νομοθεσίας; Προφανώς θα διευκόλυνε τους επενδυτές, την καθημερινότητα των πολιτών ενώ ταυτόχρονα θα περιόριζε τη φοροδιαφυγή κι άλλα εγκλήματα.
Σκέφτομαι πως αν ξεπερνούσαμε κι ορισμένες υποκρισίες και ιδεοληψίες, θα προτρέπαμε την ίδρυση παραρτημάτων ξένων μεγάλων, διάσημων πανεπιστημίων και μάλιστα με παραχώρηση εκτάσεων από αδρανή στρατόπεδα. Το αποτέλεσμα θα ήταν ιδιαίτερα ισχυρό άμεσα κι έμμεσα. Εισροή συναλλάγματος, απασχόληση και μάλιστα με προοπτική επιστροφής πολλών διακεκριμένων Ελλήνων επιστημόνων, προβολή της χώρας μας, προσέλκυση ερευνητικών κεφαλαίων και δημιουργία θέσεων εργασίας σε υποστηρικτικές δραστηριότητες.
Και η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Στην Κίνα ξεκινά από το νηπιαγωγείο. Στην Ινδία από το πανεπιστήμιο προς τη δευτεροβάθμια και κάτω, με τη λογική της προετοιμασίας σύμφωνα με το τελικό επιθυμητό αποτέλεσμα. Διαφορετικές τελείως προσεγγίσεις αλλά και οι δυο διακρίνονται από μια συνολική θεώρηση κάποιου εκπαιδευτικού στόχου. Εμείς εδώ τι βλέπουμε, δεκαετίες τώρα; Κυλιόμενες δήθεν μεταρρυθμίσεις με επίκεντρο τις εξετάσεις. Άντε και κάποιες ανατροπές που ανακόπτονται για την ακαδημαϊκή αυτονομία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων αλλά και κάποια επικίνδυνα παιχνίδια με την Γλώσσα μας και την Ιστορία μας. Κι όμως μια πραγματική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση θα ήταν μοχλός ανάπτυξης για τη χώρα μας.
Τι σχεδιασμούς κάνουμε για την αναδιάρθρωση των αγροτικών καλλιεργειών, για τις νέες μορφές ενέργειας, για περιβαλλοντικά πάρκα, για τον συνεδριακό τουρισμό και τον τουρισμό υγείας;
Κάποια πράγματα είναι δική μας ευθύνη. Παρούσα ευθύνη κι όχι ευκαιρία να παρελθοντολογούμε φορτώνοντας την ευθύνη σε κάποιους άλλους. Τα άσχημα νέα είναι εδώ κι ο τρόμος προσεγγίζει. Εμείς ξυπνάμε και κοιμόμαστε με την αξιολόγηση και παρακολουθούμε αμήχανοι και σαστισμένοι. Αυτό λέγεται “καταστατική τύφλωση” και αφορά όλους μας κι όλα τα πετυχημένα κόμματα.
Πρόταση: Να οργανωθεί επίσημη ενημέρωση της ολομέλειας της Βουλής για την Οικονομία και τις προοπτικές της, με εναρκτήρια εισήγηση από το Γραφείο Προϋπολογισμού στη Βουλή και με καταγραφή των θέσεων του ΚΕΠΕ, του ΙΟΒΕ, του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ και αποτύπωση συμπερασμάτων πάλι από το Γραφείο Προϋπολογισμού. Να τοποθετηθούν οι αρμόδιοι για την οικονομία και να προτείνουν λύσεις.
Μακάρι και οι βουλευτές.
ΥΓ. Και για τον Ιούνιο, με την ενδιάμεση Έκθεση του Διοικητή της Τράπεζας Ελλάδος, από τώρα προβλέπω ότι θα τα βάλουμε με τον Στουρνάρα επειδή, ως οφείλει, θα χτυπήσει συναγερμό.
