Του Γ. Λακόπουλου
Είναι φάρσα για να διασκεδάσουν το κοινό εν μέσω κορονοϊού; Έχουν περάσει σε φάση που δεν μπορούν να υπάρχουν παρά μόνο ως μονόπρακτα κωμωδίας; Είναι απλώς ένα θέατρο σκιών που δίνει τις τελευταίες παραστάσεις του χωρίς κοινό και νομίζει ότι φταίει η καραντίνα;
Σε κάθε περίπτωση αυτά που συμβαίνουν στο λεγόμενο Κινάλ είναι και για γέλια και για κλάματα. Τις τελευταίες μέρες όλα τα πρόσωπα του έργου βρέθηκαν επί σκηνής.
Φώφη Γεννηματά
Η «ιδρύτρια» του μορφώματος- δια του οποίου ο καταχθόνιος σχεδιασμός Σημίτη επιχείρησε να σβήσει από τον ιστορικό χάρτη το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου -χωρίς ηγετικά προσόντα και προσωπική ελκυστική κουλτούρα, αναγγέλλει την …ισοβιότητά της. Μπορεί να είναι ο βασικός λόγος της καθήλωσης, αλλά μαγαζί της είναι και θα συνεχίσει να το κουμαντάρει.
Νίκος Ανδρουλάκης
Ανθυποψήφιος της Φώφης, αλλά τύπος και υπογραμμός τα τελευταία χρόνια απέναντί της, συμπαθητικό πρόσωπο ηπίων τόνων, πιο Ευρωπαίος και εξωστρεφής από την ίδια, αλλά χωρίς νέες ιδέες και προτάσεις, χάνεται ανάμεσα στον μηχανισμό του στο κομματικό κουφάρι, που τον κρατάει στον αφρό, και την θεμελιακή ιδιότητα του ηγέτη να ακτινοβολεί, να παράγει πολιτική και να εμπνέει.
Ανδρέας Λοβέρδος
Ένας άλλος ανθυποψήφιος -επί των βενιζελικών ερειπίων του ΠΑΣΟΚ- της Γεννηματά, αδελφοποιητός του Άδωνι Γεωργιάδη πλέον, με βλέψεις, που δεν διαψεύδει, να γίνει δεκτός στο μπαξέ του Νεομητσοτακισμού.
Το άκρον άωτον του παραλογισμού. Εκδηλώνει ως μέριμνά του να πάρει την ηγεσία, ενώ δεν ξέρει ακόμη αν η παραπομπή του για διαφθορά στην υπόθεση Νοβάρτις, θα κριθεί ως “δωροδοκία κατά την άσκηση των καθηκόντων του” και θα θεωρηθεί αδίκημα που έχει παραγραφεί- τι ντροπή για πολιτικό- ή θα πάρει το δρόμο για το εδώλιο.
Γ. Καμίνης
Πολιτικός του τίποτε- για να θυμηθούμε τον Πάγκαλο- αποτυχημένος δήμαρχος της Αθήνας, πρόσωπο με χαμηλό προφίλ και στυλ «δεν ξέρω, δεν λέω” διορίσθηκε από τη Φώφη στη Βουλή- στερώντας της τον Βενιζέλο-απέτυχε να γίνει αρχηγός του κόμματος, αλλά ο καημός τού έμεινε.
Παύλος Γερουλάνος
Γόνος καλής οικογένειας, με προσωπική αγωγή και ευπρέπεια λόγου, βρέθηκε στην πολιτική- ως σοσιαλιστής- μέσω άλλου γόνου, τον οποίο πάντως εγκατέλειψε όταν διαπίστωσε ότι δεν τον προορίζει για διάδοχο του.
Πολιτευόμενος με αξιοπρέπεια, καλή οργάνωση και προφίλ στο οποίο εξέχει ο επαρκής μανατζίριαλ εξοπλισμός του, διεκδικεί την ηγεσία ενός κόμματος στο οποίο.. δεν είναι μέλος, σε ένα χώρο με τον οποίο δεν έχει ιδρυτική ιδεολογική συνάφεια και τον προσδιορίζει κάθε φορά σαν να μιλάει για επιχειρηματική μονάδα.
Εύα Καϊλή
Ένα «θαύμα της πολιτικής» που τραβάει σε κάθε εκλογή στα πανιά της αέρα διαπλοκής και μιντιακής στήριξης και επικρατεί, χωρίς πολιτική ταυτότητα και ιδεολογία. Εκτός από κάτι αντικομουνιστικά απωθημένα και τρέχουσες αερολογίες εύκολης επικοινωνίας.
Ανακηρύχθηκε, άγνωστο από ποιον «ηγετική «γιατί όχι και αρχηγός κόμματος, αλλά το σκέφτεται , σα να θέλει να την παρακαλέσουν. Για τα υπόλοιπα κανείς δεν μπορεί να πάρει όρκο.
Νάντια Γιαννακοπούλου, Κωνσταντίνος Γάτσιος, Μαν. Χριστοδουλάκης
Μια χαρά άνθρωποι, αλλά δευτεραγωνιστές και η ιδέα της ενδεχόμενης υποψηφιότητάς τους, διακινείται μάλλον για να σκάσει το χειλάκι μας, μέρες που είναι.
Η δυναστεία Παπανδρέου
Είναι η ατραξιόν του χώρου. Ο Γιώργος που ξέρει τη δουλειά και θα μπορούσε εδώ που τα λέμε να την ξαναπάρει- μια χαρά θα ήταν ως επικεφαλής μικτού κόμματος. Με τον μεγάλο τον πληρώσαμε. Ο Νίκος έδειξε ήδη ότι το βλέπει κληρονόμος του κληρονόμου.
Και αιφνιδίως η αναγγελία για δημόσια εμφάνιση της νεαράς Μαργαρίτας Παπανδρέου, σήκωσε σκόνη ως ανανέωση της δυναστείας και προκαλεί νέα αντιπαράθεση κληρονόμων. Αυτή τη φορά η Φώφη, στραβοκοιτάζει την κόρη του πρώην αντίπαλου της- αλλά και συνένοχου της σε κάποια κομματικά μυστικά.
Το έργο θα παίζεται τουλάχιστον ως τις εκλογές σύροντάς τους όλους όλο και πιο κάτω. Παρότι μιλάμε για έτσι και αλλιώς μικρό κόμμα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, υπάρχουν στις γραμμές του πρόσωπα που θα μπορούσαν να σηκώνουν το ρίσκο της μετά Φώφη εποχής.
Ο Χάρης Καστανίδης για παράδειγμα έχει τις πολιτικές προδιαγραφές να πάει καλύτερα από ό,τι πήγε ο συμπατριώτης του Βαγγέλης Βενιζέλος το 2015, καθώς δεν έφυγε ποτέ από τις ιδρυτικές ράγες και δεν έχασε από τον καιρό του Α. Παπανδρέου και του Σημίτη ως τώρα το θάρρος της γνώμης του- με κόστος.
Ο Μιχάλης Κατρίνης είναι ο πιο συγκροτημένος βουλευτής της γενιάς του, με ευπρεπή δημόσια παρουσία και ιδεολογική συνέπεια στις προγονικές αρχές.
Κανείς από τους δυο δεν έχει πρόσβαση το κυρίαρχο μιντιακό σύστημα που έτσι κι αλλιώς αλωνίζει στο παράπηγμα που έστησε η Γεννηματά ως πιθανό κυβερνητικό συμπλήρωμα Κυριάκου Μητσοτάκη- άσχετα αν της γύρισε την πλάτη ως αυτοδύναμος.
Όποιος έχει μάτια βλέπει. Το Κινάλ μόνο ως κάτι ανάμεσα σε υπόλοιπο και παραλειπόμενο της Ιστορίας του ΠΑΣΟΚ μπορεί να εκληφθεί. Δεν έχει παρελθόν γιατί το αποκήρυξε. Δεν έχει παρόν γιατί δεν έχει ηγεσία και πολιτική ταυτότητα. Δεν έχει μέλλον καθώς δεν εκπέμπει τίποτε πέρα από την αγωνία της αναπαραγωγής μιας παρέας…
Η μόνη αξιοπρεπής διέξοδος γι’ αυτό το σχήμα είναι η αυτοδιάλυσή του. Έτσι κι αλλιώς κάποιοι από τις γραμμές του έχουν ανοίξει παρτίδες με τον Μητσοτάκη και άλλοι τόσοι αγωνιούν αν θα χωρούσαν στα ψηφοδέλτια του Τσίπρα.
