Του Χρήστου Μαχαίρα
Η αποχώρηση του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ από το Κίνηµα Αλλαγής, ανεξαρτήτως όσων γεγονότων την επέβαλαν, θέτει εκ των πραγµάτων το ερώτηµα εάν βρισκόµαστε µπροστά σε αλλαγή πολιτικής γραµµής
Ο κ. Βενιζέλος υπήρξε γεννήτορας της θέσης ότι επείγει η «στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ» και ευτύχησε να δει την πολιτική σύλληψή του κεντρική γραµµή του ΚΙΝΑΛ. Η πολιτική στροφή που επιχείρησε η Φώφη Γεννηµατά τις τρεις τελευταίες εβδοµάδες προ των ευρωεκλογών και η επικαιροποίηση της γραµµής των ίσων αποστάσεων έναντι της Ν∆ και του ΣΥΡΙΖΑ περιέσωσαν την εκλογική εικόνα του ΚΙΝΑΛ, καθώς συγκράτησε στον κύκλο επιρροής του Κινήµατος υπολογίσιµα κοινά κεντροαριστερού προφίλ.
Ο πολιτικός ανταγωνισµός ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ στη ζώνη της Κεντροαριστεράς είναι προφανές ότι επηρεάζεται από τη θέση κάθε κόµµατος στον πολιτικό άξονα. Μια ενδεχόµενη µετατόπιση της ρητορικής και του στίγµατος του ΚΙΝΑΛ προς τα αριστερά -εξέλιξη που πιθανόν προοιωνίζεται η ρήξη της Φώφης Γεννηµατά µε τον Ευάγγελο Βενιζέλο- διευκολύνει την επανασύνδεση του ΚΙΝΑΛ µε µερίδες της Κεντροαριστεράς και επαναφέρει στον πολιτικό ορίζοντα την πιθανότητα ευρύτερων προοδευτικών συγκλίσεων.
Οσο η πολιτική είναι υπόθεση προσώπων και όχι µόνο ιδεών, καθώς τα πρόσωπα και τα χαρίσµατα που µεταφέρουν κινούν τις ιδέες, άλλο τόσο είναι και υπόθεση εµπεδωµένων τάσεων που δεν µπορούν να αναθεωρηθούν από τη µια στιγµή στην άλλη. Αναµφισβήτητα ο Ευάγγελος Βενιζέλος έβαλε τη σφραγίδα του στη διαµόρφωση των θέσεων του ΚΙΝΑΛ, τα περισσότερα ωστόσο κεντρικά στελέχη του Κινήµατος αφοµοίωσαν και «εξέλιξαν» τη γραµµή της µονοµερούς στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ, µε αποτέλεσµα να φαντάζει σήµερα εξαιρετικά αµφίβολο αν µπορούν να αναπροσαρµόσουν τη στάση και τη ρητορική τους.
Οποιες παράµετροι και αν επέβαλαν το «διαζύγιο» µε τον Ευάγγελο Βενιζέλο –«στρατηγικό» ή όχι, θα φανεί- και όποιο και αν ήταν το παρασκήνιο που προηγήθηκε, αυτό που µένει να διαπιστωθεί είναι αν όντως το Κίνηµα Αλλαγής επιχειρεί διόρθωση πορείας εν πλω.
Αν το κάνει, το στοίχηµα που βάζει είναι τέτοιο που ίσως αξίζει και το ρίσκο που συνεπάγεται. ∆ιαφορετικά, κινδυνεύει όχι µόνο να παραµείνει «βενιζελικό» χωρίς… τον Βενιζέλο, αλλά και να προσφέρει µια καλή λύση στον Κυριάκο Μητσοτάκη για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας, εφόσον φυσικά επιβεβαιωθεί το σενάριο της αυτοδυναµίας και εισακουστούν όσοι πιέζουν να µην υπάρξει Πρόεδρος κοινής αποδοχής µε τον ΣΥΡΙΖΑ.
ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ