Του Ιωάννη Δαμίγου
Για πρώτη φορά και ήταν εντυπωσιακό αυτό, ο πρωθυπουργός απέτυχε να φανεί ως κύριος της κατάστασης, απέτυχε να υποδυθεί τον γνωστό ρόλο της αμεριμνησίας και προδόθηκε από την ψυχική του διάθεση σε απόκρυψη της δύσκολης θέσης, εμφανίζοντας σημάδια τρομαγμένου και παγιδευμένου ανθρώπου.
Σε μια εύκολη, για άλλους καιρούς συνέντευξη, με γνωστές ερωτήσεις και απαντήσεις, το άγχος του και η νευρικότητά του, με τις πλάγιες γρήγορες ματιές του δεξιά και αριστερά σαν να έψαχνε βοήθεια επιβεβαίωσης για την ροή των λεγόμενών του ή την ανάγκη κάποιου διαλλείματος ανασύνταξης θάρρους.
Η καθόλου άνετη στάση του σώματος, σε συνδυασμό με την νευρική επιθετικότητά του και το χέρι σε θέση στοπ που προσπαθούσε να σταματήσει τον ήπιο σε ύφος και ερωτήσεις φιλικό του δημοσιογράφο, μαρτυρούσαν την ενοχική δυσκολία που φανέρωνε μόνο ο ίδιος.
Ανέτοιμος να ανταπεξέλθει στον αιφνιδιασμό απειλής από φίλια πυρά, που μάλλον προκάλεσε ο ίδιος, προσπάθησε να φανεί προειδοποιητικός παρά προκλητικός, μοιράζοντας ρόλους σαν σκηνοθέτης πρωθυπουργός. Αυτός μοιράζει τις δουλειές και οι υπόλοιποι τις αποδέχονται, υπηρετούντες, χωρίς δικαίωμα εκβιασμού. Άλλως αυτό δεν είναι ελεύθερη …. δημοσιογραφία!
Δεν έπειθε όμως ούτε τον εαυτό του. Όλα τα ακραία θετικά πρόσημα έως και των τελευταίων προηγούμενων εβδομάδων, ηχούν πλέον παράταιρα και γελοία, παραδίδοντας στην σκληρή ορφάνια, έναν αδύναμο και ανίκανο επαίτη. Μόνος και εκλιπαρών τους εναπομείναντες προβληματισμένους ολιγάρχες, ελπίζει πολιτικά λαβωμένος θανάσιμα, σε νέα ενισχυμένα μερίδια, λόγο κενής θέσης.
Δυστυχώς απειλείται από τους “νταβατζήδες” και όχι από την ανάγκη της κοινωνίας. Και απειλείται μόνο ο πρωθυπουργός, όχι η παράταξή του, που ευκαιρία έψαχνε για αλλαγή προσώπου και όχι πολιτικής. Σοβαρό και επιπόλαιο λάθος, μια λανθασμένη ανάγνωση της πολιτικής κατάστασης. Πρόκειται περί αντικατάστασης, που πιθανόν να συσπειρώσει και να ενισχύσει το κυβερνών κόμμα!
“Έμαθα να αλλάζω τις καταστάσεις όταν πρέπει να αλλάξουν” σημείωσε ο Μαρινάκης. Κοιτάς, βλέπεις;