Κτηνοτρόφοι, ενσημόμετρα και φρέντο καπουτσίνο!

Γράφει ο  Σχολαστικός

Νικηφόρος Διαμαντούρος
Νικηφόρος Διαμαντούρος

Νομίζω ότι στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια κυβερνούν τα πλουσιόπαιδα. Αυτοί που δεν ξέρουν τι πάει να πει χωράφι, αυτοί που δεν ξέρουν τι πάει να πει παραγωγή και μάλλον αυτοί που δεν ξέρουν τι πάει να πει δουλειά. Δεν έχουν δουλέψει ποτέ τους. Τους έθρεφε πάντα το κράτος. Ήταν σ’ ένα κόμμα, έπαιρναν έναν μισθό και τώρα θέλουν να είναι υπουργοί. Νομίζω ότι είναι μια ευκαιρία με το Ποτάμι, αλλά πιθανόν και με άλλες δυνάμεις, να βγουν μπροστά οι άνθρωποι που έχουν δουλέψει, οι άνθρωποι της παραγωγής. Εμείς από την πρώτη στιγμή είχαμε στους συνδυασμούς μας και κτηνοτρόφους και αγρότες, ανθρώπους της δουλειάς. Δεν είναι τα πτυχία που μπορούν να δώσουν λύση στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας’

Αφιερωμένο εξαιρετικά. Είναι ένα απόσπασμα  από δημόσια τοποθέτηση πολιτικού αρχηγού. Δεν χρειάζεται να ψάξει κάνεις για να βρεις ποιος μπορεί να λέει ότι «κυβερνούν τα πλουσιόπαιδα» και να διατυμπανίσει ότι  «από την πρώτη στιγμή είχαμε στους συνδυασμούς μας και κτηνοτρόφους».

Παρ όλα αυτά λίγο πριν κλείσει η μεταγραφική περίοδος ο Σταύρος Θεοδωράκης πήρε τον Νικηφόρο Διαμαντούρο για την κορυφή της επίθεσης, ήτοι το ψηφοδέλτιο Επικρατείας.

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Πως γίνεται  ένας σπουδαίος άνθρωπος σαν αυτόν -έπαιξε κάποια στιγμή και για πρωθυπουργός- να βρεθεί σε ένα κόμμα μωσαϊκό που έχει από όλα εκτός από το πρώτο που χαρακτηρίζει ένα κόμμα από τότε που υπάρχουν κόμματα: ιδεολογία.

Ίσως με βάση την προγενέστερη εμπειρία του να αναλάβει  να μετράει τα ένσημα των  υπουργών. 

Ως γνωστόν, ο επικεφαλής του Ποταμιού ζητάει να μην ορίζεται κανείς υπουργός ‘αν δεν έχει  κολλήσει ένσημα τουλάχιστον για πέντε χρόνια’.  Αναλογικά μπορεί να υποθέσει κανείς ότι για Πρωθυπουργό θα χρειάζονται 15 χρόνια ενώ για υφυπουργό μπορεί να γίνει η δουλειά και με τρία χρονάκια.

Κινήσεις σαν τον προσεταιρισμό του πρώην Συνηγόρου του Πολίτη είναι συνηθισμένες  για τον Σταύρο- ειδικά αν πρόκειται για πρόσωπα άνω των 70 ετών, όπως είδαμε και με το ευρωψηφοδέλτιό του. Αλλά συνηθισμένες είναι και οι προτάσεις καφενείου.

Αλέκος Φλαμπουράρης
Αλέκος Φλαμπουράρης

Προφανώς  είναι τυχαίο. Πρωτίστως θέλει να αντιδιαστείλει  τον εαυτό του με άλλους πολιτικούς αρχηγούς, υποδηλώνοντας ότι ο ίδιος πριν μπει στην πολιτική δούλεψε. Αυτό είναι ακριβές, αλλά όχι απαραιτήτως  πειστικό για τον κόσμο της εργασίας στον οποίο απευθύνεται με τέτοιες προτάσεις καθώς η δημοσιογραφία είναι δουλειά σε συνάφεια με την εξουσία.

Εδώ που τα λέμε, πάντως, η πρακτική Θεοδωράκη είναι προτιμότερη από την πρακτική Τσίπρα που προτιμάει να ξαναβάλει στη Βουλή τον Φλαμπουράρη, πρόσωπο για το οποίο ουδείς αντελήφθη ποια ακριβώς δουλειά έκανε στην κυβέρνηση και δεν έχει αφήσει πίσω του ως υπουργός τίποτε πέρα από το στιγμιότυπο με το φρέντο-καπουτσίνο.