Του Γ. Λακόπουλου
Ας μην μας παραπλανά η φονική επέλαση του κορονοϊού: πολιτική υπάρχει ως διαρκής κίνηση, ιδεών, στόχων και συμφερόντων. Κάτω από τις εντάσεις, τους φόβους και τις αγωνίες της συγκυρίας, τρέχει στις ράγες που προϋπήρχαν- και έφεραν στην κυβέρνηση τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το ασκέρι του.
Στα πολιτικά παρασκήνια ακούγονται τις τελευταίες μέρες κάποια ερωτήματα. Τι έπαθαν οι μιντιάρχες πυροβολούν την κυβέρνηση ή δίνουν περισσότερο χρόνο στον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί ο Δένδιας στρέφεται κατά των Γερμανών και ο Μητσοτάκης κάνει πως δεν άκουσε; Πού το πάνε οι υπουργοί που λένε στις συναναστροφές τους τα μύρια όσα για τον Πρωθυπουργό και την κομπανία του Μαξίμου;
Οι απαντήσεις περιέχονται στις ερωτήσεις. Και όλα μαζί εντάσσονται στις μεθόδους που χρησιμοποίησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να ικανοποιήσει την άκρατη φιλοδοξία του να παραγκωνίσει το προβάδισμα της αδελφής του -που ήταν μεγαλύτερο μέγεθος και την ετοίμαζε η οικογένεια για δυο δεκαετίες- και να διεκδικήσει αυτός την πρωθυπουργία. Χωρίς να έχει εκείνη τη στιγμή τις προϋποθέσεις, αλλά με την απόφαση να τις δημιουργήσει με κάθε μέσο.
Το έκανε. Αλλά στον κύκλο που άνοιξε το 2015 με την υποψηφιότητά του και έκλεισε το 2019 με την εκλογική νίκη του, ο γιος του Κώστα Μητσοτάκη, έκανε όλα μαζί τα λάθη που θα πρέπει να αποφύγει: συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Ήταν το κρυφό όπλο του.
Καθώς δεν έχει άλλο ανάλαβε παντού υποχρεώσεις, που δεν μπορεί να τηρήσει. «Συμβόλαια» με όλους. Στο μέτωπο των ΜΜΕ και της οικονομίας με ολιγάρχες. Στα ελληνοτουρκικά με Ευρωπαίους και Αμερικάνους. Στο εσωτερικό της ΝΔ με τον Σαμαρά.
Το αποτέλεσμα αποτυπώθηκε με δυο ταχύτητες: Πρώτα συγκεντρώθηκε μεγάλη δύναμη πυρός που υποστήριξε την εκλογή του, κυρίως με επιθέσεις στον αντίπαλο του, παρά αναδεικνύοντας δικά του προσόντα.
Ακολούθησε η ανταπόδοση εκ μέρους του μόλις πέρασε το κατώφλι του Μεγάρου Μαξίμου. Στην κυβέρνηση -ανεμομαζώματα που σχημάτισε υλοποιήθηκαν τα «συμβόλαια» που ανέλαβε και στα τρία μέτωπα: διαπλοκή, κόμμα, διεθνής παράγων.
Στο υπουργικό συμβούλιο βρήκαν θέση -δίκην ποσοστώσεων- εκπρόσωποι των εσωκομματικών τάσεων και αντιπρόσωποι επιχειρηματικών και μιντιακών κέντρων.
Στα ελληνοτουρκικά έφυγε μήνυμα συμβιβασμού προς τις έδρες της γερμανικής κυβέρνησης, του ΝΑΤΟ και το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών- αλλά και προς την Άγκυρα σε πρώτη φάση.
Ασυνέπεια και τιμωρία
Η εξουσιαστική βουλιμία του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν του επέτρεψε να αντιληφθεί ότι βάζει πολλά αυγά κάτω και από τις μασχάλες του. Ανεξάρτητα από την κατάσταση που δημιούργησε η πανδημία, δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε τόσα «συμβόλαια» ταυτόχρονα.
Αυτό που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα είναι τα αυγά που αρχίζουν να σπάνε, από την πλευρά όσων είχαν συμβάλει στην επικράτησή του και τώρα διαπιστώνουν ότι δεν μπορεί να τηρήσει τις υποσχέσεις του.
Στην εξωτερική πολιτική δημιουργούσε προσωπικά ο ίδιος στην αρχή, κλίμα κατευνασμού του Ερντογάν. Εν συνεχεία συγκεκριμένοι παράγοντες της κυβερνητικής πλευράς -με τη συνδρομη του Σημίτη, αλλά και ορισμένων Συριζαίων, διαμόρφωναν περιβάλλον ανοχής παραχωρήσεων και συμβιβασμών στο Αιγαίο, που διαμόρφωναν στην κοινή γνώμη.
Ό,τι και αν υποσχέθηκε ή περίμενε με τον ελληνοτουρκικό «διάλογο» -που θα κατέληγε εφ’ όλης της ύλης- τώρα πέφτει και τον πλακώνει.
Κανένα «συμβόλαιο» δεν ισχύει αν αποκλίνει από τις πάγιες ελληνικές θέσεις. Όχι μόνο γιατί ο Καραμανλής και ο Σαμαράς θα το ανατινάξουν -από διαφορετική σκοπιά ο καθένας- αλλά και γιατί η κοινωνία δεν θα την αποδεχθεί.
Οι Ευρωπαίοι και υπερατλαντικοί συνομιλητές του, που επείγονται να κλείσουν τα θέματα στο Αιγαίο, αλλά και το Κυπριακό- χωρίς να τα χαλάσουν με την Τουρκία- διαπιστώνουν ότι ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να εγγυηθεί όσα περίμεναν εκ μέρους του.
Η ασυνέπεια επιφέρει τιμωρία. Ήδη αποτυπώνεται στην επιστροφή του με άδεια χέρια -σε ό,τι αφορά της κυρώσεις προς την Τουρκία -που είδαμε στις προηγούμενες Συνόδους Κορυφής. Υπάρχουν σημάδια ότι θα επαναληφθεί στην επόμενη που πλησιάζει και η Γερμανία στρώνει το έδαφος.
Κατά τους πολιτικούς παρατηρητές σ’ αυτό οφείλεται η νευρικότητα του Δένδια, αλλά και η απουσία του Μητσοτάκη από το εξωτερικό μέτωπο παραμονές της Συνόδου.
Ανατίναξη
Στα εσωκομματικά ο πρωθυπουργός βρίσκεται μπροστά σε τρικυμία. Χρειάζεται επειγόντως ανανέωση του κυβερνητικού σχήματος, με τους πολλούς αποτυχημένους υπουργούς- έστω για επικοινωνιακούς λόγους. Αλλά αν επιχειρήσει να απομακρύνει την ομάδα του αγριεμένου Σαμαρά και τους ευπρεπείς Καραμανλικούς, θα πατήσει μόνος του το κουμπί της ανατίναξής του.
Με μόνους συμμάχους του «σημιτικούς» -και τον ίδιο τον Κ. Σημίτη πλέον- και μια ομάδα ξεπερασμένων εξωκοινοβουλευτικών και μέτριων «τεχνοκρατών» που πατάνε τα κορδόνια τους διαρκώς, το αδιέξοδο μεγαλώνει.
Αλλά αδιέξοδο υπάρχει και στις σχέσεις του με τον κύκλο των μιντιακών και οικονομικών παραγόντων που του έκαναν σέρβις, όχι μόνο για «να φύγει ο Τσίπρας», αλλά και με την προσδοκία ανταλλαγμάτων..
Ενώ στην αρχή ικανοποίησε με προθυμία πολλά αιτήματά τους- οικονομικές διευκολύνσεις, ασυλίες, υπουργοποίηση ανθρώπων τους κλπ- τώρα βρίσκεται μπροστά σε αντικρουόμενες αξιώσεις για έργα, προμήθειες, οικονομικές συμφωνίες, επενδυτικά προγράμματα και απορρόφηση κοινοτικών πόρων.
Είναι προφανές ότι κανείς δεν θα μπορούσε να ικανοποιήσει τόσους πολλούς, αλλά και τη βουλιμία του συστήματός του ταυτόχρονα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρχίζει να νιώθει τις πρώτες λόγχες στα πλευρά από εκείνους που τον είχαν στη γυάλα προστασίας. Η κυβέρνησή του είναι κρεμασμένη στα τσιγκέλια όσων τον ανέδειξαν: το βλέπει στα ΜΜΕ τους και το υφίστανται ως πίεση οι άνθρωποί του.
Πέρασε στη φάση των τελεσίγραφων. Δυστυχώς για την πολιτική, για την οποία έδωσε δικαιώματα παρεμβάσεων σε φορείς συμφερόντων, η συνέχεια θα είναι πιο οδυνηρή.