Κυβέρνηση Νο2 ! Η Ζωή Κωνσταντοπούλου και οι άλλοι

Του Γ. Λακόπουλου

Για ποσό καιρό ακόμη   η γυναίκα που ανεδειχθη πρόεδρος της Βουλής με ρεκόρ ψήφων θα μπορεί να μένει στη θέση της; Πόσο θα αντέξει ακόμη η Ζωή Κωνσταντοπούλου;

Ήδη σε δυο μήνες κατάφερε να χάσει την εμπιστοσύνη τριών από τα κόμματα που την ψήφισαν και να έλθει σε προστριβές με το δικό της κόμμα, που την υποχρέωσε να αλλάξει μια τουλάχιστον απόφαση της.
Οι μόνοι που δεν έχουν εκδηλωθεί εναντίον της είναι η Χρυσή Αυγή και ο ΑΝΕΛ. Με τον Π. Καμένο μάλιστα βρίσκεται πολύ , αν κριθεί από την απίστευτη υποδοχή που της επιφύλαξε   κατά την επίσκεψη της στο υπουργείο του- η οποία δεν υπήρχε προφανής λόγος να γίνει.

Η Ζωή λειτουργεί ανεξάρτητα από την κυβέρνηση. Αυτό είναι θετικό. Ο πρόεδρος της Βουλής δεν μπορεί να είναι κυβερνητικό υποχείριο. Άλλο  δεν μπορεί και  να εγκαθιστά … δική του κυβέρνηση. Άλλο η ανεξαρτησία από την  εκτελεστική εξουσία, άλλο  από την κοινή λογική και το θεσμικό κεκτημένο..
Όταν μπήκε μια ομάδα εξουσιαστών τη Βουλή η κυβέρνηση καταδίκασε την πράξη τους. Η κυβέρνηση Τσίπρα. Η κυβέρνηση Νο2 ,της Ζωής σχεδόν τους  κάλυψε.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ερμηνεύει με το δικό της τρόπο τον Κανονισμό της Βουλής: σχολιάζει τους ομιλητές , ή σπεύδει να δώσει απάντηση σε αρχηγούς κομμάτων επειδή η γνώμη τους απέχει από τη δική της. Αλλά ερμηνεύει και με το δικό της τρόπο τη λειτουργία της Βουλής, όταν <στήνει> επιτροπή  το χρέος , παγιδεύοντας στην εναρκτήρια συνεδρίαση όχι μόνο τον Πρωθυπουργό, αλλά και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας: οι παροικούντες ξέρουν ότι ο Προκόπης Παυλόπουλος παρέστη  με παράκληση του  Αλέξης Τσίπρα, ο οποίος με τη σειρά του  πριν μπει στην αίθουσα είναι την αίσθηση ότι θα υπάρξει απλώς μια  ανώδυνη τελετή.  Όταν  κατάλαβε που το  πάει η Ζωή ήταν αργά και για τον ίδιο και για τον ανώτατο άρχοντα.

Η Κωνσταντοπούλου  έχει ενδιαφέρον βιογραφικό και  επαγγελματικές ικανότητες. Αλλά ως πολιτικός εξ αρχής  ξεχώρισε  παίζοντας με τα νεύρα των πολιτικών αντιπάλων της. Τώρα παίζει και με τα νεύρα των δικών της,  αλλά και με τα  νεύρα των πολιτών :υπερβαίνει το ρόλο του υπερκομματικού πρόεδρου του Κοινοβουλίου και από την έδρα του προεδρείου παίρνει θέση στα συζητούμενα θέματα- , ξύνοντας τα νύχια της για καυγά.

Ο υπαινικτικός λόγος, οι σπόντες, οι σχολιασμοί και οι συμπληρώσεις δίνουν στο αξίωμα της ένα περιεχόμενο που δεν έχει . Η ίδια αποδίδει στο ρόλο του προεδρείου περιεχόμενο που δεν έχει. Αυτοσχεδιάζοντας τον κόβει και τον ράβει στα μέτρα της. Ο πρόεδρος της Βουλης επιβλέπει την εφαρμογή του Κανονισμού, δεν είναι παιδονόμος κανενός.

Ήδη το κοινοβούλιο έχει ένα πρόβλημα λειτουργίας. Η αξιωματική αντιπολίτευση αποχώρησε , όχι για τους συνήθεις, θεμιτούς και συμβολικούς , λόγους αντίθεσης προς την κυβέρνηση, αλλά από μια αντιδικία της προέδρου με τον αρχηγό της. Ο μόνος που έχασε ήταν η κυβέρνηση, αφού  η συνεδρίαση τινάχθηκε στον αέρα..
Έτσι δεν μπορεί να προχωρήσει ένα Κοινοβούλιο. Η  Ζωή αδικεί και τον εαυτό της ,όταν διαμορφώνει στον πυρήνα του Κοινοβουλευτισμού συνθήκες χωρίς προηγούμενο στην πολιτική ιστορία της χώρας. Από την έδρα θυμίζει μάλλον αυτό που έλεγε ο Οσκαρ Ουάιλντ: <Όταν εκπληρώνω τα καθήκοντα που έχω προς τον εαυτό μου, νοιώθω μια απέραντη ευχαρίστηση>.