Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Τα νέα από το Βίλνιους, δεν προοιωνίζονται καλή συνέχεια…
Από 2019 ο Μητσοτάκης έχει κάνει με τον Ερντογάν τρεις «επανεκκινήσεις»: στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο και στον Βόσπορο.
Απέτυχαν και ο τρεις.
Μετά από κάθε αποτυχία, έβαζε τον Τούρκο πρόεδρο σε «διεθνή απομόνωση».
Τόσο διεθνή και τόσο απομόνωση, ώστε ο Ερντογάν το είχε δίπορτο στο Ουκρανικό, παζάρευε με τους ΝΑΤΟϊκούς τη σκανδιναβική τους διεύρυνση, αναλάμβανε περιφερειακές πρωτοβουλίες και έπαιρνε με το μέρος του Λιβύη και τώρα την Αίγυπτο.
Στρογγύλεψε τις σχέσεις του με το Ισραήλ, τα Εμιράτα και τους Σαουδάραβες – που ελπίζουμε να γυαλίζουν τους «Πάτριοτ» που τους στείλαμε – άλλο κι αυτό – και να μην μας τους επιστρέψουν σκουριασμένους.
Αυτή τη φορά η συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν έγινε με τον δεύτερο όχι απλώς εκτός απομόνωσης, αλλά και με τη βαλίτσα της επιστροφής του την Άγκυρα, γεμάτη δυτικά καλούδια.
Πούλησε ακριβά τη συγκατάθεσή του στην ένταξη της Σουηδίας και κάποια από τα ανταλλάγματα είναι εμφανώς σε βάρος της Ελλάδας.
Πρωτίστως η «νομιμοποίηση» των ρωσικών πυραύλων του και η άρση του αμερικανικού εμπάργκο για τα F-16. Για την οποία ο ημέτερος Πρωθυπουργός αποφάνθηκε: «μας αφορά μόνο έμμεσα»!
Άλλωστε, όπως είπε, «η Ουάσιγκτον θα ενισχύσει τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, στο πλαίσιο της Συμμαχίας».
Οι Αμερικανοί δεν το είπαν αυτό. Αλλά και να το πουν, αφού δεν μας αφορά άμεσα τι δίνουν στην Τουρκία, γιατί να ξηλωθούμε πάλι για «ενίσχυση»;
Δεν μας αρκεί η διαβεβαίωση του Ερντογάν ότι «δεν θα χρησιμοποιήσει F-16 κατά της Ελλάδας»; Εκεί φτάσαμε…
Τα νέα λοιπόν από το Βίλνιους, δεν προοιωνίζονται καλή συνέχεια…
Ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη ότι στο υπουργείο Εξωτερικών υπάρχει πολιτική ηγεσία της απόλυτης – προσωπικής και… οικογενειακής – εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού, αλλά όχι και του εκλογικού σώματος: ουδείς από τους τέσσερις είναι βουλευτής.
Πίσω διακύμανση της ρητορικής Μητσοτάκη από το εθνικά ορθόδοξο της «μιας διαφοράς», μέχρι το διάτρητο «της βασικής διαφοράς» και πάνω από τη νέα «επανεκκίνηση», υπάρχει το φάντασμα της «συνεκμετάλλευσης» στο Αιγαίο.
Σε μετάφραση: διανομή ορυκτού πλούτου που ανήκει – ως κυριαρχικό δικαίωμα – στην Ελλάδα, με απώθηση των δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, από το τραπέζι.
Το πακέτο από τουρκικής πλευράς, έχει «μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος στην περιοχή», όπως μεταμφίεζε ο Μαρκ Πομπέο την αποστρατιωτικοποίηση των Ελληνικών νησιών.
Υπάρχουν ήδη υπόνοιες ότι άρχισε, με την αποστολή μέρους του οπλισμού τους στον Ζελένσκι.
Χωρίς αντικατάσταση, τουλάχιστον σε ότι αφορά τα άρματα: τα παλαιά έφυγαν, τα καινούργια ο Σολτς τα δίνει μόνο για τον Έβρο.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, η σύμπτωση των εκλογών στη Ελλάδα και την Τουρκία, που αναβάπτισαν τους δυο «κυβερνήτες» τους, αποκτά άλλους συμβολισμούς.
Προς το παρόν μάς μένει η πικρή γεύση ότι σπάνια Έλληνας πρωθυπουργός έφυγε από σύνοδο του ΝΑΤΟ, με ελληνοτουρκική συνάντηση στο περιθώριο, με τόσες απώλειες…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
