Του Μενέλαου Γκίβαλου
Τα σκληρά νεοφιλελεύθερα «μέτρα» που εξαπολύει κατά ριπάς εναντίον της κοινωνίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης (υποσχόμενος σχεδόν την πλήρη κατάργηση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν κατά τον 20ό αιώνα) προκαλούν εύλογες απορίες σε ορισμένους «καλόπιστους» αναλυτές: Πρόκειται άραγε για το «προϊόν» μιας αποτυχημένης επικοινωνιακής στρατηγικής ή μήπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λόγω των περιορισμένων πολιτικών του «προσόντων», αδυνατεί να ελέγξει το νεοφιλελεύθερο «πάθος» του και δρα επιζήμια για τον ίδιο και το κόμμα του;
Του Μενέλαου Γκίβαλου
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει. Το νέο στοιχείο που αναδεικνύει τις αντιφάσεις και τις ακρότητες στις εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι το γεγονός ότι, στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, είναι αναγκασμένος να εισέλθει, έστω και απρόθυμα, στο έδαφος της πολιτικής, δηλαδή της πολιτικής αντιπαράθεσης και του (στοιχειώδους) προγραμματικού λόγου. Όμως εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Διότι, αντίθετα με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία απευθύνονται σε δύο ακροατήρια και γι’ αυτό ακολουθούν δύο επικοινωνιακές «γραμμές».
Η πρώτη απευθύνεται ευθέως στους συστημικούς – καθεστωτικούς εταίρους της ΝΔ, στους ολιγάρχες, στους κάθε είδους κερδοσκόπους και σε θεσμικούς εκπροσώπους όπως ο ΣΕΒ. Με τον ακραία νεοφιλελεύθερο – αντικοινωνικό του λόγο ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει, όχι μόνο να ανανεώσει την εμπιστοσύνη και τη στήριξη του «καθεστώτος» προς το πρόσωπό του, αλλά και να λάβει τη διαβεβαίωση από τους ολιγάρχες ότι εάν τα εκλογικά αποτελέσματα οδηγήσουν σε αμφισβήτησή στην ηγεσία της ΝΔ, ο ίδιος θα στηριχθεί από τα «αφεντικά» ως ο πλέον αυθεντικός και σταθερός εκφραστής των συμφερόντων τους.
Τα μέτρα που προτείνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχουν δύο βασικούς στόχους: τη διάλυση – ιδιωτικοποίηση του κοινωνικού κράτους και την πλήρη κυριαρχία του κεφαλαίου έναντι της εργασίας, με την κατάργηση των όποιων θετικών μέτρων ελήφθησαν κατά την τελευταία ιδιαίτερα περίοδο για την ενίσχυση της εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων:
• Κατάργηση, κατ’ ουσίαν, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και αντικατάστασή τους από τις επιχειρησιακές (όπου το πάνω χέρι έχει ο εργοδότης), κατάργηση του οκταώρου, επταήμερη εργασία, μισθοί ανάλογοι με την «αποδοτικότητα» του εργαζομένου (καθοδηγήτρια η Μιράντα Ξαφά).
• Ιδιωτικοποίηση της υγείας (με χρήση από τους ιδιώτες-επιχειρηματίες ακόμα και της υποδομής των δημόσιων νοσοκομείων), κατάργηση των επιδομάτων παντός είδους, κατάργηση δώρων, ακόμα και της πρόσφατα καθιερωθείσας 13ης σύνταξης.
Τα εργασιακά – θεσμικά δικαιώματα και οι κοινωνικοί θεσμοί αποτελούν τα θεμέλια της κοινωνίας, τα θεσμικά της «αγκυροβολιά». Κι αυτά ακριβώς θέλει να καταργήσει το καθεστώς των συμφερόντων που εκπροσωπεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Όμως υπάρχει και το άλλο ακροατήριο: η ελληνική κοινωνία, που αντιδρά έντονα σ’ αυτά τα μέτρα. Για τους πολίτες που δεν «πείθονται», σ’ ένα πρώτο επίπεδο χρησιμοποιούνται η κοροϊδία, η εξαπάτηση με «διαψεύσεις» και διορθωτικές, εκ των ύστερων «διευκρινίσεις». Ωστόσο, γνωρίζουν πολύ καλά οι συστημικοί επιτελείς ότι ο ελληνικός λαός δεν αποτελείται από άνοες και αμνήμονες.
Γι’ αυτό και το «επικοινωνιακό πακέτο» περιλαμβάνει την απαξίωση του πολιτικού και ηθικού κεφαλαίου του πρωθυπουργού και του ηθικού πλεονεκτήματος της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ. Με κάθε μέσο, χωρίς προσχήματα. Η επικοινωνιακή στρατηγική του «συστήματος» βρίσκεται στο κενό, γιατί η πολιτική του στρατηγική είναι στο κενό. Και η αντίφαση αυτή διευρύνεται καθημερινά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχύει τη συσπείρωσή του λόγω των θετικών μέτρων και των ελπιδοφόρων προοπτικών που διανοίγονται, ενώ ταυτόχρονα το κοινωνικό – πολιτικό αυτό μέτωπο «τροφοδοτείται» και ενισχύεται κι από την άρνηση των πολιτών να δεχτούν τα πολιτικές της κοινωνίας της ζούγκλας και των πλέον στυγνών νεοφιλελεύθερων – μνημονιακών προταγμάτων.
Όχι. Δεν του «ξεφεύγουν» του Κυριάκου Μητσοτάκη. Έχει πλήρη συνείδηση των όσων πράττει και λέει. Και αν τον ίδιο δεν μπορούμε να τον πάρουμε στα σοβαρά, θα πρέπει σίγουρα να πάρουμε στα σοβαρά το σύστημα συμφερόντων που χειραγωγεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το κόμμα του. Ενα «σύστημα» που θεωρεί κυρίαρχο και απόλυτο εχθρό του τον λαό αλλά και την ίδια τη δημοκρατία.
ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ