Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η χειραγώγηση του ελληνικού Πολιτεύματος, έχει πλέον στοιχεία Σατραπείας.
Αρχίζουμε με απλά μαθήματα συνταγματικής τάξης – άρθρο 102 του Καταστατικού χάρτη της χώρας:
– «Οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια».
«Το κράτος ασκεί στους ΟΤΑ εποπτεία που συνίσταται αποκλειστικά σε έλεγχο νομιμότητας και δεν επιτρέπεται να εμποδίζει την πρωτοβουλία και την ελεύθερη δράση τους».
Δυο φορές τις τελευταίες μέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης κουρελιάζει το Σύνταγμα και ορίζει ως στρατηγική αποστολή της Αυτοδιοίκησης τη… «συνεργασία» με την κυβέρνησή του!
Από τη Μυτιλήνη διακήρυξε ότι, θέλει «να δώσει κομματικό χρώμα στις περιφερειακές εκλογές», ώστε οι περιφερειάρχες «να συμμερίζονται το όραμά μας».
Μιλάει για το προσωπικό του «όραμα» – ούτε καν για το κόμμα και την παράταξή του.
Εξ ου και αντικαθιστά προσκείμενους στη ΝΔ υποψηφίους με απόλυτα πιστούς στον ίδιο.
Πλην μιας περίπτωσης υποψήφιου περιφερειάρχη, που εκχώρησε στο πελοποννησιακό φέουδο Σαμαρά.
Ως «πίστη», πλην της υποταγής, νοείται και η διάθεση των πόρων κατά τις υποδείξεις του.
Ή απροκάλυπτη μετατροπή της Περιφερειακής αυτοδιοίκησης σε τσιφλίκι, κλείνει το κύκλωμα εξουσίας.
Όλες οι πηγές της, υπάγονται στην απόλυτη προσωπική δικαιοδοσία του.
Ελέγχει την Κοινοβουλευτική διαδικασία πέρα από την αυτονόητη πρωτοβουλία που διατηρεί, αφού πλειοψήφησε το κόμμα του:
– Επανατοποθέτησε στη θέση του τον αποτυχόντα πρόεδρο της προηγουμένης Βουλής – που είχε αντικαταστήσει την εφαρμογή του Κανονισμού με τη βούληση του Μητσοτάκη.
Ήδη, μετά το 2019, ακύρωσε πρακτικά τον Συνδικαλισμό με νομοθετικούς περιορισμούς που δεν επιτρέπουν στα σωματεία εργατοϋπαλλήλων να διεκδικούν.
Έτσι οι τρεις βασικοί πυλώνες της Δημοκρατίας – η Βουλή, η Αυτοδιοίκηση και ο Συνδικαλισμός – έχουν εξουδετερωθεί, υπέρ της επικυριαρχίας του.
Με τον ίδιο τρόπο έχει απλώσει τα πλοκάμια της προσωπικής εξουσίας του, σε κάθε πολιτειακή και θεσμική λειτουργία της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ελέγχει τον ανώτατο Πολιτειακό θεσμό, την Κεντρική Τράπεζα της χώρας, τη ροή του χρήματος, την Ενημέρωση, τη Δικαιοσύνη και την Αντικατασκοπεία.
Επιβουλεύεται τις ανεξάρτητες Αρχές και έχει διαμορφώσει σχέσεις συγκυβέρνησης στην Εκκλησία.
Στο κόμμα του, είναι προφανές – και εν μέρει εύλογο μετά τις εκλογικές επιτυχίες του- ισχύουν πρακτικές δυναστείας, χωρίς την παραμικρή αντίσταση.
Στην ακραία έκφρασή της, η επιδίωξη μονοκρατορίας, εκτείνεται σε μεθοδεύσεις ελέγχου και της… αντιπολίτευσης.
Με πρώτο δείγμα τη στρατολόγηση της ΕΥΠ παραμονές της εκλογής ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, επεκτάθηκε στη νομοθετική αυθαιρεσία… επιλογής κομμάτων και υποψηφίων στις εκλογές.
Εκ παραλλήλου εγκαθιστά προγεφυρώματα στην αντιπολίτευση, ή μεθοδεύει τη διάλυση κομμάτων της, με εξαγορά στελεχών τους.
Κοντολογίς στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαμορφώνεται ένα ιδιότυπο προσωπικό καθεστώς- πέραν του μοντέλου Ορμπάν.
Με κοινοβουλευτικό μανδύα, αλλά χωρίς θεσμικά αντίβαρα και με οργουελικές λειτουργίες.
Η χειραγώγηση του ελληνικού Πολιτεύματος, έχει πλέον στοιχεία Σατραπείας.
ΑΠΟ ΤΟ EIDISEIS.GR
