Του Γιαννάκη Ομήρου
Θέλω να συγχαρώ την Ομοσπονδία Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΚΟΕ), την Ένωση Κυπρίων Ελλάδας (ΕΚΕ), και το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας, για την οργάνωση εδώ στην Αθήνα, της Έκθεσης Φωτογραφίας και έργων του ζωγράφου Βασίλη Προκόπου και της εκδήλωσης υπό τον τίτλο «45 χρόνια κατοχής».
Τέτοιες εκδηλώσεις πέραν του ότι κρατούν ζωντανό το Κυπριακό μέσα στο μητροπολιτικό Ελληνισμό, σφυρηλατούν τους ακατάλυτους δεσμούς Κύπρου – Ελλάδας και θεμελιώνουν την εθνική ομοψυχία.
Είμαι εδώ για να μεταφέρω το μήνυμα πως η Κύπρος που αγάπησαν ο Καζαντζάκης, ο Σεφέρης, ο Ρίτσος και ο Ελύτης και μαζί τους ολόκληρος ο Ελληνικός λαός, συνεχίζει μέσα στη δίνη και τις θύελλες του αγώνα της εθνικής επιβίωσης.
Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι στην Κύπρο θα συνεχίσει να ακούγεται «βαριά η φωνή σαν το περπάτημα καματερού, εκεί στις φλέβες τ΄ ουρανού, στο κύλισμα της θάλασσας» μαζί με τη φωνή του Σεφέρη και ρου Μακρυγιάννη:
« Η γης δεν έχει κρικέλια
Για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν
Μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι
Να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι»
Ευρισκόμενοι εδώ στην Αθήνα, αποτίουμε ακόμα φόρο τιμής στους Ελλαδίτες που αγωνίστηκαν και έπεσαν για την Κύπρο ή στην Κύπρο. Στους νεκρούς των διαδηλώσεων στην Αθήνα κατά τη διρκεια ρου κυπριακού απελευθερωτικού αγώνα και σε εκείνους που έπεσαν στην Κύπρο το 1964 στην Τηλλυρία και το 1974 πολεμώντας ή παραμένουν αγνοούμενοι στον Πενταδάκτυλο, στην Κερύνεια και στις μάχες της ΕΛΔΥΚ στην άνιση και προδομένη μάχη με τον ξένο εισβολέα. Είναι συγκλονιστικό και φαινόμενο στην παγκόσμια ιστορία, ότι 45 χρόνια μετά την εισβολή, κηδεύουμε ακόμα νεκρούς, αγνοούμενους που τα οστά τους ταυτοποιούνται, θύματα μιας βάρβαρης συμπεριφοράς, αφού πρόκειται για ομήρους και αιχμαλώτους, που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από τον τουρκικό στρατό ή παραδόθηκαν σε ατάκτους, που ενήργησαν ως εντεταλμένοι θύτες.
Η ομοψυχία Κυπριακού και Μητροπολιτικού Ελληνισμού αποτελεί πυξίδα και στήριγμα στο μακροχρόνιο και άνισο αγώνα του Κυπριακού λαού για εθνική επιβίωση και δικαίωση. Αισθανόμαστε βαθιά ευγνωμοσύνη για την πλήρη, αδιάλειπτη και αδιαπραγμάτευτη στήριξη, συμπαράσταση και συμπαράταξη της Ελλάδας.
45 χρόνια από τη συνομωσία, την προδοσία και το έγκλημα είμαστε εδώ στη Μητρόπολη του Ελληνισμού σε συναπάντημα χρέους και τιμής.
45 χρόνια από τη μεγαλύτερη προδοσία στη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία και την τουρκική εισβολή που ακολούθησε μαζευτήκαμε σε αυτή την επετειακή εκδήλωση για να τιμήσουμε τους υπέροχους αγωνιστές της αντίστασης κατά του προδοτικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974. Όλους όσους έδωσαν τη ζωή τους για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Όσους έπεσαν αγωνιζόμενοι κατά της τουρκικής εισβολής.
Σαράντα πέντε χρόνια από την προδοσία και το έγκλημα και η μνήμη οφείλει να είναι παρούσα. Μνήμη αδυσώπητη για τους ενόχους και τις ενοχές. Όχι για την αναβίωση ενός απεχθούς διχαστικού παρελθόντος. Αλλά για να φωτίζεται διδακτικά το μέλλον.
Σαράντα πέντε χρόνια από τότε. Και η εθνική λαϊκή ενότητα είναι απολύτως αναγκαία για την εθνική επιβίωση. Ενότητα χωρίς ιστορική αμνησία, παραχάραξη της αλήθειας και πλαστογράφηση των γεγονότων.
Ποτέ στην ιστορία των λαών δεν θεμελιώθηκε η εθνική ενότητα και η επιτυχής μελλοντική πορεία στη βάση διαγραφής εθνικών εγκλημάτων αλλά αντίθετα με τη συντήρηση αυθεντικής της ιστορικής μνήμης για να φωτίζει διδακτικά το παρόν και το μέλλον.
Φίλες και φίλοι,
Σαράντα πέντε χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή που βύθισαν στο πένθος και τα μαρτύρια το λαό μας. Σαράντα πέντε χρόνια προσφυγιάς και βάναυσης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού μας. Χρόνια δίσεκτα με ανεκπλήρωτα οράματα και με άλυτο το Κυπριακό.
Η Κύπρος δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραμείνει η μόνη μοιρασμένη χώρα στην Ευρώπη, όταν η ίδια η Ευρώπη προχωρεί προς την ενοποίηση της. Δεν μπορεί η Ευρώπη να ανέχεται στο κατώφλι της την παρουσία ενός στρατού κατοχής, σε μια χώρα μέλος της Ε.Ε.
Πενήντα εννέα χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας. Χρόνια δίσεκτα με ανεκπλήρωτα οράματα και με άλυτο το Κυπριακό. Με αποτυχία επανειλημμένων μεσολαβητικών προσπαθειών και άκαρπων διακοινοτικών συνομιλιών. Το καθήκον μας σήμερα απέναντι στην ιστορία και τον πολιτισμό μας είναι η με κάθε κόπο και κάθε θυσία αποτροπή των κινδύνων για την Κυπριακή δημοκρατία αλλά και για την εθνική και φυσική επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού. Θα πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ξεγράψουμε δικαιώματα και να ξεχάσουμε δίκαια. Καμιά απειλή, καμιά δυσκολία και καμιά πίεση δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε λύση που δεν θα είναι λειτουργική και βιώσιμη και δεν αντέχει στη δοκιμασία του χρόνου. Ναι με σωφροσύνη. Ασφαλώς με υπευθυνότητα. Αλλά και με απόρριψη της υπέρτερης δύναμης του κατακτητή και με άρνηση υποχωρήσεων στις πιέσεις τρίτων που ανατρέπουν κάθε έννοια ηθικής και δικαιοσύνης.
Διαχρονικό μας χρέος η σταθερή και αμετάκλητη προσήλωση μας στην κρατική μας οντότητα που συνιστά η Κυπριακή Δημοκρατία, ως θώρακας και ασπίδα απέναντι στις προσπάθειες να την πλήξουν και να τη διαλύσουν. Διερχόμενη μέσα από συνωμοσίες και παγίδες, η Κυπριακή Δημοκρατία επέζησε και αποτελεί και σήμερα σταθερό βάθρο για τη συνέχιση του αγώνα για τερματισμό της τουρκικής κατοχής και για λύση που θα διασφαλίζει την αρμονική συνύπαρξη Ε/Κ και Τ/Κ σε μια ελεύθερη και δημοκρατική πατρίδα.
Σαράντα πέντε χρόνια από τη φοβερή τραγωδία του 1974 εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε την απειλή ανακοπής της ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού στην Κύπρο.
Ο λαός μας επιδιώκει λύση. Το συντομότερο δυνατό. Αλλά λύση που δεν θα νομιμοποιεί τα κατοχικά δεδομένα αλλά θα τα καταργεί. Που δεν θα στηρίζεται σε καταστρατήγηση αλλά διασφάλιση των δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών. Που θα στηρίζεται στις αρχές της δημοκρατίας. Λύση χωρίς διαχωριστικά τείχη, ξένους στρατούς και φυλετικούς – ρατσιστικούς διαχωρισμούς. Με ενότητα κράτους, λαού, χώρου, θεσμών και οικονομίας. Με κατάργηση εγγυήσεων και κηδεμονευτικών βαρών.
Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τα τραγικά γεγονότα του 194, η Τουρκία όχι μόνο παρέμεινε αδιάλλακτη αλλά με μια σειρά ενέργειες έχει κλιμακώσει την προκλητική της τάση. Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η ποσοτική και ποιοτική ενίσχυση των τουρκικών στρατευμάτων, η ένταση της μεταφοράς εποίκων από την Τουρκία με προφανή στόχο τη δημογραφική αλλοίωση των πληθυσμιακών δεδομένων της Κύπρου δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τους τελικούς στόχους της Τουρκίας. Πρόσφατα και με την εξαγγελία για άνοιγμα της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου υπό Τ/Κ διοίκηση κατά παραβίαση των ψηφισμάτων 550 και 789 του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά και τη θαλάσσια εισβολή στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατία, παραβιάζοντας κατάφωρα τη διεθνή σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982.
Δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες. Σταθερός και μόνιμος στόχος της Τουρκίας είναι η νομιμοποίηση της κατοχής, η οριστική διχοτόμηση και η δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατικών οντοτήτων.
Αναμένουμε και απαιτούμε από τους ευρωπαίους εταίρους μας κλιμάκωση των συγκεκριμένων πρακτικών μέτρων και κυρώσεων που έχουν αποφασιστεί και θα υποχρεώνουν την Τουρκία σε συμμόρφωση προς το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.
Δεν είναι δυνατόν η Ε.Ε. να επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία προς όφελος της Ουκρανίας, που δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας, αλλά να παραλείπει να το πράξει για την Κύπρο -χώρα μέλος της Ε.Ε.
Η δόλια πρόταση του κ. Ακκιντζί και Τουρκίας δια συνδιαμερισμό του φυσικού αερίου πρέπει να απορριφθεί κατηγορηματικά. Πρόκειται για πυροτέχνημα αποπροσανατολισμού της διεθνούς και ευρωπαϊκής κοινότητας από τις έκνομες ενέργειες της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αγαπητοί φίλοι,
Η ανάγκη συνεπούς εθνικής στρατηγικής προβάλλει και πάλι ως αδήριτη αναγκαιότητα. Για να διασφαλίσουμε ενότητα δράσης πρέπει να επιμείνουμε σε βάση λύσης όπως αναφέρεται στο ομόφωνο ανακοινωθέν του Εθνικού Συμβουλίου του 2009 που προνοεί την ενότητα του χώρου, του κράτους, της οικονομίας, των θεσμών, των βασικών ελευθεριών, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θα απαλλάσσει από έποικους, κηδεμόνες και ξένη στρατιωτική παρουσία.
Σε κοινή πορεία και συντονισμό με την Ελλάδα να αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή ιδιότητα της χώρας μας. Να απαιτήσουμε την πιο ενεργό ανάμιξη της Ε.Ε. στις προσπάθειες για λύση. Να απαιτήσουμε την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Τουρκίας έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως αυτές αποφασίστηκαν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ήδη από το 2005 και προβλέπουν:
-Ανεπιφύλακτα αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
– Άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων σε Κυπριακά πλοία και αεροπλάνα.
– Συνεργασία για λύση του Κυπριακού στη βάση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και των αρχών και αξιών της Ε.Ε. Άρνηση της Τουρκίας να συμμορφωθεί θα πρέπει να οδηγεί σε οριστικό τερματισμό της ενταξιακής της πορείας.
Καμιά διασύνδεση του φυσικού αερίου με τη λύση του Κυπριακού.
Επείγει ταυτόχρονα η αξιοποίηση των νέων γεωστρατηγικών, γεωπολιτικών και γεωοικονομικών δεδομένων που έχουν διαμορφωθεί στην περιοχή μας και ανέτρεψαν παγιωμένες ισορροπίες δεκαετιών. Οι συνεργασίες και οι συμμαχίες Κύπρου και Ελλάδας με χώρες της περιοχής πρέπει να συνεχιστούν και να διευρυνθούν.
Φίλοι και φίλες,
Για άλλη μια φορά καταδικάζουμε την προδοσία και το έγκλημα. Μνημονεύουμε και τιμούμε τους ηρωικούς μας νεκρούς.
Τιμούμε τους αντιστασιακούς αγωνιστές και τους ήρωες της αντίστασης εναντίον της τουρκικής εισβολής.
Δίνουμε περιεχόμενο στη θυσία τους και επαναπροσδιορίζουμε το δικό μας καθήκον. Διακηρύσσουμε πως θα συνεχίσουμε τον αγώνα για ελευθερία και δικαίωση.
Διακηρύσσουμε την προσήλωση μας προς την αναγκαία εθνική ενότητα που να στηρίζεται στη συλλογική διαβούλευση και σε μια εθνική στρατηγική που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες λύσης δίκαιης, δημοκρατικής και βιώσιμης.
Όσοι αναμένουν ότι ο λαός μας θα καμφθεί και θα γονατίσει ματαιοπονούν. Είμαστε έτοιμοι για λύση έντιμη, δίκαιη, δημοκρατική που θα διασφαλίζει την επιβίωση του λαού μας.
Είμαστε όμως έτοιμοι για τη συνέχιση του αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.
Και όπως ο μεγάλος ποιητής του Ελληνισμού Γιώργος Σεφέρης προφητεύει:
«… ο μαντατοφόρος τρέχει
Κι όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρει
σ’ αυτούς που γύρευαν ν’ αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο
το φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας.
Νήσος τις εστι».