Του Γ. Λακόπουλου
Ο Κώστας Σημίτης εισήλθε στη 9η δεκαετία του βίου του. Σοβαρός άνθρωπος και ευπρεπής πολιτικός, μετέχει στο δημόσιο βίο από τη νεότητα του, με θετικό αποτύπωμα ως συγκροτημένη δημόσια παρουσία. Αλλά η οκταετής πρωθυπουργία του είναι αμφιλεγόμενη.
Οι φίλοι του λένε ότι άφησε πίσω του μια “λαμπρή Ελλάδα”. Οι αντίπαλοί του ότι άφησε την βίαιη αναδιανομή δια του Χρηματιστηρίου που έκανε κάποιους πλούσιους και κατέστρεψε πολλούς. Το γκρίζο στα Ίμια, την απομάκρυνση του Τάσου Γιαννίτση– χάριν των συνδικαλιστών-, όταν πήγε να αλλάξει το ασφαλιστικό σύστημα. Υπουργούς του περιβάλλοντός του να τρέχουν στα ανακριτικά γραφεία και το ερώτημα γιατί ο Χριστοφοράκος έστελνε λεφτά στο ΠΑΣΟΚ επί των ημερών του.
Άφησε επίσης και τον Γ. Παπανδρέου, με τον οποίο συνωμότησε μια φορά το 1996, για γίνει ο ίδιος Πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και μια φορά το 2004 για να του παραδώσει το ΠΑΣΟΚ, αδικώντας στελέχη με περισσότερα πολιτικά προσόντα. Άσχετα αν στη συνέχεια ο νεότερος Παπανδρέου τον εξευτέλισε, διαγράφοντάς τον εν ψυχρώ από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ και κατ’ ουσίαν τον εξοβέλισε από την ενεργό πολιτική.
Ο Σημίτης θα μείνει στην Ιστορία και σαν ο πρώτος Πρωθυπουργός που δεν θυμάται ότι υπήρξε πρωθυπουργός. Δεν έχει βάλει μια γραμμή αυτοκριτικής στα κείμενα του. Αναφέρεται σε πράγματα που τον αφορούν σαν παρατηρητής. Αν ο ιστορικός του μέλλοντος διαβάσει μόνο τα κείμενά του θα νομίσει ότι υπήρξε σχολιαστής των εξελίξεων και όχι διαμορφωτής τους.
Επίσης ο Κώστας Σημίτης θα μείνει στην ιστορία και σαν πολιτικός τον οποίο δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να προβάλει εάν καλοσυντονισμένο κύκλωμα δημοσίων σχέσεων που του βρίσκει μόνο αρετές και επιτεύγματα και κανένα ψεγάδι. Αυτό το κύκλωμα είναι γνωστό ως “διαπλοκή” και στάθηκε πάντα δίπλα του -όπως και ο ίδιος άλλωστε.
Ο Σημίτης υπήρξε ένας σημαντικός πολιτικός με μέτριες κυβερνητικές επιδόσεις στο εσωτερικό, καθώς δεν έγινε επί των ημερών καμιά μεγάλη μεταρρύθμιση- ούτε καν στο ΠΑΣΟΚ στο οποίο είχε επιβάλει ομοσπονδία. Ωστόσο άνοιξε τις πόρτες του ΠΑΣΟΚ στα εκτός πολιτικής συστήματα που τον είχαν συνδράμει στη πορεία προς την ηγεσία και επί των ημερών του θησαύρισαν και απέκτησαν λόγο στη διακυβέρνηση.
Τα ΜΜΕ που αυτά τα συστήματα διαθέτουν του πιστώνουν ακόμη και την στρατηγική απόφαση για την ΟΝΕ ενώ είχε ληφθεί από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1993 . Ο ίδιος τη διεκπεραίωσε μετά το 1996 τυπικά επιτυχώς, αλλά αποσιωπούν ότι από πολλούς του αποδίδεται ότι τη συνέδεσε με το προσωπικό του μέλλον και την κακοποίησε.
Του πιστώνουν επίσης τη συμβολή στη ένταξη της Κύπρου την Ευρώπη, αλλά παραλείπουν ότι γι’ αυτό θυσίασε το ελληνικό βέτο στις ευρωτουρκικές διαπραγματεύσεις και δέχθηκε την αλλαγή κρίσιμων διατυπώσεων για το Αιγαίο στη διαβόητη Συμφωνία της Μαδρίτης.
Εν πάση περιπτώσει αυτά θα τα κρίνει ιστορία. Τα τελευταία χρόνια ο πρώην πρωθυπουργός εκτός από τις χρήσιμες παρεμβάσεις του, κινείται στο παρασκήνιο για να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα στη θέση του ΠΑΣΟΚ, υπό την αιγίδα του και προφανώς με τις δικές του προτιμήσεις σε διάφορα συστήματα εκτός πολιτικής που στηρίζουν τον ίδιο. Δεν τα καταφέρνει και τώρα δηλώνει ότι τα …παράτησε. Πολλοί όμως αμφιβάλλουν. Το χούι φεύγει τελευταίο.
Ο Κώστας Σημίτης γράφει βιβλία και άρθρα με ενδιαφέρον και χρήσιμο περιεχόμενο, ιδίως για τις ελληνοκοινοτικές σχέσεις. Αλλά δεν απαντά ποτέ στα ερωτήματα που τον αφορούν ακόμη και όταν τα θέτει ο …ίδιος. Ή, όταν υποχρεώνεται να απαντήσει, διαστρεβλώνει τα πράγματα. Όπως στις 28 Μαρτίου που έδωσε τη χειρότερη συνέντευξή του. Με αποσιωπήσεις και διαστρεβλώσεις.
Π.χ. απέδωσε την απογραφή του 2004 σε πρωτοβουλία της κυβέρνησης Καραμανλή ενώ ήταν αξίωση των Βρυξελλών και μπορεί να ρωτήσει την τότε επίτροπο Άννα Διαμαντοπούλου γι’ αυτό. Είπε αφορούσε την ένταξη στην ΟΝΕ, ενώ η ένταξη έγινε με τα στοιχεία της 31-12-1999 τα οποία κανείς δεν αμφισβήτησε. Η αμφισβήτηση αφορούσε τα στοιχεία της κυβέρνησής του στη συνέχεια.
Είπε το απίστευτο ότι οι παραπομπές των υπουργών και των συνεργατών του αφορούν το “κοινωνικό φαινόμενο της διαφθοράς”. Άρα δεν χρειάζονται δικαστήρια αλλά σεμινάρια. “Η καταπολέμηση της διαφθοράς δεν γίνεται με καταγγελίες”, ανέφερε, παρακάμπτοντας το πώς γίνεται η αντιμετώπιση των διεφθαρμένων.
Ο Κώστας Σημίτης ξεπέρασε τον εαυτό του και τη ιστορία του όταν ζήτησε πρόωρες εκλογές, εν γνώσει του ότι συντάσσεται με το αίτημα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κάθε πέρσι και καλύτερα.
