Κώστας Σκανδαλίδης: Μέντορας

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος

Στην εποχή του Ανδρουλάκη ασκεί το προνόμιο του μέντορα και ορίζει το ΠΑΣΟΚ ως ενεργή συνιστώσα των δημοκρατικών εξελίξεων, χωρίς αεροβασίες και μικρομεγαλισμούς.

Ο παλιός είναι αλλιώς, ιδίως όταν ο νέος δεν είναι ωραίος – για να καταφύγουμε στη γνωστή ατάκα των στρατώνων.

Ο παλιός, εν προκειμένω, είναι ο Κώστας Σκανδαλίδης. Η συνέντευξή του στον Βασίλη Σκουρή έχει ευεργετική επίδραση στο κόμμα του: το επαναφέρει στην πραγματική πολιτική.

Έτσι όπως την αντιλαμβάνονται τα στελέχη που – στο μεταπολιτευτικό πλαίσιο – εκπαιδεύτηκαν στην άσκησή της από τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο Σκανδαλίδης έχει διαυγή διαδρομή. Τον βαρύνει μόνο ότι συντάχθηκε με την ιδέα του «βαθέως σημιτισμού», να εξαφανιστεί το ΠΑΣΟΚ – κρύβοντας το όνομα και τα σύμβολά του, επειδή τάχα «απαξιώθηκαν».

Στην πραγματικότητα ο εμπνευστής ήθελε να εξαφανιστεί η ιδεολογία και ο ιδρυτής του.

Κατά τα λοιπά από τη στιγμή που αποσύρθηκαν – μετά την απώλεια της Φώφης – οι Γείτονας, Παπαϊωάννου και Τσούρας, είναι ο μόνος από την παλιά φρουρά που απέμεινε στη Χαριλάου Τρικούπη.

Όπου μόνο η σκιά του Λαλιώτη – που διατηρεί πάντα γραφείο σαν… επίτιμος – θυμίζει όσα προηγήθηκαν.

Διαβάζοντας προσεκτικά τη συνέντευξη, προκύπτει ότι ο πρώην γραμματέας – που διαχειρίστηκε κρίσιμες αλλαγές σκυτάλης συνδέοντας τις εποχές Παπανδρέου και Σημίτη – επιχειρεί να προσγειώσει το ανεμόπτερο του Ανδρουλάκη.

Του δίνει μόνο ότι «το ΠΑΣΟΚ διεκδικεί ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών, το σύστημα μετά τις εκλογές θα είναι σε κάθε περίπτωση τριτοκομματικό και το ΠΑΣΟΚ δεν θα γίνει βολικός έτερος για κανέναν».

Αλλά ρίχνοντας βαθιά στο πηγάδι τον Μητσοτάκη και τον αρνητικό – και ανατριχιαστικό – τρόπο που κυβερνάει, και ασκώντας ταυτόχρονα ήπια κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ για τις «συμμαχίες που πρόταξε», δείχνει τον προσανατολισμό στην ηγετική «σέχτα».

Στρώνει το χαλί που αναγκαστικά θα ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ για να υπάρξει στη μετά Μητσοτάκη περίοδο: «Δεν είμαι μεταφυσικός να αρνούμαι εκ των προτέρων Κυβερνήσεις συνεργασίας».

Έτσι βγάζοντας από τη μέση τις μεγαλομανιακές ιδέες για ενδεχομένη πρωθυπουργοποίηση Ανδρουλάκη βάζει τα πράγματα στη σειρά: «Ο τόπος πρέπει να εξαντλήσει τη δυνατότητα να εκλέξει κυβέρνηση από την πρώτη εκλογή».

Έχοντας αποκλείσει συγκυβέρνηση με τον Μητσοτάκη, μένει η προοδευτική κυβέρνηση Τσίπρα. Τα χαρακτηριστικά της «μόνο η λαϊκή ετυμηγορία μπορεί να δρομολογήσει».

Ο Σκανδαλίδης κατάπιε ότι ο νεότερος Παπανδρέου απογύμνωσε ιδεολογικά το ΠΑΣΟΚ με το ΔΝΤ και το Μνημόνιο, ότι ο Βενιζέλος εγκατέστησε εντός του το «επιβλαβές λογισμικό» που το έστρεψε κατά της Αριστεράς ως ουρά του Σαμαρά, και ότι η Φώφη κήρυξε διμέτωπο.

Στην εποχή του Ανδρουλάκη ασκεί το προνόμιο του μέντορα και ορίζει το ΠΑΣΟΚ ως ενεργή συνιστώσα των δημοκρατικών εξελίξεων, χωρίς αεροβασίες και μικρομεγαλισμούς.

Πρακτικά υποχρεώνει τη σημερινή, ανώριμη, ηγεσία να συνειδητοποιήσει ότι, το ΠΑΣΟΚ εξέπεσε όταν αρνήθηκε τον εαυτό του.

Α, κι ότι η εποχή που έβγαζε Πρωθυπουργούς παρήλθε…

ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR