Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Αν δέχεται ότι η Βουλή είναι κάτι σαν σάλα δεξιώσεων της κυβέρνησης και δεν έχει λόγο στις χοροεσπερίδες που διοργανώνει ο Μητσοτάκης, δεν είναι πρόεδρος του Σώματος , αλλά προεδρεύων.
Ποιος κάνει κουμάντο στη Βουλή; Ο πρόεδρός της, ή ο αρχηγός της πλειοψηφίας;
Ποιος αποφασίζει για τους εξωτερικούς ομιλητές; Το προεδρείο της ή η κυβέρνηση;
Ο Κώστας Τασούλας , την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος, προσπάθησε να υποβαθμίσει ότι έμαθε από τα ΜΜΕ πως στη Βουλή που διευθύνει θα μιλήσει ο πρόεδρος της Ουκρανίας.
Το κανόνισε ο Πρωθυπουργός και του το ανακοίνωσε. Σαν να απευθύνονταν σε υπουργό του.
Αλλά ο κοινοβουλευτισμός όταν παραβιάζεται ακόμη και το τελετουργικό του, εκδικείται.
Ολοφάνερα ο Τασούλας ήταν μακριά νυχτωμένος για την τελετή της Πέμπτης. Είχαν αποφασίσει άλλοι γι αυτόν, χωρίς αυτόν.
Εξ ου και στην αφελή προσφώνησή του έκανε πάσα στον Ζελένσκι για το Κυπριακό.
Όπως παραδέχθηκε, πελιδνός, στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες πληροφορήθηκε λίγο πριν εμφανιστεί το καντράν ο Ουκρανός πρόεδρος ότι, «αυτή η ωραία του εκπομπή» – που θα έλεγε και η Σακελλαροπούλου – είχε και βίντεο.
Πάλι καλά που δεν είχε και ζωντανές συνδέσεις, ή διαφημίσεις.
Παραδέχθηκε ότι ενημερώθηκε σαν απατημένος σύζυγος, αλλά και πάλι όχι για το ποιόν των …καλεσμένων του καλεσμένου. Έτσι το έκανε χειρότερο.
Γιατί δεν τους «έκοψε»; Ο Ζελένσκι ήταν ο υψηλός προσκεκλημένος, όχι και η απεχθής κομπανία του.
Ακούγοντας εκείνο το μούτρο από το ναζιστικό τάγμα Αζόφ να σπιλώνει τον ελληνισμό της Μαριούπολης, γιατί δεν πάγωσε την εικόνα; Όπως θα έκανε πιθανόν ο Νικήτας, αν ήταν στην έδρα;
Μένοντας άφωνος ήταν σαν να είχε εκχωρήσει τη Βουλή όχι μόνο στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, αλλά και στον πρόεδρο της Ουκρανίας.
Οι πολιτικοί κανόνες, το διπλωματικό πρωτόκολλο, το fair play των διεθνών επαφών επιβάλουν να ενημερώνονται οι μετέχοντες σε μια συνάντηση για όσα θα εκφωνηθούν εκατέρωθεν.
Εν προκειμένω όμως ο Ζελένσκι οργάνωσε εν ψυχρώ το διασυρμό του ελληνικού Κοινοβουλίου και αποχώρησε σαν…«ήρωας».
Ο Τασούλας έμεινε όμως και πρέπει να υποστεί τις συνέπειες.
Είτε πήρε από κάποιον το μήνυμα ότι δεν χρειάζεται να ξέρει τι θα πει ο Ουκρανός και υπέκυψε, είτε ήξερε τι θα πει και αδιαφόρησε.
Η εκδοχή να υπέδειξε στον Ζελένσκι να κόψει από το πρόγραμμά του τις παρασιτικές παρεμβολές και αυτός τον έγραψε, θα ήταν ιδιαίτερα ταπεινωτική.
Μήπως ο πρόεδρος της Βουλής ζήτησε από την κυβέρνηση να διαμαρτυρηθεί διπλωματικά στην Ουκρανία για το ατόπημα; Ανέκδοτα θα λέμε τώρα;.
Παπαγάλισε απλώς τα κυβερνητικά για το «ιστορικό γεγονός« και τη «μεγάλη εικόνα», ήτοι τις κοινοτυπίες του Ζελένσκι.
Αν δέχεται ότι η Βουλή είναι κάτι σαν σάλα δεξιώσεων της κυβέρνησης και δεν έχει λόγο στις χοροεσπερίδες που διοργανώνει ο Μητσοτάκης, δεν είναι πρόεδρος του Σώματος , αλλά προεδρεύων.
ΥΓ. Ότι στην εικόνα για ένα σοβαρό θέμα εξωτερικής πολιτικής δεν υπάρχει ο …υπουργός Εξωτερικών, το συνηθίσαμε πλέον.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR