Του Γ. Λακόπουλου
Ιανουάριος 1996. Συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ για τη διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία. Το σύστημα -που ήδη ο Κώστας Μητσοτάκης έχει χαρακτηρίσει «διαπλεκόμενα συμφέροντα»– έχει εγκαταλείψει τον Μιλτιάδη Έβερτ στον οποίο ποντάριζε ως τότε. “Διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου θα είναι ο Έβερτ» έλεγε ισχυρός εκπρόσωπός του -γιατί δεν ενδίδει.
Ποντάρει πλέον στον Κ. Σημίτη που επαγγέλλεται τον «εκσυγχρονισμό» και υπόσχεται υπουργεία σε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με παζάρια σε φουαγιέ ξενοδοχείων για να τον ψηφίσουν. Οι σπόνσορές του περιμένουν να θριαμβεύσει. Αλλά η ψηφοφορία έχει μια έκπληξη: Πάτωσε! Από τους 168 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τον ψήφισαν μόλις 53. Όσους και τον Άκη Τσοχατζόπουλο, ενώ 50 πήρε ο Γεράσιμος Αρσένης.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα ανακαλύψει ότι πέρασε στο «τσακ» στον δεύτερο γύρο, χάρη στη μεταστροφή την τελευταία στιγμή της Ελένης Ανουσάκη και την απρέπεια που έκανε κάποιος συνεργάτης του Αρσένη στον μακαρίτη Δημήτρη Τσετινέ πριν την ψηφοφορία και τον έστειλε στον Σημίτη. Στο δεύτερο γύρο όσοι επένδυσαν τον Σημίτη ανέπνευσαν καθώς κέρδισε με 86-75. Έξι άνθρωποι έκριναν την έκβαση, αλλά δεν ήταν τυχαίοι έξι.
Ήταν η ομάδα του Γ. Παπανδρέου. Ο ιστορικός του μέλλοντος επίσης θα ανακαλύψει όλα όσα κρίθηκαν το προηγούμενο βράδυ. Ο Σημίτης, συνοδευόμενος από τον Θ. Τσουκάτο, επισκέφθηκε στο υπουργείο Παιδείας τον γιο του απερχομένου πρωθυπουργού και τα κανόνισαν- λίγο προτού αναχωρήσουν για τη γιορτή του Αντώνη Λιβάνη. Ο όρος της οικογένειας Παπανδρέου ήταν να μην είναι Παπανδρέου η Δήμητρα Λιάνη μετά τον Παπανδρέου. Έκλεισε.
Στον πρώτο γύρο η ομάδα ψήφισε Αρσένη: Γ. Παπανδρέου, Μαρία Αρσένη, Φλώρος, Κωνσταντίνου, Δημ. Παλαιοθόδωρος, Φιλ. Πετσάλνικος. Στη συνάντηση με τον Σημίτη, ήταν παρών και ο Νίκος Σηφουνάκης, αλλά δεν ψήφισε. Ο Σημίτης έγινε πρωθυπουργός. Αλλά πάλι ο ιστορικός του μέλλοντος πρέπει να αναζητήσει γιατί οι Αρσένης -Τσοχατζόπουλος δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν και γιατί έθεσε υποψηφιότητα ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος που δεν είχε καμία τύχη. Τα υπόλοιπα θα τα βρει εύκολα.
Ο Παπανδρέου στήριξε και στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Σημίτη να γίνει πρόεδρος και σε αντάλλαγμα πήρε το υπουργείο Εξωτερικών- που δε θα του έδινε ποτέ ο πατέρας του. Λίγα χρόνια αργότερα πήρε τη σκυτάλη της διαδοχής το ΠΑΣΟΚ, με μια απλή επίσκεψη στο διαμέρισμα του Κ. Σημίτη στην οδό Αναγνωστοπούλου.
Ο εντολοδόχος πρωθυπουργός του 2000 δεν πήγε να κάνει απολογισμό για την εντολή που πήρε, αλλά έστειλε άλλον να χάσει στη θέση του. Σε μια προεκλογική περίοδο που χαρακτηρίζεται από τις καταγγελίες της αντιπολίτευσης- αλλά και στελεχών του ΠΑΣΟΚ – για το ξεχείλωμα της διαφθοράς επί των ημερών του … Αλλά το σύστημα συνεχίσει να τον αποθεώνει για την «Ισχυρή Ελλάδα» που παρέδωσε.
Η αρχή του τέλους
Ιούνιος 2008. Εκεί που κανείς δεν περίμενε εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ αιφνιδίως ο Γ. Παπανδρέου πετάει με εξευτελιστικό τρόπο έξω από τη Κοινοβουλευτική Ομάδα τον Κ. Σημίτη. Το πρόσχημα ήταν μια θεωρητική διαφωνία: αν η Συνθήκη της Λισαβόνας πρέπει να κυρωθεί από τη Βουλή, όπως έλεγε ο Σημίτης επικαλούμενος και τον Ανδρέα Παπανδρέου, ή με δημοψήφισμα όπως πίστευε ο διάδοχός του.
Ουδείς αντέδρασε για την απαράδεκτη διαγραφή. Έκανε μια δήλωση η κουμπάρα του Σούλα Μερεντίτη και είπε δυο λόγια ο Αλέκος Παπαδόπουλος για λόγους αρχής. Οι άλλοι μούγκα. Βενιζέλος, Διαμαντοπούλου, Χρυσοχοΐδηδες και τα εξαπτέρυγα του, οι φίλοι του στα ΜΜΕ τσιμουδιά. Λιβανίζουν πλέον το ΓΑΠ.
Η συζήτηση ήταν περί όνου σκιάς. Το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση και άλλος θα αποφάσιζε για την κύρωση της συνθήκης. Πολλοί είδαν ότι η οικογένεια Παπανδρέου αποφάσισε να… απολύσει τον Σημίτη. Στις επόμενες εκλογές εντελώς ψυχρά ο Παπανδρέου τον άφησε εκτός ψηφοδελτίων- προς βλάβη και του ΠΑΣΟΚ και της Βουλής.
Φθινόπωρο 2018. Το φωτοστέφανο που είχε κατασκευαστεί από κάποια ΜΜΕ για τον Κ. Σημίτη έχει πλέον κουρελιαστεί από καιρό. Ο μύθος του ξέφτισε και ο ίδιος τον αποτελειώνει καθώς με τη σποραδική δημόσια παρουσία του κάνει κριτική στους άλλους για την κατάσταση στη χώρα σα να μην την κυβέρνησε ποτέ.
Η Δικαιοσύνη άρχισε να κρεμάει στα μανταλάκια υπουργούς και συνεργάτες του. Ο ίδιος κάνει σα να μην τους ξέρει και σα να μη έχει πολιτική ευθύνη. Σιωπά. «Για μην εμπλακεί», όπως λένε οι κολλητοί του. Ίσως δεν έχει αίσθηση ότι η πολυετής επιχείρηση για τη υστεροφημία του κατέρρευσε και πιστεύει ότι κάτι μπορεί να διασώσει. Αλλά είναι τραγικά μόνος.
Οι γελωτοποιοί του βασιλέως που τον περιτριγύριζαν και τα πολιτικά τέκνα του συνεχίζουν να τον αγνοούν. Η προφυλάκιση του Γιάννου Παπαντωνίου τον οδηγεί στον αυτοεξευτελισμό καθώς αντί να τον καταγγείλει που -κατά τις ενδείξεις- τον εξέθεσε, επιμένει ότι «η διαφθορά είναι κοινωνικό φαινόμενο» και ότι «τα προβλήματα της χώρας και δεν λύνονται με τη σκανδαλολογία». Και οι τελευταίοι που τον ανέχονται εξοργίζονται και χάνει κάθε έρεισμα. Αλλά τα χειρότερα είναι μπροστά.
Π.χ. οι μάρτυρες στην (υπο)δίκη για τη Ζίμενς κατέθεσαν ότι το ένα εκατομμύριο μάρκα που παρέλαβε ο Θ. Τσουκάτος από τον Χριστοφοράκο προορίζονταν για το κομματικό ταμείο -όπου και κατατέθηκαν. Εφόσον το επικυρώσει το δικαστήριο ο Σημίτης ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ οφείλει να εξηγήσει γιατί έστειλε στο κόμμα του τόσα λεφτά ο Χριστοφοράκος και τα συναφή. Το αστέρι του σβήνει άδοξα.
Αψυχολόγητη αντίδραση
Τότε έρχεται στην επικαιρότητα μια τυπική διαδικασία. Αλλοδαπός εμπλεκόμενος στις στρατιωτικές προμήθειες υπαινίχθηκε ότι η εταιρία του έχασε μια δουλειά γιατί ο ανταγωνιστής του λάδωσε τον Πρωθυπουργό και υπουργούς του. Μαρτυρία μάλλον χαμηλής αξιοπιστίας. Αλλά μαρτυρία. Η Πολιτεία και η Δικαιοσύνη οφείλουν να την ερευνήσουν. Και φυσικά τα ΜΜΕ εφόσον έχουν την πληροφορία να τη δημοσιεύσουν. Ουδείς είναι στο απυρόβλητο.
Αυτό ακριβώς έκανε η αρμόδια Αρχή με νόμιμο τρόπο και όπως είναι κάθε δικαίωμα. Και το ίδιο έκανε η εφημερίδα «Documento» που έφερε το θέμα στη δημοσιότητα. Την αλήθεια έγραψε: Υπάρχει έρευνα…
Πέρα από την εύλογη πολιτικολογία επί του θέματος, το εικαζόμενο αποτέλεσμα θα ήταν αυτό που ανέφερε ένας φίλος του Σημίτη: «Είναι δυνατόν ένας τέως Πρωθυπουργός και μάλιστα ο Σημίτης να χρηματίζεται με εμβάσματα σε τραπεζικούς λογαριασμούς του ιδίου, της συζύγου του ή του αδελφού του;”.
Πολύ σωστό. Συνεπώς η έρευνα είχε απολύτως τυπικό χαρακτήρα και θα απέληγε σε πλήρη δικαίωση του πρώην πρωθυπουργού οπότε δεν θα τολμούσε κανείς να κάνει τη παραμικρή νύξη σε βάρος του. Έτσι λειτουργούν οι θεσμοί στη Δημοκρατία.
Και τότε έγινε το λάθος. Άνοιξαν το στόμα τους όσοι δεν έδιναν δεκάρα μέχρι σήμερα για την τύχη του. Εφημερίδα που από τη δημοκρατική παράταξη μετακινήθηκε- ευλόγως, λόγω αλλαγής ιδιοκτησίας- στην υπηρεσία του Νεομητσοτακισμού μπήκε μπροστά για να τον υπερασπιστεί από κάτι που δεν κινδυνεύει.
Προβεβλημένος αρθρογράφος της τον κατέταξε -ως πολιτικό μέγεθος που του «οφείλει η χώρα», αλλά στοχοποιήθηκε- μαζί με τον Χαρίλαο Τρικούπη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τον Κώστα Μητσοτάκη δεν τον έβαλε. Όσο για τον Παπανδρέου ποιοι τον στοχοποίησαν με «ποια κίνητρα και μεθοδεύσεις»-και αν άρεσε στον Σημίτη ο παραλληλισμός ή έφριξε, είναι άλλη υπόθεση.
Και άλλοι πήγαν να βοηθήσουν -από υποχρέωση ή επειδή το πιστεύουν- και με τις υπερβολές τους έφτιαξαν θέμα από εκεί που δεν υπήρχε. Στη Βουλή με στόμφο ο Βαγγέλης Βενιζέλος ανακάλυψε ότι πρόκειται για «το εμβληματικό πρόσωπο του ευρωπαϊκού κεκτημένου της χώρας», το οποίο κάποιοι «θέλουν να αμαυρώσουν», αλλά δεν λέει ποιοι. Προφανώς εννοεί όσους να αμαυρώσουν και τον ίδιο, καθώς τελεί υπό έρευνα για το σκάνδαλο Novartis- για να μην ξεχνιόμαστε. Μιλούσε όμως σαν να είναι ο Σημίτης υπεράνω του νόμου, ως… εθνικό κεφάλαιο.
Με υστερικούς τόνους η Φώφη Γεννηματά έβρισε αγοραία τον Πρωθυπουργό- που της απάντησε κατάλληλα- ως υπεύθυνο για τη σπίλωση «του Πρωθυπουργού της ΟΝΕ». Τον οποίο όμως ουδείς σπίλωσε- και ιδίως Τσίπρας. Μια δημόσια αρχή έκανε τη δουλειά της και προφανώς δεν θα καταλογίσει τίποτε στον χριστιανό.
Η “άθλια οικονομία” του Σημίτη
Η ΟΝΕ μπήκε πάλι στη μέση, καθώς κάποτε ο Σημίτης την πρόβαλε ως τρόπαιο, παρότι δεν του ανήκε η επιλογή: ήταν απόφαση των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο ίδιος την υλοποίησε και την κακοποίησε, όπως έδειξε αργότερα η απογραφή.
Αλλά η Φώφη μάλλον δεν διάβασε ούτε το πρόσφατο βιβλίο του -Ολλανδού σοσιαλιστή- Γερούν Ντάισελμπλουμ –“Η κρίση του Ευρώ», Εκδόσεις Economia- που λέει, ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ο Σημίτης έβαλε την Ελλάδα στην ΟΝΕ σε «άθλια κατάσταση», με σάπια οικονομία και κομπίνες.
«Στην Αθήνα όταν ξέσπασε η κρίση πρωθυπουργός ήταν ο Κώστας Καραμανλής. Όταν ανέλαβε την εξουσία το 2004, οι προηγούμενες κυβερνήσεις, του είχαν κληροδοτήσει δημοσιονομικό έλλειμμα που διαρκώς αυξανόταν και δημόσιο χρέος που υπερέβαινε το 112%. Σ’ αυτά πρέπει να προστεθεί και το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Η Ελλάδα πολύ πριν από την κρίση ήταν ήδη σε άθλια κατάσταση.
Ήδη από το 2004 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε εκφράσει τις ανησυχίες της για τα ακριβή στοιχεία των στατιστικών που αφορούσαν την Ελλάδα. Η Eurostat σε μια αξιολόγηση της εκείνο το χρόνο, κατέστησε σαφές ότι το έλλειμμα της Ελλάδας κατά το έτος ένταξης της στην Ευρωζώνη το 2001 δεν ήταν 3% όπως το είχε παρουσιάσει η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, αλλά πλησίαζε το 6%. Αλλά αυτή η εκτίμηση είχε ελάχιστο αντίκτυπο»…
Εν κατακλείδι, αυτοί που πήγαν να τον υπερασπιστούν τον έκαψαν τον άνθρωπο. Περισσότερο για να κάνουν το κομμάτι τους δημιούργησαν θέμα από το τίποτε και έστρεψαν τα φώτα επάνω του εφ όλης της ύλης. Αν έχεις τέτοιους φίλους…
