Του Γ. Λακόπουλου
Τα τελευταία χρόνια Κώστας Σκανδαλίδης έδειχνε ότι επιθυμεί να μείνει αμέτοχος στις συγκρούσεις του πολιτικού χώρου του.
Από την ώρα που εκτόπισε από την Α΄ Αθήνας- δικαίως και με το σπαθί του- την Διαμαντοπούλου – του αρκούσε η αναπαραγωγή της ιδιότυπης κοινοβουλευτικής αεργίας του.
Αλλά ο πειρασμός να αποσείσει το «ανόμημα» που τον βαρύνει είναι μεγάλος. Είναι γνωστό ότι υπήρξε από τους πρώτους που συμπέρανε ότι το ΠΑΣΟΚ «έκλεισε τον κύκλο του» και πρέπει να εξαφανιστεί.
Όταν κάποιος οφείλει εξ ολόκληρου την πολιτική διαδρομή του στο κόμμα του -του οποίου μάλιστα επιχείρησε να πάρει και την ηγεσία -και θεωρεί ότι αυτό το κόμμα «ξεπεράσθηκε», αλλά όχι και ο ίδιος μαζί του -και μένει υπό την Φώφη- διαπράττει «ιστορική ύβρι»-έναντι του ιδρυτή που τον τίμησε και του εαυτού του.
Αυτόν το τίτλο – «Ιστορική ύβρις»- έβαλε στο άρθρο του στα ΝΕΑ για να χαρακτηρίσει την αναφορά στο «βρόμικο 89» από όσους βρίσκουν ότι η σημερινή ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη χρησιμοποιεί κατά του Τσίπρα τις μεθόδους που χρησιμοποίησε ο Κώστας Μητσοτάκης κατά του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο παλιός γραμματέας του ΠΑΣΟΚ καταφεύγει στο ανιστόρητο αναποδογύρισμα της πραγματικότητας, βρίσκοντας πως ό,τι έκανε η ΝΔ με τη σκευωρία του 1989 κατά του Παπανδρέου το κάνει σήμερα ο Τσίπρας κατά της… ΝΔ και του Κινάλ με την Νοβάρτις! Ποίον σε έπος φύγεν έρκος οδόντων;
Καθώς αντιλαμβάνεται τα κενά της θεωρίας του καταφεύγει στον πρωτότυπο συλλογισμό ότι ασφαλώς δεν έχει η Αριστερά ρίζες για παρακράτος και σκευωρίες στη Δικαιοσύνη, αλλά τις …δανείσθηκε – επί τούτοις- από τη Δεξιά, μέσω του Καμμένου. Άπαιχτο;
Ο Κώστας θυμάται ότι το 1989 ‘η Αριστερά έπαιξε το παιχνίδι της σκευωρίας» κατά του Παπανδρέου. Αλλά ξεχνάει όλα τα υπόλοιπα που ολοκλήρωναν τη σκευωρία- που δεν άρχιζε και τέλειωνε στην παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο. Ήταν και άλλοι στο κόλπο -που είχε πριν και μετά την παραπομπή επεισόδια.
Π.χ. ποιος οργάνωσε το «Πεντελικό» το 1990; Ήτοι ενώ ο Παπανδρέου ήταν ακόμη υπόδικος και αν έχανε εκείνη την αναμέτρηση θα έφτανε ίσως -εκτός από το πολιτικό τέλος του που ήταν το επιδιωκόμενο- και στο φυσικό και θα έμενε στην Ιστορία ως ανέντιμος.
Θα πετύχαινε μάλιστα αν δεν ήταν ο Γ. Γεννηματάς, που δεν φανταζόταν ασφαλώς ότι η κόρη του θα ανέφερε το «βρόμικο 89»… υπέρ του Σημίτη!
Ο Σκανδαλίδης δεν θυμάται ποιοι δεν πήγαν στο Δικαστήριο ως μάρτυρες υπεράσπισης του Παπανδρέου. Ποιοι του έλεγαν να φύγει για να «προστατεύσει την υγειά του» -και ας έμενε στιγματισμένος. Και πώς στη συνέχεια πήραν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ -και τους υπηρέτησαν πολλοί ως υπουργοί τους, όταν λόγω της δικαίωσης Παπανδρέου το 1993 έγιναν και πρωθυπουργοί.
Ούτε θυμάται την περίοδο που ο Παπανδρέου ήταν μόνος στη Εκάλη, εγκαταλειμμένος από όλους εκτός από τον ίδιο τον Σκανδαλίδη -που ήταν κουμπάρος του- και τον Δημ. Τσοβόλα- τον οποίο παραδόξως στο άρθρο του στα ΝΕΑ ξεχνάει από το βρόμικο 89.
Δεν θυμάται καν το όνομα του «Δημοσίου Κατηγόρου» κατά του Παπανδρέου. Αλλά αν πήρε την εφημερίδα θα είδε ακριβώς στην επόμενη σελίδα, από το δικό του άρθρο, την υπογραφή του. Κάτω από ένα ακατάληπτο σοφιστικέ κείμενο που προσπαθεί και σήμερα να υποβάλλει ότι το 89 ήταν βρόμικο από την πλευρά του Παπανδρέου- τον οποίο λιθοβολούσε το Ειδικό Δικαστήριο. Ενοχλημένος -πάντα -επειδή «η αλήθεια δεν πέρασε από το δικαστήριο», ήτοι δεν εμφανίσθηκαν στοιχεία για να καταδικαστεί ο Παπανδρέου.
Άραγε προβληματίσθηκε -ο Σκανδαλίδης- πώς γίνεται να στρέφουν σήμερα από κοινού το «βρόμικο 89» κατά του Τσίπρα;
Αν καταφεύγουμε στην Ιστορία όχι επιλεκτικά, αλλά με τα συμφραζόμενα της εκάστοτε συγκυρίας- θα διαπιστώσουμε ο Παπανδρέου βρέθηκε απέναντι στους ιδίους αντίπαλους που βρίσκεται σήμερα και ο Τσίπρας.
Ο δεύτερος μάλιστα δεν έχει καν τις δυσκολίες που είχε ο Παπανδρέου, δια των προσώπων που ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο Κοσκωτά.
Από τους ίδιους ο Παπανδρέου κατηγορήθηκε ότι προσπαθεί να θέλει υπό έλεγχο τον Τύπο. Όπως ακριβώς έλεγαν για τον Τσίπρα.
Ο Σκανδαλίδης δεν παρακολουθεί καν την επικαιρότητα αλλιώς δεν θα μιλούσε για τη Νοβάρτις ως «σκευωρία κατά των αντιπάλων του Τσίπρα».
Ήδη ένας- συγκαθήμενός του στα βουλευτικά έδρανα του Κινάλ- διώκεται για δωροληψία, δυο άλλοι τελούν πάντα υπό έρευνα και η αμερικανική δικαιοσύνη αποφάνθηκε – και η Νοβάρτις αποδέχθηκε- ότι πρόκειται για σκάνδαλο που τελέσθηκε κυρίως στην Ελλάδα.
Ο Σκανδαλίδης είναι παλιός στην πολιτική για να αγοράζει ότι το σκάνδαλο αφορά όσους συνταγογραφούσαν φάρμακα και όχι και κάποιους από όσους τα τιμολογούσαν. Και, αν μη τι άλλο, βιάζεται…
