Του Ιωάννη Δαμίγου
Στον τόπο μας, ακόμα και ο ορισμός θύτη και θύματος είναι συγκεχυμένος, καθώς όλοι μαζί αισθανόμαστε θύματα, που υπόκεινται σε δύσκολες καταστάσεις επιβίωσης και ξεχωριστά ο καθένας υπηρετεί τον ρόλο του θύτη. Το σύνολο όπως καταγράφουν τα νούμερα δυναστεύεται, αντίθετα η μονάδα “βολεύεται” όπως παρουσιάζουν οι πολιτικές επιλογές της.
Το μεγαλύτερο μέρος της υπαλληλικής εργασίας, εργατική χαρακτηρίζεται από συνήθεια, μετά την υπερωριακή εθελοντική της υπηρεσία, καθώς δεν πληρώνεται, επιστρέφει κατάκοπο στα “λευκά” κελιά του γαλάζιου καθεστώτος. Εκεί έγκλειστος δεν έχει επιλογές, μια και τον ξεγελούν με πολλές αλλά όλες ίδιες, παρακολουθώντας τις κατάλληλες οδηγίες υποταγής και καθοδήγησης, της συμφέρουσας συμπεριφοράς, όχι για τον ίδιο αλλά για άλλους.
Σε αυτά τα “λευκά” κελιά, του προσφέρεται η δυνατότητα να αποφασίζει ως θύτης, επιτέλους και αυτός σε ό, τι εξουσιάζει εντός του. Έξω από αυτά, υποχωρώντας ατάκτως λόγω αδυναμίας αντίδρασης ως θύμα, μαζεύει την αρνητική ενέργεια που θα απελευθερώσει σαν θύτης πια, εναντίον αυτών που εξουσιάζει. Με αυτόν τον αέναο τρόπο σύγχρονης επιβίωσης, συνηθίζει στο εξουσιαστικό σύστημα, που στο τέλος ενστερνίζεται τους ρόλους.
Νοιώθει ελεύθερος και βολεμένος στο “λευκό” κελί του, ελπίζοντας πάραυτα σε καλύτερες ημέρες υπαλληλικής υπηρεσίας, πιστεύοντας τις πλούσιες υποσχέσεις θυτών, υποστηρίζοντάς τους ως θύμα. Τέτοιο το αποτέλεσμα της χρόνιας πλύσης του εγκεφάλου, που αδυνατεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα και το αυτονόητο συμφέρον του.
Θύτης και θύμα, σε δυσανάλογα ποσοστά, που η έλλειψη παιδείας άρα και η απώλεια λογικής, καθιστά αδύνατη την σύγκριση. Αυτό το μεγάλο συνολικά τμήμα της κοινωνίας, είναι το απαραίτητο και χρήσιμο εργαλείο συντήρησης και ανάδειξης του γαλάζιου καθεστώτος. Τα εμπόδια που θέτει συνεχώς και επιτυχώς στην παιδεία και στον πολιτισμό μα και σε πολλούς σημαντικούς κοινωνικούς τομείς, σε συνδυασμό με την αμάθεια και την μονόπλευρη τηλεοπτική κυρίως ενημέρωση, καθιστούν όλο και πιο ανελεύθερα τα “λευκά” κελιά, χωρίς να γίνεται αντιληπτό από τους εγκλείστους κατοίκους των.
Ο εντεταλμένος ιατροδικαστής και εισαγγελέας, δεν θα επιτρέψει τον έλεγχο της αιτίας του “θανάτου”, με γνωμοδότηση απορρήτου, καθώς θα κρίνει πως η αυτοκτονία ήταν εκούσια πράξη. Όμορφα και ήσυχα “λευκά” κελιά, με διαφημίσεις, σειρές και show, χωρίς ανατολές και μυρωδιές της φύσης, χωρίς ολόγιομα φεγγάρια, χωρίς χαρούμενα παιδικά γέλια, χωρίς αληθινά τραγούδια, χωρίς έρωτα και αγάπη. Αλλά με δυνατότητα χρήσης εφαρμογής on demand. Αλλοίμονο!