Του Γ. Λακόπουλου
Στο εργασιακό νομοσχέδιο η Μαριλίζα υπήρξε, μετά τον Τσίπρα, ο πιο σκληρός πολιορκητικός κριός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ας εφαρμόσουμε την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων στην πολιτική συγκυρία.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να εδραιωθεί στην πολιτική σκηνή με το υλικό που είχε το ΠΑΣΟΚ επί των ημερών του Ανδρέα Παπανδρέου και Κ. Σημίτη – με αυτόν τον κανόνα της φυσικής;
Από την «ιδρυτική» φουρνιά του ΠΑΣΟΚ θα βρούμε στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τον πάντα μάχιμο Στεφ. Τζουμάκα – υπουργό και των δυο και σταθερά στο Εκτελεστικό Γραφείο.
Από την περίοδο Γ. Παπανδρέου, υπάρχει ο Γιάννης Ραγκούσης.
Αν ψάχνουμε όμως για το σπιράλ που ενώνει το ΠΑΣΟΚ από τις εποχές της αθωότητας, τη δραπέτευση από την νεοπαπανδρεϊκή έκπτωση και την συμφιλίωση με τη Συριζαϊκή κυριαρχία, θα το βρούμε στη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.
Κάτω από το ήρεμο -σχεδόν ανέκφραστο- πρόσωπο κρύβεται μια ισχυρή πολιτική μηχανή.
Με αγωνιστική κουλτούρα, προχωρημένη ευρωπαϊκή κατάρτιση και σύνδεση της διεκδίκησης δημόσιου ρόλου με την ηθική στάση- ενίοτε μοναχική.
Ταυτόχρονα είναι γήινη προσωπικότητα: λιτός βίος, «απλώς δεν της προέκυψε ο γάμος», «άκουσε το καμπανάκι τη μητρότητας» και πλέον «σκέφτεσαι να υιοθετήσει ένα παιδί» , είναι φιλόζωη, ακούει μουσική και διαβάζει – και «δεν θα έκανε πλαστική επέμβαση».
Χωρίς επένδυση στον πολιτικό μάρκετινγκ έχει διαχρονική αποδοχή. Γι’ αυτό που οι άλλοι διαισθάνονται ότι είναι, όχι για τα ψιμύθια – που αποφεύγει και ως στοιχείο προσωπικής κοκεταρίας.
Στο εργασιακό νομοσχέδιο η Μαριλίζα υπήρξε, μετά τον Τσίπρα, ο πιο σκληρός πολιορκητικός κριός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η κυβέρνηση τίποτε δεν φοβήθηκε περισσότερο από τις κοφτερές παρατηρήσεις της , με το περιτύλιγμα «ήπιος λόγος και χειροπιαστό επιχείρημα» – και ο Μητσοτάκης της το έδειξε.
Η Μαριλίζα είναι η προσωπογραφία της εξέλιξης του ΠΑΣΟΚ. Από τους λίγους που εναντιώθηκαν εξ αρχής στις προσπάθειες του νεότερου Παπανδρέου να εμφανίσει το ΔΝΤ περίπου ως καλό άγγελο της χώρας, προτού του την παραδώσει.
Στο δεύτερο Μνημόνιο -και αφού το πρώτο δεν κράτησε μόνο δυο χρόνια, όπως τους παραμύθιαζε ο Γιώργος- εγκατέλειψε το χαρτοφυλάκιο, καταψήφισε και διεγράφη.
«Στρατεύθηκε» με τον Τσίπρα -μετέχοντας στην κυβέρνηση του- αφού διέσχισε μια έρημο έξι ετών. «Δεν είμαι γυρολόγος», είπε στον αμετροεπή Κεγκέρογλου στη Βουλή.
Για τις «αριστερές» φράξιες του παλιού ΣΎΡΙΖΑ είναι ξένο σώμα. Για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ του Τσίπρα είναι στέρεο υλικό , στον ορίζοντα νέας προοδευτικής κυβέρνησης.
Η διαδρομή της άρχισε από την περίοδο που ήταν «μια σεμνή κοπέλα από την Κεφαλονιά» στην ΠΑΣΠ, πέρασε από το Μπερλεμόν και το Στρασβούργο, και έφτασε στη θέση Νο2 στο ΠΑΣΟΚ και υπουργός από τον Παπανδρέου στον Τσίπρα.
Ισορροπεί ακόμη σ αυτό το τεντωμένο σκοινί, γιατί ποτέ δεν παραβίασε τους κώδικες της πολιτικής.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
