Ένα post από την Μαίρη Αποστολίδη
Με τις αντιθεσμικές πρωτοβουλίες του ώς αυτόκλητος, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει ήδη τορπιλίσει την εσωκομματική εκλογή του κόμματος με το οποίο συνεργάζεται, και εκτρέψει την συζήτηση στον ίδιο, στην πολιτεία του, τις φιλοδοξίες του, και την δικαίωσή του.
Ενώ η κ. Γεννηματά έχει ζητήσει τον ρόλο της εγγυήτριας της διαδικασίας, – τον οποίο φυσικά δικαιούται, – ξαφνικά εμφανίζεται ο Γιώργος Παπανδρέου, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, – την καπελώνει και την παραμερίζει.
Πρώτον, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν θα δικαιωθεί ποτέ, διότι είναι ο πολιτικός που εξελέγη με το σύνθημα Λεφτά Υπάρχουν ενώ ήταν ενημερωμένος, – ό,τι κι άν λέει, για την κατάσταση της οικονομίας.
Στην συνέχεια, εγκλωβισμένος στον προεκλογικό του λαϊκισμό, άφησε να περάσουν έξι μήνες μοιράζοντας λεφτά που δεν υπήρχαν, αντί να λάβει αμέσως δημοσιονομικά μέτρα. Αυτό είχε ώς αποτέλεσμα τα ήδη επιδεινωμένα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας να επιδεινωθούν ακόμη περισσότερο, – με τον ίδιο να τρέχει, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, να προλάβει ότι γινόταν να σωθεί, φέρνοντας ένα μνημόνιο, – για την αναγκαιότητα του οποίου απέτυχε να πείσει το κόμμα του, που τον εγκατέλειψε και βρήκε στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ. Κανένας Σημιτικός, κανένας Βενιζελικός δεν έφυγε άπ’ την μάχη, – τα ίδια τα προσκείμενα στον ίδιο στελέχη τον έριξαν!
Δεύτερον, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτε άλλο από τον ακόμη μεγαλύτερο κατακερματισμό του χώρου του. Κι αυτό γιατί μη έχοντας καταλάβει τί τού έχει συμβεί, – ότι η κοινωνία τον έχει απορρίψει ώς ανακόλουθο, διέσπασε το κόμμα του, έφτιαξε ένα προσωπικό δικό του και έμεινε εκτός Βουλής.
Η Φώφη εντελώς αψυχολόγητα τον έφερε πίσω, εξοργίζοντας και δικαίως όσους παρέμειναν στην παράταξή τους μετά την διάσπαση, – και χωρίς κάν να του ζητήσει να κλείσει το προσωπικό του απόκομμα ώστε να ενσωματωθεί στην συλλογική προσπάθεια.
Σήμερα, διεκδικεί ρόλο εγγυητή της ενότητας, ο πολιτικός που έκανε διάσπαση, έφυγε, και ξαναγύρισε ώς συνεργαζόμενος.
Όλ’ αυτά οι οπαδοί του, δυστυχώς, δεν θα τα καταλάβουν ποτέ, γιατί είναι ιδιαιτέρως φανατικοί, – κι ο φανατισμός ώς γνωστόν τυφλώνει.
Με μία μοναδική του κίνηση, έχουμε βρεθεί να συζητάμε τι έγινε πρίν δεκαπέντε χρόνια, – αντί για το σήμερα και το αύριο.
Σε κάθε περίπτωση, αν αυτές οι φαιδρότητες δεν ενοχλούν το κόμμα του, εμάς μας περισσεύουν. Ίσα-ίσα που η παρουσία του είναι ένα χαρούμενο διάλειμμα από την κανονικότητα που μάς έχει επιβάλλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Άν δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, τουλάχιστον θα το διασκεδάσουμε. Είμαστε οπλισμένοι με άπειρα μεμς και θα περάσουμε πολύ καλά! Νά και το πρώτο!