Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
«Δεν απευθύνομαι σε εσάς» είπε στους βουλευτές ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά την αγόρευσή του στη λήξη της συζήτησης για την πρόταση μορφής. Πού απευθυνόταν; Στα… θεωρεία – όπου υπέθετε ότι βρίσκονται συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας. Ίσως και τα φαντάσματα των ίδιων των θυμάτων, που τον απειλούν περισσότερο από τους αντίπαλους του στην αίθουσα.
Ο θεατρινισμός ως μέθοδος κοινοβουλευτικής παρουσίας; Όχι ακριβώς. Σκηνοθεσία – που βασίσθηκε στην πεποίθηση ότι το πρόβλημά του δεν βρισκόταν στην Ολομέλεια, με τους 157 δουλικούς χειροκροτητές – που ήδη είχαν αυτοδιασυρθεί επευφημώντας την αξιοθρήνητη παρουσία του Κώστα Αχ. Καραμανλή.
Βρίσκεται πάντα εκεί έξω: στην πραγματικότητα και στην κοινωνία – και μόνο πειστικές απαντήσεις δεν είχε. Ούτε ο ίδιος, ούτε πολύ περισσότερο οι υπουργοί του, που με επικεφαλής την τριπλέτα Βορίδης – Γεωργιάδης – Φλωρίδης, έδωσαν τα χειροτέρα δεσίματα πολιτικής και κοινοβουλευτικής συμπεριφοράς.
Η τριήμερη συζήτηση που προκάλεσε η πρόταση μομφής – πάσα στον Πρωθυπουργό – που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ και συνυπέγραψαν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι δυο διασπάσεις του και το ΚΚΕ -ολοκλήρωσε αυτό που είχε ήδη διαφανεί.
Ήτοι την καινοφανή πρακτική που εγκαινιάσθηκε προ εβδομάδων, με την υπερψήφιση του νόμου για τους ομόφυλους γάμους: όταν δεν μπορεί να νομοθετήσει ο Μητσοτάκης και κινδυνεύσει η κυβέρνηση, σπεύδει η… αντιπολίτευση να της προσφέρει τους βουλευτές που της λείπουν για την πλειοψηφία!
Τώρα έλειπε στον Πρωθυπουργό η συσπείρωσή και του την έστειλαν απερίσκεπτα, σε συσκευασία δώρου. Καθόλου καλή εξέλιξη για την κοινοβουλευτική ευεξία της χώρας. Φάνηκε άλλωστε και στην τριήμερη συζήτηση, όπου κυριάρχησαν δυο στοιχεία: από τη μια η ασυδοσία της κυβέρνησης και από την άλλη η καχεξία της αντιπολίτευσης.
Υπουργοί με ροπή στον χουλιγκανισμό και ορισμένοι φιλόδοξοι βουλευτές της ΝΔ, έδωσαν ρέστα ψεύδους, διαστρέβλωσης και προκλητικής συμπεριφοράς. Η αντιπολίτευση έδειξε ότι εκτός από πρόβλημα πολιτικής και συντονισμού, έχει και πρόβλημα επαρκούς κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.
Τα «δημοκρατικά κόμματα» προκάλεσαν μια συζήτηση στην οποία αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν τα στελέχη τους – ειδικά απέναντι στην επιθετικότητα ορισμένων κυβερνητικών παραγόντων.
Από το ΠΑΣΟΚ που είχε την πρωτοβουλία επί του πεδίου διασώθηκαν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Μιχάλης Κατρίνης και οι σχετικά άπειροι Παν. Δουδωνής και Δημ. Μάντζιος. Ο Νίκος Ανδρουλάκης υπήρξε για μια φορά ακόμη αδύναμη φιγούρα και από κατήγορος βρέθηκε να απολογείται ως υποχείριο διαπλοκής. Παπαγαλίζοντας ανούσιες ατάκες στις παρεμβάσεις του και διαβάζοντας με αδεξιότητα μια σχετικά καλογραμμένη ομιλία στο τέλος φεύγε με απώλειες
Από τον ΣΥΡΙΖΑ, για μια φορά ακόμη, ο προσωρινός πρόεδρος της Κ.Ο. Σωκράτης Φάμελλος έδωσε δείγματα κοινοβουλευτικής επάρκειας και πολιτικής συγκρότησης. Αλλά από εκεί και πέρα το χάος. Η αντιπολίτευση αυτή – καταβαραθρώθηκε με την ατυχή εμφάνιση του Νίκου Παππά ως κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, που τους πήρε μαζί του στον βυθό. Οι εκλάμψεις με τους Ξανθόπουλο, Μαμουλάκη, Γεροβασιλη και Καλαματιανό δεν έσωσαν την κατάσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δραματικό κοινοβουλευτικό έλλειμα.
Η αιώνια Ζωή Κωνσταντινόπουλου χαντάκωσε την τολμηρή επιχειρηματολογία της με την ανοικονόμητη συμπεριφορά της. Από τη Νέα Αριστερά ξεχώρισε η αξιοπρεπής, αλλά χωρίς ηγετικότητα, παρουσία του Αλέξη Χαρίτση και η… αγγαρεία του Ευκλείδη Τσακάλωτου, ως κοινοβουλευτικού εκπροσώπου.
Μόνο το ΚΚΕ κέρδισε ό,τι μπορούσε με τη σοβαρότητα του Δημήτρη Κουτσούμπα και τις καίριες παρεμβάσεις του Δημ. Παφίλη. Όπως κέρδισε και ο Βελόπουλος εμφανιζόμενος ως μείγμα ακροδεξιού καρατερίστα και επιγόνου του… Ανδρέα Παπανδρέου. Σε, χάρμα οφθαλμών, συνάφεια και οικειότητα με τους παλιούς συναγωνιστές του στον ΛΑΟΣ, Βορίδη και Γεωργιάδη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίσθηκε περισσότερο καθεστωτικός από κάθε άλλη φορά. Αλλά νευρικός – δηλαδή, με επίγνωση των κίνδυνων που τον απειλούν – και στη χειρότερη από τις συνήθως κακές ομιλίες του .
Επαναλάμβανε άψυχα, άλλα με προγραμματισμένη ένταση κατά περιόδους, όσα είχε διαβάσει ήδη ο Σκέρτσος ως προσχέδιο της προσχέδιο της αγόρευσης του: αλλεπάλληλα ψέματα, υποκρισία και άχαρες κορώνες πάσες στη κλάκα των βουλευτών για να τον «αποθεώνουν».
Δεν απάντησε σε κανένα ερώτημα και επιβεβαίωσε το αίσθημα ενοχής για όσα του καταλογίζονται, τόσο για τα Τέμπη, όσο και για τα προηγούμενα σκάνδαλα.
Ήδη είχε ξεφορτωθεί δυο υπουργούς θαμώνες του Μεγάρου Μαξίμου, που δεν του βγήκαν ως επιλογές – και δεν είχε να χάσει κάτι, αφού δεν είναι βουλευτές – προεξοφλώντας ότι τον ίδιο δρόμο θα πάρει και ο τρίτος, που δεν είχε ενημερωθεί για την προεξοφλημένη τύχη τους…
Ήταν φανερό ότι ο Πρωθυπουργός τελούσε υπό το άγχος της κρίσης στις σχέσεις του με Συγκρότημα Μαρινάκη και πολλοί διέκριναν πάνω από το κεφάλι του, τα «συννεφάκια» του 1993, με τον Σαμαρά και τον πατέρα του.
Επανέλαβε – με… ψυχραιμία – διατυπώσεις που έχει χρησιμοποιήσει και σε προηγούμενες εντάσσεις του με τον πιο ισχυρό μιντιάρχη: αν θέλει να κάνει πολιτική να κατεβεί στις εκλογές. Μόνο που στον Βαγγέλη Μαρινάκη δεν οφείλει πολιτικές ιδέες, αλλά μιντιακή υποστήριξη, χωρίς την οποία μένει φτερό στον άνεμο. Πάντως, αποφεύγοντας να τον κατονομάσει – προς απογοήτευση του Άδωνη – έστειλε μηνύματα καταλαγής και συνθηκολόγησης, ως τελευταίο καταφύγιο.
Ωστόσο η πολιτική εκδικείται: Η επιλογή του να υποτάξει το μιντιακό σύστημα στην εξουσία των ισχυρών των ΜΜΕ και του χρήματος, επειδή το 2015 τον ευνοούσε, εξελίσσεσαι σε θήλεια στο λαιμό του. Αλλά αυτή η συνέχεια επί της οθόνης
Το συμπέρασμα από το κοινοβουλευτικό τριήμερο; Μια από τα ίδια και χειροτέρα – ειδικά για την αντιπολίτευση. Ο Αλέξης Τσίπρας, σε κάθε κοινοβουλευτική αναμέτρηση έκανε αλοιφή τον Μητσοτάκη. Αλλά σε παράταξη δυνάμεων δεν μπορούσε να τον νικήσει και έχασε τις εκλογές γιατί δεν έβγαλε μπροστά την κοινωνία – με αξιόμαχη κυβερνώσα ομάδα.
Τώρα που η κοινωνία βγαίνει μόνη της μπροστά, ούτε αντίστοιχη ομάδα υπάρχει, ως εναλλακτική λύση, αλλά ούτε και κάποιος με ηγετικά προσόντα για να κάνει την κοινωνική δυναμική λόγο, πολιτικό στόχο, δημόσια παρουσία και έμπνευση.
Κοντολογίς, με την πρόταση μομφής, το ΠΑΣΟΚ αντί να στριμώξει την κυβέρνηση, στριμώχτηκε το ίδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς έδειξε ότι αεροβατεί, ζητώντας να παραιτηθεί «σε 24 ώρες ο Μητσοτάκης» και να στηθούν «εκλογές με διεθνείς παρατηρητές».
Και μετά ξύπνησαν και στη Χαρ. Τρικούπη και την Κουμουνδούρου.
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
