Του Γιώργου Λακόπουλου
Αν έχουν καταλάβει στην κυβέρνηση τι ακριβώς θα επακολουθήσει αν δεν υπάρξει συμφωνία με τους εταίρους, τότε θα σπεύσουν να αποσύρουν από την κυκλοφορία τους ελαφρόμυαλους, τους ιδεοληπτικούς και όσους διατείνονται ότι ”οι θεσμοί θέλουν να ταπεινώνουν τον ελληνικό λαό” και ”να ρίξουν την κυβέρνηση Τσίπρα”.
Όσοι από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ αντιμετωπίζουν μια σκληρή, αλλά φυσιολογική ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση σαν… πόλεμο και ζητούν… ρήξη με την Ευρώπη και καταγγελία των εταίρων, υπονομεύουν το ενδεχόμενο μιας συμφωνίας. Αν ο ίδιος ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει σαν εχθρούς τους συνομιλητές του, συμβάλλει στην απομόνωσή του.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση κανείς δεν θέλει να ταπεινώσει κανέναν και κανείς δεν θέλει να ρίξει καμία κυβέρνηση. Σε άλλες περιοχές του πλανήτη συμβαίνουν αυτά. Στην κοινοτική Ευρώπη υπάρχουν διαφορετικές πολιτικές, διαφορετικές αντιλήψεις, και διαφορετικές προτάσεις, αλλά δεν υπάρχουν ”εκβιαστές”. Υπάρχουν πολιτικές συγκρούσεις, αλλά όχι ”πόλεμοι”.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια εθελουσία συνύπαρξη κρατών που έχουν μεταξύ τους διαφορές και συγκρουόμενα συμφέροντα ενίοτε, αλλά πρωτίστως έχουν την απόφαση να βρίσκουν κάθε φορά εκείνα πού τους ενώνουν αφήνοντας πίσω όσα τους χωρίζουν. Έχουν εκχωρήσει εθνικές αρμοδιότητες στα κοινοτικά όργανα γιατί είναι προς το συμφέρον των λαών τους.
Μπορεί, όπως είναι φυσικό, τα κόμματα που κυβερνούν στις Ευρωπαϊκές χώρες, να ανήκουν στο ένα ή στο άλλο ιδεολογικό ρεύμα, να προτιμούν κυβερνήσεις με τις δικές τους απόψεις, αλλά σέβονται τις αποφάσεις των λαών και δεν συνωμοτούν για να ανατρέψουν τις κυβερνήσεις τους. Δεν είναι συνωμοσία κατά των Ισπανών ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προτιμά τους Ποντέμος από τον Ραχόι. Έτσι γίνεται η πολιτική.
Συνεπώς η θεωρία ότι οι ”θεσμοί” είναι εναντίον της χώρας, δεν είναι απλά εξωφρενική. Είναι και ανιστόρητη. Γιατί στην κοινοτική Ευρώπη δεν παίρνουν αποφάσεις οι θεσμοί, αλλά το Συμβούλιο Κορυφής. Δηλαδή οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων και μέσω αυτών οι λαοί.
Εκτός αν φαντάζεται κανείς ότι στην περίπτωση των άλλων δεν ισχύει η έννοια της λαϊκής εντολής. Αν κατάφερε η ελληνική κυβέρνηση να στραφούν εναντίον της όλοι οι άλλοι, τότε πρέπει να ξαναδεί την πολιτική της και την τακτική της και όχι να φαντάζεται εχθρούς και συνωμότες.
Να αξιολογήσει ότι απομονώθηκε επειδή προσπάθησε να επιβάλει ως… πολιτική της Ευρώπης το προεκλογικό της πρόγραμμα και να βρει πώς θα ανακτήσει το χαμένο έδαφος.
Αν το κάνει με ειλικρίνεια, τότε θα συνειδητοποιήσει ότι έφτασε στη σημερινή κατάσταση από τα δικά της λάθη. Τότε θα συνειδητοποιήσει ότι ο λόγος για τον οποίο σκληραίνουν τη θέση τους οι εταίροι δεν είναι γιατί ”θέλουν να στριμώξουν τον Τσίπρα”, αλλά γιατί η ελληνική κυβέρνηση σ’ αυτούς τους πέντε μήνες έχασε την εμπιστοσύνη τους.
Ή αλλιώς, ”στριμώχνουν τον Τσίπρα” γιατί ο ίδιος πήγε σε μια γωνία και όχι στο κέντρο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Για λόγους που έχουν αναλυθεί πολύ, η κυβέρνηση δεν θεωρείται αξιόπιστη από τις άλλες κυβερνήσεις. Ο λόγος είναι ο τρόπος που αντιμετώπισε η ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους συνομιλητές της και το πρόβλημα που παρέλαβε. Ενώ η χώρα είχε αντίπαλο το χρόνο και βρισκόταν σε δύσκολη θέση, η κυβέρνηση έκανε φραστικές ασκήσεις ”επαναστατικής γυμναστικής” – εκτός τόπου και χρόνου.
Την ώρα που ο πρωθυπουργός διαπραγματεύεται -και φυσικά είναι ο μόνος που γνωρίζει όλα τα δεδομένα και μόνος αρμόδιος να αποφασίσει τι είναι εφικτό και τι όχι-, στο κόμμα του οργιάζουν οι αιθεροβάμονες, οι ανεύθυνοι και η παραπληροφόρηση. Τον υπονομεύει το γεγονός ότι η κυβέρνησή του εμφανίζεται σαν μωσαϊκό και μερικά παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά:
-Την πιο κρίσιμη στιγμή της διαπραγμάτευσης, στην οποία ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθούσε να βάλει στο τραπέζι το χρέος για να ζητήσει χρονική διευθέτηση, ο Λαφαζάνης έκανε δήλωση ότι αξιώνει… διαγραφή του χρέους. Σα να έχει τη δική του πολιτική.
-Την ώρα που ο Τσίπρας προσπαθούσε να πείσει ότι η κυβέρνηση είναι σε θέση να νοικοκυρέψει τα οικονομικά, ο Κατρούγκαλος δημοσίευε προεδρικό διάταγμα για τη πρόσληψη των καθαριστριών, δηλαδή για αύξηση των δαπανών.
-Την ώρα των πιο λεπτών χειρισμών, ο Σκουρλέτης και ο Κουρουπλής αποφαινόνταν ότι «αυτά που προτείνουν οι θεσμοί δεν περνάνε». Σα να απαγόρευσαν στον πρωθυπουργό πώς θα χειριστεί τη μια ή την άλλη πρόταση με τους συνομιλητές του.
Αυτό δεν είναι εικόνα σοβαρής κυβέρνησης. Είναι παγίδα σε βάρος του πρωθυπουργού στη διαπραγμάτευση. Το ίδιο του το κόμμα του αποδυναμώνει τη συζήτηση με τους μόνους παράγοντες στον πλανήτη με τους οποίους η Ελλάδα πρέπει να έχει καλές σχέσεις, όταν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πιάνουν στασίδι στα κανάλια και βάλλουν εναντίον τους.
Σε μια κομματική συνεδρίαση, άνθρωποι άσχετοι, αποφάσισαν τι γίνεται δεκτό και τι όχι, λες και η διαπραγμάτευση γίνεται με κομματικά όργανα. Και ο άλλος κυβερνητικός εταίρος, όταν δεν απειλεί την Ευρώπη με… Κούγκι, καταψηφίζει νομοσχέδια για θέματα που θεωρούνται κεκτημένα στην Ευρώπη και βεβαιώνει ότι θα νικηθούν όσοι τα βάζουν με τους Έλληνες.
Η πρόεδρος της Βουλής, καθώς η διαπραγμάτευση έμπαινε στην ουσία, αποφάνθηκε με μια «ΙΧ» επιτροπή που συνέστησε ότι το χρέος είναι παράνομο. Δηλαδή ότι εκείνοι που είχαν πείσει τα κοινοβούλιά τους το 2010 και το 2012, να εγκρίνουν τα δάνεια προς την Ελλάδα, πρέπει να τους πουν τώρα πως οι Έλληνες δεν θεωρούν ότι τους τα χρωστάνε. Αλλά πρέπει και να καταλήξουν με τον Έλληνα πρωθυπουργό και σε συμφωνία για νέο δανεισμό.
Αν προστεθεί και η μίζερη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που περιμένει να ηττηθεί η κυβέρνηση για να επωφεληθεί, αντιλαμβάνεται κανείς την εικόνα που δίνει η χώρα αυτή την περίοδο. Και γιατί οι συνομιλητές του πρωθυπουργού δεν πείθονται με όσα τους λέει. Ειδικά όταν πιστεύουν η Ελλάδα έφτασε ως τη χρεοκοπία με δική της υπαιτιότητα.
Η κυβέρνηση λοιπόν παγιδεύθηκε από τον εαυτό της και το κόμμα της, σε μια στρατηγική που έκανε απλώς δύσκολη τη θέση της. Τώρα κινδυνεύει είτε να δεχθεί μια συνταγή που γίνεται όλο και πιο σκληρή λόγω της κρίσης εμπιστοσύνης, είτε να οδηγήσει τη χώρα σε σύγκρουση με τις μόνες δυνάμεις στον πλανήτη που μπορούν να τη βοηθήσουν να βγει από την κρίση. Να πληρώσει βαριά για να διατηρήσει τη χώρα στο ευρώ και βαρύτερα αν τη βγάλει από την Ευρωζώνη.
Είναι αφελής όποιος νομίζει ότι με εθνικό νόμισμα δεν θα υπάρχουν φόροι ή ότι θα ανοίξουν οι αγορές. Αυτή την κρίσιμη ώρα ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να απεγκλωβιστεί πρωτίστως ο ίδιος από το αδιέξοδο. Όλα τα άλλα δεν θέλουμε να τα ξέρουμε.
Πριν από όλα να επιβάλει σιωπητήριο στο κόμμα του για όσο διάστημα ο ίδιος διαπραγματεύεται και ταυτόχρονα να ζητήσει τη συνδρομή της αντιπολίτευσης, όπως έγινε σε όλες τις χώρες που αντιμετώπισαν ανάλογα προβλήματα.
Οι κραυγές κάνουν πιο δύσκολη την κατάσταση. Η στάση των εταίρων έχει την εξήγησή της και δείχνει πού ακριβώς έκανε λάθος η κυβέρνηση ως τώρα, άρα και τι πρέπει να διορθώσει. Γι’ αυτό είναι λάθος επί λάθους η επιθετική και αντιευρωπαϊκή ρητορική που αναπτύσσεται από κυβερνητικής πλευράς. Όσο και αν είναι δικαιολογημένη η αδυναμία της να δεχθεί τα μέτρα που της προτείνουν.
Ωστόσο, μόνο με πειστικές προτάσεις θα τα αντικρούσει ο πρωθυπουργός. Μόνο αν η κυβέρνησή του αντιμετωπίσει τις άλλες χώρες ως εταίρους με τους οποίους η Ελλάδα έχει κοινό συμφέρον θα μπει στο πνεύμα των συνομιλητών του.
Είναι παράλογο κάποιος που χρεοκοπεί να ζητάει αλληλεγγύη και ταυτόχρονα να καταγγέλλει ως… δυνάστες όσους μπορούν να τη δώσουν…
Όσο ο πρωθυπουργός επιτρέπει να κλιμακώνεται στο κόμμα του το σχέδιο όσων θέλουν την Ελλάδα εκτός Ευρώπης -γιατί έχουν κατά νου να κυβερνήσουν με έναν τρόπο που δεν είναι ανεκτός με ευρωπαϊκά κριτήρια- διευκολύνει όσους θέλουν να διώξουν την Ελλάδα από τη Ευρώπη, όπως αποκάλυψε ο Ιταλός πρωθυπουργός.
Αν ο Αλέξης Τσίπρας συνειδητοποιήσει ότι οι δύο αυτοί πόλοι λειτουργούν συμπληρωματικά θα καταλήξει και στη σωστή απόφαση. Ήδη αυτές τις ημέρες πρέπει να έμαθε πολλά…
