Νέο ΠΑΣΟΚ ή νέο κόμμα;

Του Μελέτη Ρεντούμη

Έληξε και ο δεύτερος γύρος της αναμέτρησης για την ανάδειξη του νέου ηγέτη της Κεντροαριστεράς με νικήτρια την Φώφη Γεννηματά αν και πλέον τα δύσκολα είναι μπροστά για την δημοκρατική παράταξη, καθώς έχει εκλέξει μόνο ηγέτη και όχι κόμμα το οποίο θα καθοδηγήσει ο ηγέτης.

Το σημαντικό από την όλη διαδικασία, που δημιουργεί θετικό προηγούμενο, είναι η μεγάλη συμμετοχή τόσο στον πρώτο όσο και στον δεύτερο γύρο τηρουμένων των αναλογιών, παρόλο που για τους περισσότερους το αποτέλεσμα είχε ήδη κριθεί από την μεγάλη διαφορά που είχε εξασφαλίσει η Φώφη Γεννηματά από τον πρώτο γύρο εναντίον του έταιρου υποψήφιου Νίκου Ανδρουλάκη.

Όπως αναφέρθηκε όμως ήδη, τα δύσκολα είναι μπροστά, καθώς η απόφαση όλων των συμμετεχόντων στην εκλογική διαδικασία να θέσουν «μπροστά το κάρο από το άλογο» όπως συνηθίζεται να λέγεται, δημιουργεί νέα δεδομένα και παραμέτρους για την συνέχεια.

Πόσο εγγυημένη είναι τελικά η ενότητα της παράταξης; Αυτό είναι το σημαντικότερο ερώτημα που θα πρέπει ν’απαντηθεί, καθώς το θέμα του ηγέτη λύθηκε ως πρώτο βήμα για την ενοποίηση του χώρου.

Αν η απάντηση πολλών στελεχών, υποψηφίων ή πολιτευτών είναι μία ενότητα κατά περίπτωση αναλόγως της τελικής έκβασης του νέου φορέα, τότε το τέλος θα είναι προδιαγεγραμμένο για την Κεντροαριστερά, δίνοντας πολύτιμο χώρο στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση να κινηθεί προνομιακά σε αυτό το πεδίο δυσκολεύοντας έτσι και την όποια προσπάθεια αυτοδυναμίας της ΝΔ.

Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι, αν τα ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ιδίως η Φώφη Γεννηματά που προέρχεται και ηγείτο μέχρι πρόσφατα της μεγάλης παράταξης, θα δεχθεί να υπογράψει τον πολιτικό θάνατο του κινήματος, με αντάλλαγμα ένα νέο άγνωστο κόμμα με διαδικασίες και μηχανισμούς που θα γίνουν από την αρχή.

Είναι γεγονός ότι στο θέμα της νομικής και πολιτικής ύπαρξης του νέου φορέα δεν υπάρχει ενιαία φωνή. Αυτό δεν είναι κατ’ανάγκη κακό σε μία πολυσυλλεκτική παράταξη, αλλά μπορεί ν΄αποδειχθεί καταστροφικό ταυτόχρονα, αν δεν υπάρξει ιδεολογική συμφωνία αλλά και ταύτιση αρχών πάνω στο θεσμικό πλαίσιο που θα κινηθεί ο ενιαίος φορέας.

Αρκετά στελέχη κυρίως του ΠΑΣΟΚ, επιδιώκουν ουσιαστικά μία ανασύσταση της παλαιάς παράταξης, με ενδυνάμωση και ανανέωση στελεχών, μπολιάζοντας το δυναμικό του κόμματος με στελέχη από τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς και του Ποταμιού.

Θα επιθυμούσαν με λίγα λόγια, τα κόμματα, οι κινήσεις πολιτών και οι προσωπικότητες, να συγχωνευθούν και να δημιουργήσουν ένα νέο μεγάλο ΠΑΣΟΚ, πάνω στις αξίες του Ανδρέα Παπανδρέου.

Η άλλη όμως άποψη που φαίνεται να είναι αρκετά ισχυρή, καθώς αποτέλεσε και τον πυρήνα του ενδιαφέροντος για την συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία πολλών ανένταχτων στελεχών, είναι να δημιουργηθεί από το μηδέν, με ένα νέο καταστατικό χάρτη που θα προκύψει από ιδρυτικό συνέδριο, ένα νέο κόμμα, με νέα στελέχη και δομές όπου το μόνο γνωστό όνομα θα είναι ο ηγέτης του, ως νικητής των εκλογών, δηλαδή η Φώφη Γεννηματά.

Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι, αν τα ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ιδίως η Φώφη Γεννηματά που προέρχεται και ηγείτο μέχρι πρόσφατα της μεγάλης παράταξης, θα δεχθεί να υπογράψει τον πολιτικό θάνατο του κινήματος, με αντάλλαγμα ένα νέο άγνωστο κόμμα με διαδικασίες και μηχανισμούς που θα γίνουν από την αρχή.

Το σίγουρο είναι ότι αν μείνουμε ως κοινωνία απαγκιστρωμένοι στο παρελθόν, καμία απόφαση και καμία τομή ή μεταρρύθμιση δεν πρόκειται να εφαρμοστεί στην χώρα, είτε αυτή αφορά τα κόμματα ή βασικές οικονομικές αποφάσεις.

Ο σεβασμός στην ιστορία του κάθε κόμματος και πολύ περισσότερο σε μία παράταξη που κυβέρνησε επί πολλά χρόνια, κάνοντας σημαντικά λάθη, αλλά έχοντας αφήσει επίσης και αξιοσημείωτο έργο, είναι δεδομένος, αλλά δεν αρκεί για να πάει το εγχείρημα παρακάτω ακολουθώντας τις επιταγές και της ανάγκες της κοινωνίας.

Η κάθε προσπάθεια ανασύστασης του παλιού είναι βέβαιο ότι θα συναντηθεί με παλαιοκομματικές αντιλήψεις του παρελθόντος που θέλουν ένα κόμμα δέσμιο συγκεκριμένων μηχανισμών, επιτροπών και εκτελεστικών γραφείων, χωρίς το απαραίτητο οξυγόνο δημοκρατικής νομιμοποίησης που δίνουν οι πολίτες καθημερινά.

Η χώρα χρειάζεται μία μεγάλη κεντρώα, φιλοευρωπαϊκή και δημοκρατική παράταξη, με συμμετοχή όλων όσων πιστεύουν στις μεταρρυθμίσεις, στην αξιοκρατία και στην οικονομική ανάκαμψη με όρους ισότητας και δικαιοσύνης.

Αυτή όμως η προοπτική πρέπει να γίνει μέσα από κάτι νέο, με προτεραιότητα στη νέα γενιά μέσα από μία νέα ομάδα στελεχών που μπορούν να καθοδηγήσουν την χώρα στο αύριο που της αξίζει.

Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός.