Toυ Γ. Λακόπουλου
Πρώτος στράφηκε εναντίον του ο ίδιος ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης που τον τοποθέτησε στην Επιτροπή για τα αστυνομικά παραπτώματα: του είπε ότι η αστυνομική βία στην οποία αναφέρθηκε, δεν υπήρξε στο Κουκάκι.
Τον παρέπεμψε μάλιστα στην Αστυνομία, με τρόπο μάλλον υποτιμητικό για ακαδημαϊκό δάσκαλο που παίζει στα δάκτυλα το Σύνταγμα και ιεραρχεί ψηλά την υπεράσπιση των δικαιωμάτων που κατοχυρώνει και έναντι του κράτους.
Ακολούθησε ο Άδωνις που τον χαρακτήρισε περίπου επιπόλαιο. Για την ακρίβεια είπε ότι «βιάστηκε και την πάτησε». Στη συνέχεια τον πήρε παραμάζωμα -μαζί με τον Χρυσοχοΐδη- που συνέστησε μια επιτροπή που “δεν χρειάζεται”.
Με επικεφαλής έναν καθηγητή που επίσης δεν χρειάζεται -όπως προκύπτει από τα συμφραζόμενα- αλλά μπορεί και να τον προτείνει ο Μητσοτάκης για πρόεδρο της Δημοκρατίας , όπως γράφτηκε.
Ουσιαστικά βρήκε την ευκαιρία να πουλήσει αρχηγιλίκι και σ’ αυτόν το τομέα που ήταν ανέκαθεν αγαπημένος του. Ειδικότης κτηθείσα δίπλα στον Βορίδη -που ονειρεύεται τα κρατητήρια στα οποία έμπαινε μέσα ο χωροφύλακας με το βούρδουλα και έφτυνε το αντεθνικό στοιχείο το γάλα της μάνας του.
Ο καθηγητής Αλιβιζάτος είναι εμβληματική προσωπικότητα σ’ ένα χώρο του δημοσίου βίου στον οποίο δεν θα μπορούσαν ποτέ να σταδιοδρομήσουν Γεωργιάδηδες και λοιποί αστυνομικοπατέρες. Από αυτή την άποψη θα του έλεγε κανείς «τάθελε και τάπαθε”.
Ακόμη και αν δεν ήξερε, δεν ρώταγε; Γιατί τι άλλο, αν όχι για άλλοθι , θα έβαζε η κυβέρνηση Μητσοτάκη έναν ευαίσθητο πανεπιστημιακό σε μια επιτροπή για τη αστυνομική αυθαιρεσία;
Αν είχε την ψευδαίσθησή ότι θα γίνει ανάχωμα απέναντί στην έφεση για βία και παραβατικότητα μιας μερίδας αστυνομικών, διαψεύσθηκε δραματικά. Το κέρδος του είναι ότι θα μπορέσει να προσθέσει βιωματικά ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο του: “Το Σύνταγμα και οι εχθροί του στη νεοελληνική ιστορία”.
Τώρα η επιτροπή του και ο ίδιος δεν έχουν κανένα ρόλο, ούτε καν διακοσμητικό. Ειδικά μετά τις προσβολές που οργάνωσε εναντίον του το μιντιακό σύστημα της ΝΔ , αλλού διακριτικά, αλλού άγαρμπα και αλλού γελοία: ότι το έκανε για.. προβολή.
Η παρέμβασή του Μιχ. Μητσού υπέρ του Αλιβιζάτου εξ αρχής στα ΝΕΑ, εξουδετερώθηκε από την προκλητική βαρβαρότητα όσων προσπαθούν υποβάλουν την ιδέα ότι τα δικαιώματα είναι πολυτέλεια. Ή θεωρούν εκείνους που τα υπερασπίζονται διαδόχους κομμουνιστοσυμοριτών, εαομοβούλγαρων και εθνικών μιασμάτων.
Η παρέμβαση Αλιβιζάτου έχει αφαιρέσει κάθε πρόσχημα στη μετατροπή τυπικών αστυνομικών επιχειρήσεων σε προπαγανδιστικά εργαλεία για τη δήθεν συνέπεια του Κυριάκου Μητσοτάκη που όπως είπε και στη Βουλή «είχε υποσχεθεί να εμπεδώσει το αίσθημα ασφάλειας και το κάνει”.
Πολίτες που ένιωθαν ανασφαλείς από την κατάληψη στο Κουκάκι δεν έχουν βρεθεί. Φόβο και τρόμο κάτι φουκαράδες πρόσφυγες που είχαν καταλάβει “ξένη ιδιοκτησία”- χωρίς να ξέρουμε αν οι ιδιοκτήτες ζήτησαν από την αστυνομία να τους διώξει- δεν ανέδυαν.
Αντίθετα αυξάνονται όσοι αρχίζουν να μην αισθάνονται καλά απέναντι στις διμοιρίες των κρανοφόρων που όταν βρίσκουν παππά θάβουν ολόκληρο το χωριό.
Τώρα καθηγητής δεν έχει άλλο δρόμο από την παραίτησή. Αλλά προφανώς δεν θα τους τη χαρίσει. Μόλις του δοθεί η ευκαιρία -από αυτό άλλο τίποτε- θα την εκσφενδονίσει από το βάθρο του στα κεφάλια τους.
Εκείνη στιγμή η κυβέρνηση θα έχει κάνει το πρώτο βήμα προς την έξοδο…
