Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Σ’ αυτό το σκηνικό ο Νίκος Δένδιας είχε κάθε λόγο -και πολλά περιθώρια- να δείξει, αξιοπρεπώς, αποφασιστικότητα και ηγετικές ικανότητες. Αλλά προτιμάει να φαίνεται σαν το ιδανικό θύμα.
Κάποιος που είναι βουλευτής, υπουργός και υποψήφιος για την ηγεσία του κόμματός του και την Πρωθυπουργία, με την αναφορά του ονόματός του στη λίστα των παρακολουθούμενων δεν θα άφηνε λίθον επί λίθου.
Όχι ο Νίκος Δένδιας. Βεβαιώνει ότι η συνεργασία του με τον Πρωθυπουργό «χαρακτηρίζεται από αμοιβαία εμπιστοσύνη».
Εκ παραλλήλου κάνει και μερικές διαρροές για απειλή παραίτησης που απετράπη για λόγους πολιτικής ομαλότητας και διαβεβαιώσεων που έλαβε.
Δικαίωμά του να εμπιστεύεται τον Μητσοτάκη. Αλλά και οι πέτρες στο νεοκλασικό της Βασ. Σοφίας ξέρουν ότι μόνο ως επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας δεν τον αντιμετωπίζει το Μέγαρο Μαξίμου.
Τον πρώτο λόγο έχουν οι περίφημες, «τρεις κυρίες» που συνδράμουν τον Πρωθυπουργό να χαράσσει τη ΙΧ εξωτερική πολιτική.
Σε μια τουλάχιστον περίπτωση ο υπουργός Εξωτερικών δήλωσε δημοσίως ότι δεν τη γνώριζε: τη συνάντηση στον Βόσπορο και το αποτέλεσμά της.
Αν τώρα τον «καλύπτει απολύτως η διαβεβαίωση του Πρωθυπουργού ότι θα χυθεί άπλετο φως», ή δεν ξέρει τον Μητσοτάκη, ή δεν ξέρει τι συμβαίνει στην κυβέρνηση που μετέχει.
Αν ο αιωρούμενος δελφίνος βλέπει σημάδια που οδηγούν στο φως να το πει και στους άλλους.
Η -καθυστερημένη- τοποθέτησή του δείχνει ότι ξέρει πως τον παρακολουθούσαν, αλλά δεν είναι βέβαιος ότι εμπλέκεται ο Μητσοτάκης.
Εκτός αν δεν θέλει, ή δεν τον παίρνει να το πει.
Προς το παρόν πάντως δεν υπάρχει καμιά σοβαρή -εγχώρια- έρευνα για φως.
Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μοιράζει την υπόθεση σε… πρωτοδίκες. Ο ίδιος δεν ερευνά αν έκανε παρακολουθήσεις πολιτικών η ΕΥΠ, αλλά ποιος τις διέρρευσε.
Στην πραγματικότητα ο προσανατολισμός των ερευνών υποδηλώνει ότι αναζητούνται επιβαρυντικά στοιχεία για τον Βαξεβάνη και τον Τέλλογλου και όχι για τους διαχειριστές των «κοριών» και τους συνομιλητές τους στο «Κυβερνείο».
Ο απερχόμενος Πρωθυπουργός προσπαθεί να υποβάλει την ιδέα ότι άλλοι παρακολουθούσαν τους υπουργούς του και ο… Τσίπρας τον ίδιο!
Ίσως κάποιοι θα τον πίστευαν αν δεν είναι προηγηθεί εκ μέρους του η, ερασιτεχνική, υποκρισία στην αντιμετώπιση των αποκαλύψεων για τις, επιβεβαιωμένες, παρακολουθήσεις Ανδρουλάκη και Κουκάκη, από την ΕΥΠ.
Τις παραδέχθηκε, αφού δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Αλλά μας γέμισε φούμαρα για το «λάθος», τη «νομιμότητα» και την «άγνοια» που δεν του επέτρεψε να την αποτρέψει.
Θα μπορούσε κάποιος αφελής να συμφωνήσει μαζί του, τουλάχιστον για τις αμιγώς κρατικές παρακολουθήσεις, αν δεν είχε φιμώσει την ΑΔΑΕ με νόμο, τους αρμοδίους με το απόρρητο και τη Βουλή με τον αποκλεισμό μαρτύρων.
Σ’ αυτό το σκηνικό ο Νίκος Δένδιας είχε κάθε λόγο -και πολλά περιθώρια – να δείξει, αξιοπρεπώς, αποφασιστικότητα και ηγετικές ικανότητες.
Αλλά προτιμάει να φαίνεται σαν το ιδανικό θύμα.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
