Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η επαπειλουμένη αντικατάσταση του «φλούφλη» Μακρόν με μια ορκισμένη αντιευρωπαία της Ακροδεξιάς, φέρνει πριν από όλα όχι απλώς τον πόλεμο, αλλά και τον Πούτιν στο σαλόνι της Δύσης.
Η κυρία είναι φαινόμενο. Πήρε από τον πατέρα της ένα κόμμα που επιβίωνε ως περιφερειακή δύναμη του γαλλικού εθνικισμού και το μετέτρεψε σε κυβερνώσα απειλή.
Όπως έδειξαν τα αποτέλεσματα στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών το 2017, η Μαρίν Λεπέν δεν θα είχε αντοχές για κάτι περισσότερο, αν στη συνέχεια δεν έβρισκε χορηγό: τον Εμανουέλ Μακρόν.
Για δικούς της λόγους, η γαλλική επιχειρηματική τάξη επένδυσε σε έναν αποτυχημένο υπουργό του Ολάντ.
Ήταν αυτό που έλειπε από ένα «σοβαρό» κόμμα της Ακροδεξιάς, στη χώρα που συνθηκολόγησε με τον Χίτλερ και μετά τον πόλεμο διαπόμπευε μόνο τα κορίτσια των καμπαρέ ως «εθνική ντροπή» της.
Η προεδρία Μακρόν ήταν προεδρία των πλουσίων. Ο προσωπικός ελιτισμός του, με την υποστήριξη ισχυρών «οίκων» του χρήματος, έριχνε νερό στο μύλο της Λεπέν.
Οι Γάλλοι – που κατέστρεψαν το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα με την καταψήφιση του 2005 – έχουν πλήρη συναίσθηση ότι η εκλογή της θα οδηγήσει στη δύση της την Ευρωπαϊκή Ένωση – ακόμη και χωρίς Fraxit.
Αν την προτιμήσουν θα είναι γιατί οι συνθήκες ζωής που δημιούργησε ο Μακρόν στα λαϊκά στρώματα είναι ασφυκτικές και οδηγούν σε τυφλές επιλογές.
Η απόσταση του από αυτά στα στρώματα ανέδειξε στην αρχή της θητείας του ένα κίνημα που δεν υπήρχε: τα «κίτρινα γιλέκα».
Οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι τον έριξαν στο καναβάτσο της διεθνούς σκηνής, με την ακύρωση της παραγγελίας των υποβρυχίων από την Αυστραλία.
Προσπάθησε να ρεφάρει τα 50 δισ. ευρώ που έχασε στη γαλλική βιομηχανία, με τα «ψίχουλα» της Ελλάδας του Μητσοτάκη .
Και με κινήσεις ανάκτησης του χαμένου κύρους του γαλλικού ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή μας.
Είδε τον πόλεμο στην Ουκρανία ως πεδίο για εξουδετέρωση των εκλεκτικών σχέσεων της Λεπέν με το ρωσικό καθεστώς, που επενδύει στην εκλογή της από το 2017 ήδη.
Εκμεταλλευόμενος και την ιδιότητα του προεδρεύοντος στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επιδίωξε διεθνή ρόλο, κρατώντας ανοιχτή τη γραμμή με τον εισβολέα.
Όλα αυτά έτρεφαν την κόρη του – αποκηρυχθέντος από την ίδια – Ζαν Μαρίν Λεπέν.
Εισπράττει περισσότερα από την ισοπέδωση που έφερε στην «καθημερινή» Γαλλία η παγκοσμιοποίηση δια της διακυβέρνησης Μακρόν.
Ακριβώς γιατί ο ίδιος εισέπραττε την επιδοκιμασία της Γαλλίας του χρήματος και της χλιδής.
Για δυο εβδομάδες η Λεπέν θα εκπροσωπεί έναν εφιάλτη. Αλλά όχι κυρίως για τους Γάλλους.
Έχουν μάθει να προδίδουν την ιστορία τους ως φάρου του ευρωπαϊκού πολιτισμού και ιστορικών ανατροπών.
Κυρίως γιατί σε μια πυρηνική δύναμη, η επαπειλουμένη αντικατάσταση του «φλούφλη» Μακρόν με μια ορκισμένη αντιευρωπαία της Ακροδεξιάς, φέρνει πριν από όλα όχι απλώς τον πόλεμο, αλλά και τον Πούτιν στο σαλόνι της Δύσης.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
