Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η δίκη του Nίκου Παππά στήθηκε εκεί που ο ρεβανσιστικός αταβισμός της Δεξιάς, συναντά τη δολιότητα του Νεομητσοτακισμού.
Στην πολιτική ακόμη και τα χρονοδιαγράμματα μπορούν να κρύβουν δόλο.
Για παράδειγμα η «ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη» προγραμμάτισε σε χρόνο προεκλογικό τα δυο Ειδικά Δικαστήρια που έστησε η κυβέρνηση, με μοναδικό στοιχείο την αριθμητική της Βουλής.
Το πρώτο -που ήδη εξελίσσεται σε φιάσκο- είναι η επιτομή της αθλιότητας που διάλεξε η ΝΔ, με το ΠΑΣΟΚ ως παρακολούθημα της, για να αμυνθούν στο σκάνδαλο Νοβάρτις.
Το Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου ανατίναξε το αφήγημα της σκευωρίας. Μαζί και το στήσιμο κατηγορίας για την ακέραιη εισαγγελέα Ελένη Τουλουπάκη .
Εναντίον της κατασκευάσθηκαν, στο πόδι, άλλες κατηγορίες , άσχετες με το σκάνδαλο που ερευνούσε.
Έβαλαν στο ίδιο εδώλιο και τον υπουργό Παπαγγελόπουλο, για παραδειγματισμό προς τους εξωμότες της Δεξιάς. Τι δουλειά είχε στην κυβέρνηση Τσίπρα;
Η δίκη στρέφεται κατά των εμπνευστών της. Οι μάρτυρες κατηγορίες απαλλάσσουν σωρηδόν την Τουλουπάκη και ο Παπαγγελόπουλος γλεντάει παλιούς ευεργετηθέντες του.
Οι προσδοκίες του συστήματος που μετέτρεψε τη Βουλή και τη Δικαιοσύνη σε μακρύ χέρι του συνεταιρισμού Μητσοτάκη – ισχυρών του χρήματος και των ΜΜΕ, στρέφονται τώρα στο δεύτερο Ειδικό Δικαστήριο. Με τον Νίκο Παππά στο εδώλιο- για πλημμέλημα.
Ξεκίνησε ως δράμα ευτελισμού της Δικαιοσύνης. Για να τιμωρηθεί η ιδέα διαχείρισης των συχνοτήτων, ως προσοδοφόρας δημόσιας περιουσίας και η άσκηση του δικαιώματος της Πολιτείας να θεσπίζει κανόνες .
Εξελίσσεται σε φάρσα. Δεν υπάρχει αδίκημα. Δυο διαγωνισμοί έγιναν νομίμως και οι ενδιαφερόμενοι απέκτησαν κανάλι, ανεμπόδιστα. Απλώς ο τζάμπας πέθανε.
Τα υπόλοιπα εφευρέθηκαν από περιθωριακές διεργασίες, κουτσομπολιά και τη μικροπολιτική που παράγει παραδοσιακά η εμπλοκή του κουτσο- εργολάβου Καλογρίτσα, με διάφορα κόμματα.
Ο Παππάς ήταν κακός υπουργός, χωρίς έργο στη διαχείριση του χαρτοφυλακίου του- και ο μόνος που τον ευγνωμονεί είναι ο Πιερρακάκης.
Είχε λάθος αντίληψη για την οργάνωση του τηλεοπτικού πεδίου και τη διατύπωσε με τον κανόνα : «όποιος έχει γερό πορτοφόλι παίρνει συχνότητα».
Εκ παραλλήλου η εποπτεία του στην κρατική τηλεόραση ήταν αρνητική.
Στο τέλος της ημέρας , ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε σε κενό ενημέρωσης. Χωρίς χώρο έκφρασης της πολιτικής του στη ραδιοτηλεοπτική σφαίρα..
Ότι εξακολουθεί να θεωρείται κεντρικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, είναι εσωτερική υπόθεση και ανάγεται στους αυτοκτονικούς ιδεασμούς της Κουμουνδούρου για κάποια θέματα και πρόσωπα.
Και μόνο ότι τον «έγραψε» ο Μιωνής να του ζητάει παρέμβαση στον Παπασταύρου για να «δώσει» τη Μαρέβα αρκεί.
Ωστόσο υπόλογος για παραβίαση νόμου δεν είναι. Πιστώνεται τη νομιμοποίηση του τηλεοπτικού πεδίου και ωφέλησε την Πολιτεία, θέτοντας κανόνες – που ροκανίζει η σημερινή κυβέρνηση.
Αν έβλαψε κάποιον, είναι το κόμμα του.
Η δίκη του στήθηκε εκεί που ο ρεβανσιστικός αταβισμός της Δεξιάς, συναντά τη δολιότητα του Νεομητσοτακισμού.
ΑΠΟ ΤΟ ΙEIDISEIS.GR
